Το να καταφέρεις να συναντήσεις και να κερδίσεις την εκτίμηση των μεγαλύτερων σταρ του πλανήτη δεν είναι κάτι απλό. Ο George Satsidis το έχει κατακτήσει. Με σκληρή δουλειά, επιμονή, θάρρος, δημοσιογραφικό πείσμα - το "I don't take "No" for an answer" είναι στάση (επαγγελματικής) ζωής, πάθος για αυτό που κάνει, προσωπικότητα, χαρακτήρα. Το γεγονός ότι από το πρώτο μόλις έτος της απόφασης του να βρεθεί στο Los Angeles χαρακτηρίζεται ως "Mr. Hollywood" δεν είναι τυχαίο.
Highlight της αδιαμφισβήτητης επιτυχίας του ως νευραλγικός ρόλος του επίσημου Broadcaster της COSMOTE TV από το Red Carpet των Όσκαρ. Εκεί, δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Μόνο συνεντεύξεις με τη Meryl Streep, τον Al Pacino, τον Tom Cruise, τον Brad Pitt. Λίγες στιγμές πριν από τη φετινή απονομή, ο L.A. Correspondent του Harper's Bazaar Greece μιλά για το Poor Things, την ερμηνεία της Emma Stone, τη λάμψη του κόκκινου χαλιού, τα οσκαρικά highlights της ζωής του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Τα Όσκαρ έφτασαν και (μεταξύ άλλων) τα οι προβολείς στρέφονται σε εκείνους που διαγωνίζονται για το πολυπόθητο Χρυσό Αγαλματίδιο. Έχοντας παρακολουθήσει τις τελετές που έχουν προηγηθεί (Golden Globes, SAG, BAFTA) θεωρείς ότι θα υπάρξουν ανατροπές;
Η μόνη ανατροπή που μπορώ να σκεφτώ είναι να πάρει το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου η Emma Stone αντί για την Lily Gladstone που θεωρείται αναμενόμενο και δεδομένο λόγω του θέματος της ταινίας Killers Of The Flower Moon και της ευαισθησίας των μελών της Ακαδημίας στα θέματα ρατσισμού. Η Stone έκανε υπέρβαση με τον ρόλο της ως Bella Baxter και θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να είχε σαρώσει τα βραβεία στις ΗΠΑ, όπως δικαιώθηκε στα BAFTAs στο Λονδίνο με το βραβείο καλύτερης ερμηνείας αλλά και στα Critics Choice Awards.
Πάντως, αυτό που ακούγεται είναι ότι υπάρχει ισοψηφία (tie) ανάμεσα στις δύο γυναίκες, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να δούμε και τις δύο να παραλαμβάνουν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Αυτό έχει συμβεί μόνο μία φορά στην ιστορία του θεσμού, όταν το 1969 το Όσκαρ μοιράστηκαν η Katharine Hepburn για την ερμηνεία της στο "The Lion In The Winter" και η Barbra Streisand για το "Funny Girl". Στις υπόλοιπες κατηγορίες, θα βραβευτούν τα αναμενόμενα φιλμ, με τον πρώτο λόγο να έχει το Oppenheimer του Christopher Nolan.
"Οι έντεκα υποψηφιότητες του Poor Things είναι από μόνες τους ένα θαύμα"
Πώς βλέπεις τα πράγματα για το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου;
Οι έντεκα υποψηφιότητες είναι από μόνες τους ένα θαύμα. Αυτό το τόσο ιδιαίτερο φιλμ που αντιπροσωπεύει την φρέσκια, ανατρεπτική ματιά του Γιώργου Λάνθιμου στον κινηματογράφο, θα έπρεπε να σαρώσει τα βραβεία. Αυτό αξίζει στο Poor Things και αυτό δεν έχει καμία σχέση με την καταγωγή του σκηνοθέτη. Ωστόσο, προβλέπω η ταινία να φεύγει με δύο ή τρία βραβεία, στις κατηγορίες καλύτερου κοστουμιού, Production Design δηλαδή σκηνικών τα οποία ήταν ονειρικά και στην κατηγορία MakeUp & Hair. Αν η Ακαδημία αποφασίσει απόλυτα αντικειμενικά τότε πρέπει να βραβευτεί και η Emma Stone κερδίζοντας έτσι το δεύτερο Όσκαρ στην καριέρα της - μετά το La La Land - στην κατηγορία καλύτερης γυναικείας ερμηνείας.
