Το portfolio με τους θεατρικούς ρόλους που έχει ερμηνεύσει η Δήμητρα Ματσούκα θα μπορούσε να είναι το όνειρο κάθε ηθοποιού που ξεκινά τώρα. Ρόλοι βουνά, συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες, εμμονές της που κατόρθωσε να ανεβάσει στη σκηνή. Για τους συνεπείς θεατρόφιλους αυτό είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο. Για μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, όμως, δεν είναι το πρώτο που σκέφτεται όταν αναφέρεται το όνομά της, εξαιτίας της μιντιακής εμμονής με την εικόνα και την προσωπική της ζωή.
Έχει συμπληρώσει 26 χρόνια ως ηθοποιός, με τεράστια διαδρομή στο θέατρο, λιγότερο στην τηλεόραση και με πάθος για το σινεμά. Η ταμπέλα της ωραίας γυναίκας είναι συχνά ασφυκτική. Τη ρωτάω πώς το βιώνει η ίδια. "Δυσάρεστα" απαντά. "Ζούμε σε κοινωνίες γεμάτες στερεότυπα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα σχόλια που γράφτηκαν όταν τραγούδησα με τον Σωκράτη Μάλαμα σε μια συναυλία του στο Θέατρο Βράχων. Ναι. Θέλει αγώνα, συνέπεια και ακεραιότητα. Και όσο το δυνατόν πιο μικρή συνάφεια με ό,τι επιμένει στην προβολή σχημάτων παρωχημένων... Μιλάω για sites, εκπομπές και "μικρούς” ανθρώπους".

Οι "μικροί" άνθρωποι βοούν, αλλά η ίδια προτιμά να ασχοληθεί με τους μεγάλους ανθρώπους της τέχνης. Αναρωτιέμαι πόσο την επηρεάζουν, τη στοιχειώνουν, την καθορίζουν οι ρόλοι της. "Πολύ νωρίς κατάλαβα ότι θα μπορούσα να συνοψίσω τη δουλειά μου ως ηθοποιός στην εξής φράση: "Γίνομαι το μέσο ώστε να ακουστεί ένα κείμενο που έγραψε κάποιος άλλος και που αξίζει να ακουστεί”. Έτσι, από τη σκληρότατη "Έντα Γκάμπλερ”, μια δουλειά που ξεκίνησε από δική μου εμμονή, ως την κακοποιημένη από τον σύζυγο και το φασιστικό καθεστώς Αντονέλα στην "Ξεχωριστή μέρα”, που επίσης πρότεινα εγώ στον παραγωγό της, για εμένα ήταν ο τρόπος να μιλήσω γι’ αυτά που ως αναγνώστρια κατ’ αρχάς είχα αισθανθεί. Δε με καταβάλλουν οι ηρωίδες μου. Μόνο η διαδικασία του να φανούμε αντάξιοι αυτών των μεγάλων έργων και της εμπιστοσύνης του κοινού που έρχεται στο θέατρο μπορεί να με καταβάλει".
Σκέφτεται λίγο και είναι σαν να αναδύεται μια εικόνα από το παρελθόν, από αυτές που μπορεί να είναι μεγαλειώδεις αλλά και αβάσταχτες. "Όμως, έτσι όπως με ρωτάτε, συνειδητοποιώ ότι υπήρξε μία φορά που πράγματι χρειαζόμουν ώρα μετά την παράσταση ώστε να μπορώ να επικοινωνήσω με τους γύρω μου ως Δήμητρα. Ήταν όταν έκανα τον μονόλογο "Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα” του Λεμουάν, βασισμένο βέβαια στο έργο του Ευριπίδη. Παρόλο που θα μπορούσα να παίζω τη Μήδεια για χρόνια –ήταν μεγάλη η ανταπόκριση καθώς και η επιθυμία των παραγωγών να συνεχιστεί αυτή η παράσταση–, ήταν τόσο μεγάλη η ένταση στο νευρικό μου σύστημα και το συναίσθημά μου, που την αποχαιρέτησα πολύ νωρίτερα, συνειδητά και με κόπο".
Η "Ξεχωριστή μέρα" του Έτορε Σκόλα ήταν μια επιλογή που πηγάζει από την απόφασή της –ή μήπως την ανάγκη της– να παίρνει θέση για όσα συμβαίνουν. Μια ακτιβιστική διάστασή της. "Η "Ξεχωριστή μέρα” ήταν κάτι που έψαξα να βρω ως απάντηση στο φαινόμενο της "Χρυσής Αυγής”, που τότε έπαιρνε ανησυχητικές διαστάσεις. Βέβαια, δεν είναι πάντα στο χέρι μου, συνήθως αφήνομαι στις προτάσεις των άλλων προσπαθώντας να επιλέξω την καλύτερη και με μικροπαρενθέσεις, όπου παίρνω τον "νόμο” στα χέρια μου και προτείνω εγώ – κάτι που κάνω σταθερά ανά πέντε χρόνια περίπου" λέει η Δήμητρα Ματσούκα.

