Σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ Morgan Neville καταφθάνει αυτό το καλοκαίρι το Roadrunner: A Film About Anthony Bourdain, το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του σπουδαίου σεφ, συγγραφέα και παρουσιαστή. Το φιλμ θα κάνει πρεμιέρα στις 11 Ιουνίου στο Tribeca Film Festival, ενώ από τα μέσα του ερχόμενου Ιουλίου θα έχει μεγαλύτερη διανομή σε κινηματογράφους και πλατφόρμες streaming. To project είναι μία συμπαραγωγή των CNN Films και του HBO Max, ενώ συμμετέχει σε αυτό το κομμάτι και η Tremolo Productions του Morgan Neville μαζί με την Caitrin Rogers.
Ο μύθος του Anthony Bourdain
Ο πατέρας του, γαλλικής καταγωγής, ασχολείται με την κλασική μουσική για λογαριασμό της Columbia Records, ενώ η μητέρα του γράφει στους The New York Times. Μικρός τρώει "τα φαγητά που έτρωγε ο κόσμος τη δεκαετία του ’50 –σουφλέ και κατεψυγμένα λαχανικά–, αλλά και κάμποσα γαλλικά πιάτα, αφού (σ.σ. η ψαγμένη) μαμά μου λάτρευε την εκπομπή της Julia Child (σ.σ. διάσημη Αμερικανίδα τηλεμαγείρισσα, ένα υβρίδιο Νίκου Τσελεμεντέ και Βέφας Αλεξιάδου, που "εξαμερικάνισε” πλήθος γαλλικών πιάτων)".
Ο Tony, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, αποφασίζει ότι μεγαλώνοντας θα γίνει chef όταν σε ηλικία μόλις 10 ετών, κάνοντας τις πρώτες διακοπές στην Αρκανσόν, ένα γαλλικό θέρετρο στις όχθες του Βισκαϊκού Κόλπου απ’ όπου ξεκίνησε ο παππούς του για τις ΗΠΑ, δοκιμάζει τη γεύση ενός ολόφρεσκου στρειδιού που του δίνει ένας ψαράς που μόλις το έχει βγάλει. Μέχρι τα 12 του όμως ο Anthony Bourdain είναι το παιδί που ονειρεύεται κάθε Αμερικανός γονέας: Διαβάζει, τρώει στο σπίτι, συμμετέχει στους προσκόπους.
Σε ηλικία 12 ετών γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός συμβάντος που ενισχύει τη θέλησή του να ασχοληθεί με τη μαγειρική. Προσκεκλημένος σε ένα γάμο, όπως εξομολογείται στον Guardian, πετυχαίνει τον chef να κάνει σεξ με τη νύφη "πάνω σε ένα βαρέλι, στο χώρο όπου πέταγαν τα σκουπίδια", ενώ οι υπόλοιποι διασκέδαζαν έξω.
Αφού περιπλανιέται –προφανώς η περιπλάνηση ήταν στο DNA του– σε διάφορα κολέγια, πανεπιστήμια και είδη σπουδών (έφτασε μέχρι και το περίφημο Βάσαρ), καταλήγει σ’ αυτό που έχει προαποφασίσει πριν από 10 χρόνια: γράφεται στο Ινστιτούτο Γαστρονομίας της Αμερικής. Βοήθησε βέβαια και το Βάσαρ, γιατί το διάστημα όπου σπούδαζε σ’ αυτό πρωτομπήκε σε μια επαγγελματική κουζίνα ως λαντζιέρης. Αποφοιτά το 1978, επτά χρόνια αργότερα παντρεύεται τον κολεγιακό του έρωτα και για μία εικοσαετία ανεβαίνει αργά και βασανιστικά όλα τα πόστα της μπριγκάδας μιας επαγγελματικής κουζίνας, όπως την καθόρισε πριν από έναν αιώνα περίπου ο Georges Escoffier.
Είκοσι χρόνια άλλωστε παραμένει παντρεμένος με τον κολεγιακό του έρωτα. Ξεκινάει με λάντζα, καθαρίζοντας σελινόριζες και ξελεπιάζοντας χιλιανά λαβράκια, κόβοντας κρεμμύδια και ντομάτες σε μικρά καρέ σε καταιγιστικούς ρυθμούς και σε απογοητευτικές ποσότητες. Χρειάζεται κάτι για να αντέχει την πίεση. Τη δεκαετία του ’90 και συγκεκριμένα το 1998 αναλαμβάνει επιτέλους ως executive chef την Brasserie Les Halles. Για να το καταφέρει, είχε προηγουμένως καθαρίσει οριστικά με τα ναρκωτικά.
Δύο χρόνια αργότερα κάνει την καθοριστική στροφή στη ζωή του: αποφασίζει να γράψει ένα βιωματικό βιβλίο, το Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly (Κουζίνα εμπιστευτικό: Περιπέτειες στην αθέατη πλευρά της κουζίνας), ως συνέχεια ενός άρθρου του που δημοσιεύτηκε το 1999 στο New Yorker με τίτλο Μη φας προτού διαβάσεις αυτό. Το βιβλίο, που περιγράφει όλα τα "καφριλίκια" που γίνονται σε μια επαγγελματική κουζίνα, τα οποία ακόμη κι ένας υποψιασμένος πελάτης αδυνατεί να φανταστεί, γίνεται γρήγορα μπεστ σέλερ και αποκαλύπτει μια άγνωστη πτυχή του chef: τη δυνατότητά του να διηγείται (πραγματικές) ιστορίες με ρυθμό και πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Καπάκι με τους αναγνώστες τσιμπάει η τηλεόραση. Μόλις εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο του με γαστρονομικές εμπειρίες που αποκόμισε τριγυρνώντας τον πλανήτη, δέχεται πρόταση από το Food Channel για μια εκπομπή με τίτλο A Cook’s Tour (ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου του), που "τρέχει" για 35 επεισόδια μέχρι και το 2003.
Διαβάστε τη συνέχεια στο esquire.com.gr