Πού κερδίζει και πού υστερεί η Emma Stone σε σύγκριση με τη Lily Gladstone και αντιστρόφως;
Αρχικά, θεωρώ ότι Lily Gladstone θα έπρεπε να είναι υποψήφια στην κατηγορία Β' Γυναικείου ρόλου, μιας και θεωρώ ότι ο ρόλος της δεν είναι πρωταγωνιστικός. Στην ταινία, βρίσκεται κυρίως ξαπλωμένη και σιωπηλή διότι υποφέρει. Κάτι βέβαια που το κάνει πολύ πειστικά. Από την άλλη, η Stone όμως ξεπέρασε τον εαυτό της με την ερμηνεία της που έχει και λόγο και δράση με απαιτήσεις, κάτι που φανερώνει ότι έχει προηγηθεί ατελείωτη δουλειά.
Υπάρχει κάποια ταινία που λάτρεψες όταν είδες, αλλά τελικά δεν απέσπασε (αρκετές) υποψηφιότητες για Όσκαρ;
Ναι, το Society of the Snow στο Netflix. Θεωρώ ότι είναι μία συγκλονιστική, δραματική ταινία, η οποία με συγκίνησε απίστευτα στο φινάλε της στην επίσημη προβολή της στο AFI Film festival στο Hollywood. Πρόκειται για την πραγματική ιστορία της πτήσης που έπεσε στις Άνδεις με νεαρούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι για να επιβιώσουν από το κρύο και την πείνα κατέληξαν να κάνουν το αδιανόητο: κανιβαλισμό.
Η πτώση του αεροπλάνου είναι η πιο παραστατική σεκάνς που έχουμε δει ποτέ. Το μειονέκτημα είναι ότι η ιστορία έχει ξαναγίνει ταινία στο παρελθόν και μάλιστα όχι αξιώσεων οπότε η ιστορία είχε ειπωθεί μέσα από μία ταινία που δεν είχε καλλιτεχνική ποιότητα, κάτι που αξιολογώ ότι αφαίρεσε από τον παλμό που θα μπορούσε να έχει η ταινία που είναι υποψήφια για Όσκαρ από την Ισπανία ως καλύτερη ξενόγλωσση ταινία. Ωστόσο, το φιλμ είναι υπέροχο και ο σκηνοθέτης J. A. Bayona ξεπέρασε τον εαυτό του. Όλες οι ταινίες στην κατηγορία αυτή φέτος είναι εκπληκτικές.
Ποια γυναίκα πιστεύεις ότι θα κάνει την πιο στιλάτη εμφάνιση στο Κόκκινο xαλί;
Noμίζω ότι η Emily Blunt στην φετινή κούρσα των βραβείων έχει κάνει τις πιο στιλάτες και glamorous εμφανίσεις. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα επαναλάβει μία ανεπανάληπτη εμφάνιση και στα φετινά Όσκαρ. Φυσικά, η Margot Robbie ως πραγματική Barbie με την φυσική ομορφιά που την διακρίνει ό,τι και να φορέσει θα ξεχωρίσει. Γενικότερα, με τη "μόδα” του Οzempic και τα ραγδαία αποτελέσματα του πολλές διασημότητες εμφανίζονται σε τρομερή φόρμα και οι δημιουργίες των σχεδιαστών αναδεικνύονται μοναδικά πάνω τους. Οπως ας πούμε η Oprah Winfrey, η οποία πλέον αποτελεί την πιο ευχάριστη έκπληξη στο κόκκινο χαλί.
"Τίποτα δεν είναι δεδομένο στο κόκκινο χαλί και αυτό είναι που κάνει αυτές τις στιγμές μαγικές"
Τα τελευταία χρόνια, τα βραβεία Όσκαρ σε βρίσκουν στο Dolby Theatre με την COSMOTE TV. Ποιες στιγμές με σταρ, πρόσωπα της έβδομης τέχνης, θα χαρακτήριζες ως Highlights;
Θεέ μου είναι τόσες πολλές οι ωραίες στιγμές. Υπέροχες γρήγορες συνεντεύξεις με την Penelope Cruz, τον Austin Butler, τον Al Pacino, Charlize Theron, Antonio Banderas, Ted Sarantos και πολλές άλλες ξεχωριστές προσωπικότητες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο στο κόκκινο χαλί και αυτό είναι που κάνει αυτές τις στιγμές μαγικές.
