Ήταν, τελικά, οι ιαχές "κι άλλο-κι άλλο" και το χειροκρότημα που έπεσε στο φινάλε του encore που αποτύπωσαν με σαφήνεια τις κάποιες χιλιάδες κόσμου που έδωσαν το παρών στο Ολυμπιακό Στάδιο για χάρη του Andrea Bocelli. Γιατί μόνο ένα τόσο ευάριθμο πλήθος θα μπορούσε να μετατρέψει τέτοιες (συνήθεις) αντιδράσεις συναυλιακής έκστασης σε ηχηρή βροντή, η οποία για λίγο έσεισε επιβλητικά το γήπεδο.
Έως εκείνη τη στιγμή, όμως, δεν μπορούσες να αποφανθείς με σαφήνεια για την προσέλευση, καθώς ναι μεν έβλεπες μπόλικο κόσμο, αλλά είχε απλωθεί τόσο πολύ σε διάφορα σημεία του σταδίου, ώστε δεν γινόταν ασφαλής εκτίμηση. Η πανοραμική εικόνα, μάλιστα, ίσως να αποτυπωνόταν και κάπως άχαρη, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της αρένας –που την έχουμε συνηθίσει πυκνοκατοικημένη, σε άλλες θερινές συναυλίες– ήταν άδειο.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr
