Εάν προσπεράσουμε τον clickbait τίτλο του άρθρου, παρεμπιπτόντως συγγνώμη για αυτό, το κείμενο θα μπορούσε άνετα να περιλαμβάνει μονάχα τη φράση "όλες οι γυναίκες έχουν διαχρονικά αδικηθεί στα Όσκαρ". Διότι είναι ενδεικτικό πως από το 1929 που τα βραβεία απονεμήθηκαν για πρώτη φορά, με εξαίρεση φυσικά την κατηγορία καλύτερης ηθοποιού, είναι ελάχιστες οι κινηματογραφίστριες που απέσπασαν κάποιο από τα χρυσά αγαλματίδια της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Για παράδειγμα, στην ενότητα της καλύτερης σκηνοθεσίας, χρειάστηκε να περάσουν 81 ολόκληρα χρόνια για να βραβευτεί μια σκηνοθέτρια και συγκεκριμένα η Kathryn Bigelow ("Hurt Locker"). Αφού, λοιπόν, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας συμπίπτει χρονικά με την απονομή των 96ων βραβείων Όσκαρ (10/3), αποφασίσαμε να κάνουμε μια αναδρομή στις πιο αδικημένες υποψήφιες ή μη στην ιστορία του θεσμού.
Η περίπτωση "Barbie"
Αναπόφευκτα, δικαίως και αδίκως ταυτόχρονα, η πιο ηχηρή γκρίνια γύρω από τα φετινά Όσκαρ αφορά το μπλοκμπάστερ της Greta Gerwig. Όχι επειδή λείπει από τις υποψηφιότητες, το "Barbie" εξάλλου εντοπίζεται συνολικά σε οκτώ κατηγορίες, αλλά γιατί η δημιουργός απουσιάζει από την κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας, όπως και η πρωταγωνίστρια Μargot Robbie από τον α’ γυναικείο ρόλο. Με όρους Χόλιγουντ, η ομάδα του "Barbie" έχει κάθε λόγο να μην είναι ικανοποιημένη με τις υποψηφιότητες που έλαβε. Ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη πως είναι μια παραγωγή που αγγίζει τα 1,5 δις δολάρια στο παγκόσμιο box office και ευθύνεται σημαντικά για την επιστροφή του μαζικού κοινού στις αίθουσες. Κάτι που δε θα συνέβαινε χωρίς τη στιβαρή, άκρως διασκεδαστική όσο και ακίνδυνα διδακτική σκηνοθεσία της Gerwig, συνδυαστικά με την κυριαρχική ερμηνεία της Robbie. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, το φάουλ της Ακαδημίας σχετίζεται περισσότερο με το ότι το "Barbie" είναι υποψήφιο στις λάθος κατηγορίες, παρά στο ότι στοχεύει σε "λίγα" αγαλματίδια. Ας πούμε, θα έβγαζε περισσότερο νόημα για την Gerwig να διεκδικεί το Όσκαρ σκηνοθεσίας παρά το… διασκευασμένου σεναρίου, όπως επίσης η Robbie το α’ γυναικείου ρόλου αντί για την Αmerica Ferrera το β’ ρόλου. Υπάρχει, βέβαια, ακόμα ένα φιλολογικού χαρακτήρα ζήτημα. Πες ότι "διώχνεις" την, εξαιρετική κατά τα άλλα, Annette Bening του οδυνηρά μέτριου "Nyad" από τις πρωταγωνίστριες για να μπει η Robbie, στη σκηνοθεσία ποιον βγάζεις; Την κάτοχο Χρυσού Φοίνικα Justine Triet ("Ανατομία μιας Πτώσης") ή τον Jonathan Glazer που έφτιαξε την αριστουργηματική "Ζώνη Ενδιαφέροντος"; Αν με ρωτάτε, κανέναν…
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr
