Η έκθεση "Ιδού η Ρόδος" αποτελεί τα επίσημα εγκαίνια της ICARO C.A.G.A., που ιδρύθηκε πρόσφατα ως ένα νέο ψηφιακό περιβάλλον φιλοξενίας και προώθησης της σύγχρονης τέχνης, με στόχο την συνεύρεση του κοινού με το σημερινό καλλιτεχνικό όραμα.
Σύμφωνα με τον επιμελητή της έκθεσης Αποστόλη Αρτινό: "Οι καλλιτέχνες της έκθεσης καλούνται να αναλάβουν μέσα στο αισθητικό περιβάλλον της εποχής τους, αυτήν ακριβώς την εμπειρία της ανάκλησης. Να ανακαλέσουν στο έργο τους τη μνήμη του πράγματος και να αναμετρηθούν με τη σαγήνη του. Δεν είναι η φορμαλιστική προσέγγιση που υπαγορεύει την εργασία τους, αλλά η διαφάνεια μιας διακοσμητικής γραφής που διαθέτει τα σημεία της, αυτόν τον άνθινο διάκοσμό της, το μυθικό φύλλο σαζ, τα ιστιοφόρα πλοιάρια, τα ελαφάκια και τα πουλιά. Ένα καθιερωμένο αισθητικό περιβάλλον που αληθεύει, πάντα εν καιρώ, την αλήθειά του".
Μεταξύ των 14 καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση είναι και η κερεμίστρια Μαρία Οικονομίδου που με χαρά απάντησε στις ερωτήσεις του Harpers Bazaar.
Από την οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας στην ξυλογλυπτική και από εκεί στη κεραμική τέχνη. Μοιραστείτε μαζί μας την ιστορία αυτής της διαδρομής τα συναισθήματα που σας χάρισε και το τι σας δίδαξε.
Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη σε μια οικογένεια όπου διατηρεί αποθήκες με εμπόριο ξυλείας. Από μικρή έβλεπα με θαυμασμό τον πατέρα μου και τους τεχνίτες που δούλευαν και έδιναν ζωή σε ένα απλό κομμάτι ξύλο φτιάχνοντας κατασκευές .
Η μυρωδιά του ξύλου, αυτό το συναίσθημα του να παίρνεις μια φυσική πρώτη ύλη και να τη μεταμορφώνεις σε κάτι άλλο ήταν για μένα συναρπαστικό. Με το αδερφό μου θυμάμαι όταν είμασταν μικροί μπαίναμε στην αποθήκη και προσπαθούσαμε να σκαλίσουμε σπαθιά πάνω στο ξύλο. Και έτσι η ξυλογλυπτική έγινε το πρώτο craft μάθημα που πήρα ως χόμπι παράλληλα με το σχολείο. Ακολούθησαν αρκετά craft σεμινάρια και καλλιτεχνικά μαθήματα. Παρόλα αυτά έπρεπε να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων για να αναλάβω τη οικογενειακή επιχείρηση . Το 2010 μετακόμισα με την οικογένεια μου στη shanghai της Κίνας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Γυρνώντας στην Ελλάδα το 2018 και έχοντας δοκιμάσει να δουλέψω με πηλό σε ένα σεμινάριο αποφάσισα να κάνω focus μόνο σε αυτό. Η πρώτη επαφή με το πηλό ήταν καθοριστική. Δε μπορούσα να αφήσω αυτή τη λάσπη από τα χέρια μου.
Δε μετανιώνω που δε ασχολήθηκα νωρίτερα επαγγελματικά με αυτό που αγαπώ, γιατί όλα αυτά που έχω ζήσει με έχουν κάνει αυτή που είμαι και ίσως αν δε τα είχα κάνει να μη είχα οδηγηθεί εδώ.
Έχετε πει σε συνέντευξη σας ότι ο πηλός σας θυμίζει τον εαυτό σας και τις περισσότερες γυναίκες που γνωρίζετε. Κατά ποια έννοια και πώς κάνατε αυτή τη σύνδεση;
Ως γυναίκα και ως μητέρα πάντα με γοήτευε το ανθρώπινο σώμα. Έτσι όταν άρχισα να δουλεύω με πηλό ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι ανθρωπόμορφο για να εκφράσω αυτά τα συναισθήματα. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ο πηλός είναι ένα υλικό εύθραυστο και συνάμα δυνατό Μου θύμισε εμένα, το σώμα μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και το πρώτο καιρό που έφερα στο κόσμο τα δυο μου παιδιά. Ένιωθα όπως ο πηλός στα χέρια μου. Εύθραυστη αλλά και δυνατή. Ένα συναίσθημα που νομίζω πολλές γυναίκες έχουν νιώσει, όχι μόνο οι μητέρες αλλά και όλες οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους.
