Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης βάζει φωτιά στα Όσκαρ, η Λήδα Γαλανού δίνει στην Jennifer Lopez τη χορευτική πρωτιά της χρονιάς, ο Πάνος Γκένας εξηγεί γιατί φέτος θα γίνει της Κορέας και η Έφη Αλεβίζου βλέπει στο repeat τα "Παράσιτα". Με αφορμή την 92η τελετή απονομής των χρυσών αγαλματιδίων, τρεις κριτικοί κινηματογράφου και μία δημοσιογράφος καταθέτουν στο Esquire τη δική τους άποψη για τις κατηγορίες και τους νικητές.
ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΦΛΟΓΑΣ
Σπανίως στα Όσκαρ φτάνουν οι πραγματικά καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό δε γίνεται να αναλυθούν εδώ και τώρα και δεν έχουν να κάνουν μόνο με το διαχωρισμό του αμερικανικού σινεμά από του υπόλοιπου πλανήτη. Ας πούμε ότι κυρίως οι εκλέκτορες της Αμερικανικής Ακαδημίας βαριούνται να δουν ταινίες που δε μιλούν αγγλικά. Με εξαίρεση λοιπόν τον Federico Fellini και δυο τρεις άλλους auteurs, τα Όσκαρ ανέκαθεν είχαν ελάχιστη υπομονή απέναντι σε ταινίες που, για να ξεκλειδώσεις τους θησαυρούς τους, έπρεπε πρώτα να διαβάσεις τους υπότιτλους. Φέτος όμως έγινε η έκπληξη. Τα "Παράσιτα" του Bong Joon-ho δεν είναι η τυπική οσκαρική ταινία, αλλά κατάφερε να κάνει το μπαμ και να μπει σε έξι βασικές κατηγορίες. Μέσα από την ταξική "αναμέτρηση" δύο οικογενειών διαμορφώνεται ένα αφήγημα που, παρότι ξεκινά από τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες της Νότιας Κορέας, πετυχαίνει να μπει στα σπίτια όλων μας. Η αλήθεια του προφητικού φιλμ –ένα συγκλονιστικό κράμα πολιτικής αλληγορίας, μαύρης κωμωδίας και κοινωνικού θρίλερ όπου ο ύστερος καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια– δεν μπορεί να αγνοηθεί: στον αγώνα για επιβίωση τα πάντα επιτρέπονται. Ο αμερικανοθρεμμένος Τζόκερ των 11 υποψηφιοτήτων, αν και στρίβει από διαφορετική γωνία, φαίνεται να μιλά την ίδια γλώσσα. Οι φωτιές* που ανάβουν αυτά τα δύο φιλμ απειλούν να σαρώσουν όχι μόνο τα φετινά Όσκαρ, αλλά και πολλά άλλα στο πέρασμά τους.
*Το στοιχείο της φωτιάς σαν από σατανική σύμπτωση το συναντάμε στους τίτλους δύο ακόμη κορυφαίων φιλμ της χρονιάς: στο "Πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται" της Céline Sciamma και το "Παιχνίδι με τη φωτιά" του Lee Chang-dong.
Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης είναι κριτικός κινηματογράφου.
Διαβάστε τη συνέχεια στο esquire.com.gr