Από τη Λουκία Λυκίδη
Γνωρίστηκαν σε ένα youth hostel, όταν οι δύο τους ήταν στα 20 τους και ταξίδευαν ως backpackers στην Αργεντινή. Σήμερα, 23 χρόνια μετά, η Τζοάνα και ο Κόμπι Καρπ είναι παντρεμένοι και έχουν δύο παιδιά, εκείνη η γνωριμία όμως ήταν σχεδόν συμβολική, αφού μέχρι και σήμερα έχουν ταξιδέψει και ζήσει σε 23 διαφορετικές χώρες. Το θέμα της συζήτησής μας, που γίνεται μέσω Zoom, μεταξύ Αθήνας και Πάφου, όπου βρίσκονται, είναι η απόφαση που πήραν εδώ και έναν χρόνο μαζί με τα δύο τους παιδιά και μια κοινότητα άλλων επτά οικογενειών να ζουν και να δουλεύουν, αλλάζοντας τόπο κάθε πέντε εβδομάδες.
"Και πριν πάρουμε αυτή την απόφαση ζούσαμε κάπως σαν νομάδες. Αλλάζαμε συχνά χώρες. Κάποια στιγμή εγκατασταθήκαμε στη Γαλλία, όπου και γεννήθηκαν τα παιδιά μας. Όταν χτύπησε η πανδημία, μέναμε στο Χονγκ Κονγκ και αποφασίσαμε να φύγουμε, γιατί ήταν πολύ περίπλοκο με τα σχολεία να είναι κλειστά συνεχώς. Ήταν τότε που αποφασίσαμε να μην εγκατασταθούμε μόνιμα σε έναν τόπο, αλλά να εξερευνήσουμε τον κόσμο" μου εξηγεί η Τζοάνα.
Παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους –η Τζοάνα δούλευε στο τμήμα επικοινωνίας ενός ιδιωτικού σχολείου και ο σύζυγός της σε μια μεγάλη ασφαλιστική– κι εκείνη συνέχισε να δουλεύει ως free lancer στην επικοινωνία, ενώ εκείνος ίδρυσε τη δική του ΑΙ start up. "Μέσα από ένα post στο Facebook γνώρισα μια κοινότητα οικογενειών που δούλευαν και ζούσαν περιπλανώμενοι με τα παιδιά τους, έχοντας μαζί τους και μια δασκάλα. Αρχικά μπήκαμε στην κοινότητά τους και στη συνέχεια δημιουργήσαμε μια δική μας".
Μέχρι στιγμής έχουν επισκεφθεί την Ιταλία, το Μαρόκο, την Κύπρο και επόμενοι σταθμοί τους θα είναι η Αλβανία, η Ελλάδα και η Βουλγαρία. "Το να ταξιδεύεις με δάσκαλο όταν έχεις παιδιά σού δίνει την ευκαιρία να πας και σε μέρη όπου δεν υπάρχουν σχολεία. Μας άρεσε που υπήρχε αυτή η κοινότητα ανθρώπων και τα παιδιά θα μπορούσαν να έχουν συμμαθητές και δασκάλα. Είναι ωραίο να αλλάζεις τόπο, αλλά όχι φίλους και να μην ξεκινάς από το μηδέν σε κάθε νέο μέρος που πηγαίνεις". Όσο και αν ακούγεται σαν διακοπές, δεν είναι, με διαβεβαιώνει η Τζοάνα.
"Τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας ζούμε μια εντελώς συμβατική ζωή. Ξυπνάμε νωρίς για να ετοιμάσουμε τα lunch box των παιδιών, όπως κάθε άλλη συμβατική οικογένεια. Δε θέλουμε να αργήσουν για το σχολείο, το οποίο είναι άλλοτε σε μια καλύβα, άλλοτε μέσα στη φύση, όταν ο καιρός το επιτρέπει, και άλλοτε στο διαμέρισμα της δασκάλας τους. Μόλις φύγουν τα παιδιά, εγώ και ο σύζυγός μου ανοίγουμε τα laptops και ξεκινάμε να δουλεύουμε από το σπίτι ή από
κάποιο καφέ. Τα Σαββατοκύριακα πάντα οργανώνουμε εξορμήσεις ώστε να γνωρίσουμε τον τόπο όπου βρισκόμαστε κάθε φορά".
Η Τζοάνα μου μιλά για την ευελιξία και τις ενδιαφέρουσες εμπειρίες που προσφέρει αυτός ο τρόπος ζωής, αλλά ταυτόχρονα και την κούραση του να βρίσκεις νέο κατάλυμα και να πακετάρεις κάθε πέντε εβδομάδες. "Μάθαμε πια να ταξιδεύουμε με λίγες αποσκευές. Στην αρχή κουβαλούσαμε αμέτρητα βιβλία και ένα τεράστιο PlayStation. Τώρα πια ταξιδεύουμε με τα απολύτως απαραίτητα".
Στόχος τους είναι τα παιδιά τους να γνωρίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό κάθε τόπου, αλλά και να μάθουν τις γλώσσες των χωρών που επισκέπτονται. "Στην Ιταλία έμαθαν λίγα ιταλικά και ήρθαμε και σε επαφή με τον τοπικό σχολείο για να γνωρίσουν τα παιδιά εκεί. Στο Μαρόκο έμαθαν τη διάλεκτο των αραβικών που μιλάνε εκεί. Προσπαθούμε να γίνουμε κομμάτι της τοπικής κοινότητας κάθε φορά". Όσο για το πόσο σκοπεύουν να συνεχίσουν; "Όσο είναι για όλα τα μέλη της οικογένειας ευχάριστο και λειτουργικό".
Διαβάστε Επίσης
