Η Demi Moore μίλησε με ειλικρίνεια για το body image και την αυτοκριτική, ένα από τα θέματα που σχολιάζονται στη νέα της ταινία The Substance.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα The Guardian, που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, η 61χρονη ηθοποιός μίλησε για την τελευταία της ταινία -η οποία έκανε πρεμιέρα στις 5 Σεπτεμβρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο- καθώς και για τη σχέση της με το σώμα της όλα αυτά τα χρόνια.
Αναφερόμενη στις προσδοκίες για το γυναικείο σώμα τη δεκαετία του '90, η Moore είπε ότι οι γυναίκες δεν θεωρούνταν ελκυστικές αν δεν ήταν αδύνατες εκείνη την εποχή.
"Η αυτοκριτική, το κυνήγι της τελειότητας, η προσπάθεια να απαλλαγούμε από τα "ελαττώματα", όπως επίσης το αίσθημα της απόρριψης και της απελπισίας, τίποτα από αυτά δεν είναι άγνωστα στις γυναίκες", σημείωσε η Moore, πριν αναφερθεί σε μια σκηνή της ταινίας όπου ο χαρακτήρας της, η Elisabeth Sparkle, αναζητά τα ελαττώματά της στον καθρέφτη πριν από ένα ραντεβού".
Είπε λοιπόν: "Εμείς βλέπουμε στον εαυτό μας και το παραμικρό ελάττωμα που κάποιος δεν θα πρόσεχε ποτέ. Συνηθίζουμε να εστιάζουμε μόνο σε αυτά που δεν έχουμε. Αν ταυτίσουμε την αξία μας με την εικόνα μας, είναι αναπόφευκτο πως κάποια στιγμή θα νιώσουμε συντετριμμένοι".
Στη συνέχεια, η Moore τόνισε ότι "ζούμε σε μια εποχή μεγάλης κρίσης", όπου "οι άνθρωποι μπορούν ανώνυμα να κρίνουν ο ένας τον άλλον με τους πιο σκληρούς τρόπους".
"Αισθάνομαι ότι [αυτά τα κακεντρεχή σχόλια] είναι μια αντανάκλαση της δυστυχίας κάποιου ή/και ένας απελπισμένος τρόπος να ενισχύσει τη δική του αυταξία", δήλωσε στον Guardian. "Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, έχω μάθει να τα αφήνω να κυλήσουν. Εγώ ορίζω τι σημαίνουν για μένα. Αν του δώσω μεγάλη βαρύτητα, αξία και δύναμη, θα έχει. Αν δεν το κάνω, δεν θα έχει".
Το Substance ακολουθεί την ηρωίδα της Moore, την Elisabeth, καθώς δοκιμάζει ένα φάρμακο της μαύρης αγοράς για να επανέλθει σε μια νεότερη εκδοχή του εαυτού της.
Σε σκηνοθεσία της Coralie Fargeat, η ταινία -στην οποία πρωταγωνιστεί επίσης η Margaret Qualley- διερευνά θέματα όπως η εικόνα του σώματος και οι κοινωνικές προσδοκίες για τις γυναίκες και τη γήρανση. Η ταινία κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο και πολλοί υποστήριξαν πως πρόκειται για την καλύτερη ερμηνεία της Moore σε όλη της την καριέρα.