Σου έχει συμβεί κάποιο απρόοπτο που το θυμάσαι σήμερα και γελάς;
Δεν υπάρχει χώρος για απρόοπτα συμβάντα. Αυτό που είχε πολλή πλάκα ήταν όταν η ατζέντης του Al Pacino τον προέτρεπε να προσπεράσει το σημείο που ήμουν. Εγώ, όμως, τον έπιασα από την μέση και δεν τον άφηνα να φύγει - αυτό δεν φαινόταν στην κάμερα. Ουσιαστικά, με έναν ωραίο τρόπο τον είχα "κλειδώσει" και δεν μπορούσε να πάει πουθενά, παρά μόνο αφού απαντούσε στις ερωτήσεις μου. Έτσι και έγινε!
Υπάρχει κάποιος σταρ που θα ήθελες να γνωρίσεις και δεν το έχεις καταφέρει ακόμη;
Έχω γνωρίσει τα μεγαλύτερα αστέρια από τότε που ήμουν πολύ μικρός, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο απωθημένο. Θέλω να έχω γρήγορες και ουσιαστικές συνομιλίες που προσφέρουν κάτι στο κοινό. Κάτι από την γνώση και την σοφία αυτών των ανθρώπων που έφτασαν τόσο ψηλά κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση. Σε κάθε περίπτωση αναγνωρισμένης προσωπικότητας υπάρχει και μία ιδιαίτερη φιλοσοφία που αξίζει να την εξερευνήσω.
Η δική σου ποια είναι;
I don't take "No" for an answer (γέλια)
"Οι αστέρες μετά την κατάκτηση ενός Όσκαρ δεν είναι ποτέ ίδιοι. Μετά από την κάλυψη των Όσκαρ και εγώ δεν ήμουν ο ίδιος"
Φαντάζομαι ότι την πρώτη χρονιά που βρέθηκες στο Κόκκινο Χαλί αισθάνθηκες δέος. Παραμένει αυτό το συναίσθημα αναλλοίωτο μέχρι σήμερα;
Εντελώς. Αισθάνομαι ακόμα ρίγη συγκίνησης. Οι αστέρες μετά την κατάκτηση ενός Όσκαρ δεν είναι ποτέ ίδιοι. Μετά από την κάλυψη των Όσκαρ και εγώ δεν ήμουν ο ίδιος. Και αυτό το λέω υπό την έννοια της δοκιμασίας σε ένα πολύ απαιτητικό live πρόγραμμα που έχει ποιότητα και ανεξίτηλη αίγλη. Η συμμετοχή και μόνο σε αυτό το γεγονός νομίζω ότι πλέον καθορίζει όλη μου την ζωή, την πορεία, τον τρόπο που ενημερώνομαι και κινούμαι, τα πάντα.
Ποια συνάντηση σου με Χολιγουντιανό σταρ θυμάσαι με περηφάνια και ενθουσιασμό;
Νομίζω ο Brad Pitt για την απλότητα και την γλυκύτητα του, αλλά και η Meryl Streep που εκπέμπει μία σοφία που δύσκολα συναντάει κανείς. Επίσης, ο Tom Cruise γιατί έχει αφιερώσει τη ζωή του στην τέχνη του και είναι 100% παρών, όταν συνομιλείς μαζί του. Σε όλες τις περιπτώσεις των σταρ, βλέπεις την δυναμική τους και λες: Wow, γι' αυτό τα κατάφεραν!
Θα "έβλεπες" τον εαυτό σου σε κάποιο από τα φετινά Blockbusters ή ταινίες;
Βλέπω τις εμπορικές ταινίες, τα blockbusters με θετική διάθεση γιατί απλά βλέπω τα πάντα. Δεν είμαι όμως φαν ούτε των blockbusters, ούτε των κωμικών ταινιών, μου αρέσουν οι δραματικές ταινίες. Το φιλμ τα "Παιδιά του χειμώνα" του Alexander Payne συνδυάζουν μοναδικά το δάκρυ με το γέλιο. Δεν έχω σκεφτεί, όμως, ποτέ τον εαυτό μου ποτέ ως ηθοποιό. Ο ρόλος μου είναι να βομβαρδίζω με αναπάντεχες ερωτήσεις (γέλια).