Πως προσεγγίζετε τη θεματική της έκθεσης "Ιδού η Ρόδος"; Ποιο έργο παρουσιάζετε και πώς το δουλέψατε;
Ο τίτλος του έργου είναι "the hearafter”. Η προσέγγισή μου για την έκθεση ήταν να αποτυπώσω μέσα από τη ζωγραφική μια ανατρεπτική απεικόνιση του μυθικού κόσμου του Ικάρου, εμπνευσμένη από τις συνθέσεις του Huber. Ένα κόσμο μυθικό, με στοιχεία του καλού και του κακού με λουλούδια, πουλιά αλλά και με απειλητικά ζώα ·μια αναπαράσταση με συμβολικό χαρακτήρα. Το ελάφι του Ικάρου μεταμορφώνεται σε ένα grotesque ανθρωπόμορφο ελάφι και αρπάζει το πόδι του ανθρωπόμορφου λαγού που χορεύει ανέμελος ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια.
Δούλεψα την ιδέα στο χαρτί ζωγραφίζοντας διαφορά σκίτσα μέχρι να ολοκληρωθεί η σύνθεση και χρησιμοποίησα underglazes και διάφανο γυαλιστερό γυαλί για τη διακόσμηση του κεραμικού.
Διαβάστε ακόμη: Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για το 2023/24
Πόσο σημαντικό είναι το κομμάτι της ανταπόκρισης και της αποδοχής από το κοινό για τον εικαστικό καλλιτέχνη; Θυμάστε κάποιο σχόλιο που έχει γίνει για τη δουλειά σας και σας έχει κάνει εντύπωση;
Νομίζω ότι είναι φυσιολογικό για κάθε καλλιτέχνη να αναζητά όχι μόνο τη ανταπόκριση αλλά και τη αποδοχή. Πολλές φορές θέτουμε στον εαυτό μας ερωτήματα όπως "έχει αξία αυτό που κάνω”; Έχει σημασία για μένα; Υπάρχει κάποια σημασία πέρα από τις δικές μου αλλόκοτες αντιλήψεις; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που με έχουν απασχολήσει κατά καιρούς. Όμως όταν δουλεύω και εξερευνώ τις ιδέες μου για να τις φέρω σε μορφή είναι μια πολύ διαφορετική στιγμή και εμπειρία. Θέλει χρόνο, υπομονή και συγκέντρωση και αυτό απαιτεί να εστιάζω το μυαλό μου στο υλικό που έχω στα χέρια μου χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο.
Στο εργαστήριο μου, στην Ηρακλείτου 5 στο Κολωνάκι, έχω ένα μικρό παράθυρο. Κάποιες φορές οι περαστικοί στέκονται απέξω και κοιτάνε τα κεραμικά για αρκετή ώρα. Στο τέλος μου χτυπάνε το τζάμι ενθουσιασμένοι και θέλουν να έρθουν μέσα για να με ρωτήσουν αν τα κεραμικά είναι παλιά ή καινούργια. Αυτή η ερώτηση είναι μια ευχάριστη έκπληξη για μένα γιατί αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που θέλω να έχει κάποιος που κοιτάζει τα κεραμικά μου. Ένα συναίσθημα νοσταλγίας για το παλιό αλλά συνάμα στη σημερινή εποχή.
Αυτό σε συνδυασμό με μια αναφορά που είχε γίνει για τη δουλειά μου από ένα δημοσιογράφο και είχε γράψει "καθημερινά αντικείμενα που μοιάζουν να έχουν βγει από μουσείο”.
Για μένα η παράδοση είναι ένας συνεχής κύκλος ανάμεσα σε οτιδήποτε γεννιέται και γερνάει για να αναδυθεί ξανά σε νέα μορφή, και αν αυτό μπορώ να το επικοινωνήσω μέσα από τη δουλειά μου είναι το πιο σημαντικό.
Πληροφορίες: Ιδού η Ρόδος, icaro-caga.com, Space52, Λάρνακος 28, Αθήνα. Έως 24 Ιουνίου 2023 Ωράριο: Τετάρτη και Παρασκευή 5-8μμ, και κατόπιν ραντεβού στο Τ: 6977041634, Email: info@space52.gr