"Αισιοδοξώ, θα ήθελα και άλλα έργα, και άλλες συναντήσεις, σε διαφορετικά είδη και με διαφορετικές προσεγγίσεις. Έχοντας παίξει σε πειραματικές παραστάσεις, όπως και σε εμπορικές, έργα ρεπερτορίου μα και σύγχρονα, ξέρω ότι όλα μπορούν να έχουν στόχο, όλα μπορούν να δώσουν κάτι, εφόσον γίνονται με σοβαρότητα και αισθητική. Πάντοτε με ενδιέφερε η πολιτική και το τι συνέβαινε γύρω μου, πλέον όμως περισσότερο από ποτέ. Ζω άλλωστε με κάποιον που, παρά τα όσα στερεοτυπικά έχει κι εκείνος αντιμετωπίσει, διατηρεί την αγάπη του για τον άνθρωπο και, χάρη στην παιδεία του, την ηθική του, τη σοβαρότητά του στην πολιτική του δράση ως ευρωβουλευτής, με παρασύρει ώστε να βλέπω πια τη μεγάλη εικόνα, όπου η ζωή μας όχι μόνο μπορεί, αλλά και πρέπει να αλλάξει. Και για να γίνει αυτή η αλλαγή, δεν υπάρχει μόνο η συλλογική ευθύνη, αλλά και η ατομική".
Αναφέρεται στον Πέτρο Κόκκαλη με τον οποίο πρόσφατα παντρεύτηκε. Έχουν
αλλάξει πολλά στη φιλοσοφία ζωής της. "Προσπαθώ να διατηρώ έναν ανοιχτό
τρόπο σκέψης και όχι οριοθετημένο με οιονδήποτε τρόπο. Αλλάζουν πολλά άλλωστε και σ’ εμένα την ίδια, πεποιθήσεις χρόνων σχετικές, ας πούμε, με την προσωπική μου ζωή σήμερα μου φαίνονται αστείες". Μότο της είναι εξάλλου το "σημασία έχει ν’ αγαπάς". Το αγαπημένο της τραγούδι, αυτό που της έχει κολλήσει αυτή την εποχή, "είναι ένα που μου θυμίζει τον Πέτρο και τον γάμο μας. Το "Chantaje” στην εκτέλεση με τον θεούλη Κρις Μάρτιν των Coldplay και την απίθανη Σακίρα".
Αναρωτιέμαι πώς νιώθει σήμερα όταν ακούει το τραγούδι "Ένα σπίτι καίγεται" που ερμήνευσε στο σίριαλ "Κάτι τρέχει με τους δίπλα" του Βασίλη Νεμέα, στην πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση. "Δυσάρεστα, όπως και την πρώτη στιγμή που μου το πρότειναν" απαντά. "Είναι ένα τραγούδι που δε μου άρεσε ποτέ, πολύ μακριά από τα είδη που αγαπώ στη μουσική και που αρνήθηκα να μελετήσω γιατί φουρκιζόμουν κυριολεκτικά. Γι’ αυτό, αν το ακούσει κάποιος προσεκτικά, θα δει ότι λέω εμφανώς λάθος κάποιους στίχους".

Ευτυχής και με τα πόδια της να πατάνε στιβαρά νιώθει αυτή την εποχή τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. "Παίζοντας για τρίτη χρονιά στα "Μαθήματα κωμωδίας” του Θοδωρή Αθερίδη, έχω τη μοναδική ευκαιρία σε ένα εμπορικό θέατρο να υποδύομαι μια αλλιώτικη, ξεκαρδιστική, αλλά και βγαλμένη σαν από μυθιστόρημα ηρωίδα, που πλέον την έχει δει πολύς κόσμος". Κωμωδία ή δράμα; "Όσοι είχαν δει την Γκάμπλερ ή τη Μήδεια λένε πως αυτές είναι οι ιδανικές περιοχές για μένα. Ποιος ξέρει; Πάντως, σίγουρα όχι εγώ! Εγώ αγαπώ τα ωραία έργα, είτε κωμικά είναι αυτά είτε δραματικά".
Στην τηλεόραση ερμηνεύει τη Νέλλα στις "Ψυχοκόρες". Έναν ρόλο που διεκδίκησε πολύ σθεναρά. "Τον διεκδίκησα με επιμονή αυτό τον ρόλο. Είχαν δώσει δοκιμαστικό τόσο πολλές ηθοποιοί και έτσι είχε κυκλοφορήσει ότι επρόκειτο για έναν ρόλο μοναδικό στη σύλληψή του. Αυτοπροτάθηκα στη Φρόσω Ράλλη, που έκανε την καλλιτεχνική διεύθυνση της σειράς και την οποία γνώριζα χρόνια, και μετά από δική μου επιμονή πείστηκε, τελικά, να κάνω το πολυπόθητο δοκιμαστικό. Αισθάνθηκα πολύ καλά και πήρα έστω αυτή την ηθική ικανοποίηση. Στη συνέχεια το ξέχασα. Πέρασαν μήνες, με δεκάδες ηθοποιούς να περνούν από casting. Και στις 25 Δεκεμβρίου του περσινού έτους η Φρόσω μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι εγώ θα είμαι η Νέλλα. Θα καταλάβετε γιατί ήθελα τόσο αυτό τον ρόλο όταν δείτε την υπέροχη σειρά μας, η οποία παίζεται αυτή την περίοδο στον ΑΝΤ1+".

Costarellos. Σκουλαρίκια "Μinotavros" από χρυσό 18Κ, με μπριγιάν, δαχτυλίδι "Byzantium" από χρυσό 18Κ, με μπριγιάν και δαχτυλίδια "Μinotavros" από χρυσό 18Κ, με μπριγιάν, όλα Polina Ellis, polinaellis.com.
Για το τέλος τη ρωτώ ποιους θα καλούσε σε ένα ιδανικό φανταστικό δείπνο. "Θα καλούσα τον Λαρς φον Τρίερ, τον Φρανσουά Τρυφώ, τον Azzedine Alaϊa, τον Στέφαν Τσβάιχ και την Έλλη Λαμπέτη. Θα ακουγόταν ένα ωραίο τζαζ τρίο και θα τους σέρβιρα το μοναδικό φρικασέ της μαμάς μου".