Richard Gere: "Δεν είναι για εμένα" είχε πει για το Pretty Woman, το ραβασάκι της Julia Roberts τού άλλαξε τη γνώμη

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την αγαπημένη μας κομεντί; Τη σκηνή με το σαλιγκάρι που ξεφεύγει από τη Vivian; Τη σκηνή στη μπανιέρα με το walkman; Τη μεταμόρφωση της σε κύκνο με το κόκκινο φόρεμα; Ή την εκδίκηση της προς τις πωλήτριες όταν ο Edward εμφανίστηκε με την πιστωτική του κάρτα;

Το Pretty Woman που έχει γίνει πλέον classic (αν και υπάρχουν κάποιες φεμινιστικές ενστάσεις) είναι μία από τις πιο αγαπημένες ταινίες όλων, ένα feel good movie που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε χωρίς Julia Roberts ή τον Richard Gere ή τον Héctor Elizondo (που υποδυόταν τον καλόκαρδο διευθυντή του ξενοδοχείου στο οποίο έμενε το ζευγάρι).

Κι όμως. Μιλώντας στο podcast "Awards Chatter", ο Richard Gere παραδέχτηκε πως όταν του προτάθηκε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, δεν ήθελε γιατί δεν μπορούσε να κατανοήσει τον χαρακτήρα του. "Μου αρέσει πολύ η ταινία. Αρχικά όμως, δεν την καταλάβαινα. Δεν υπήρχε χαρακτήρας. Διάβασα το σενάριο και είπα "δεν είναι για μένα", είπε ο ηθοποιός. Αρχικά δεν έβλεπε κάτι στον Edward, παρά μόνο έναν κοστουμάτο.

Είπε χαρακτηριστικά στους παραγωγούς πως είναι μια ταινία που θα έβλεπε ο ίδιος, αλλά δεν θα έπαιζε. "Τους είπα "δεν θα με πείραζε να παρακολουθήσω την ταινία, αλλά δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου να το κάνει αυτό", ωστόσο δέχτηκε να συναντήσει τον σκηνοθέτη της ταινίας Garry Marshall, παρότι αισθανόταν αμήχανα γιατί είχε αποφασίσει να μην παίξει στην ταινία. Στη συνάντησή τους ο Marshall, έξυπνα σκεπτόμενος, του πρότεινε να χτίσουν μαζί τον χαρακτήρα.

Έπειτα τού πρότεινε να γνωρίσει τη Julia Roberts, τη νεαρή ηθοποιό που είχε συμφωνήσει να ενσαρκώσει τη Vivian. Όσο βρισκόντουσαν οι δυο τους στη συνάντηση τού τηλεφώνησε ο Marshall να τον ρωτήσει πώς του φαινόταν η Roberts. "Είναι υπέροχη" του απάντησε εκείνος στο τηλέφωνο.

Όσο μιλούσαν η Roberts του έγραψε κάτι πάνω σε ένα post it και τού το έδωσε. "Σε παρακαλώ πες ναι" του έγραφε. "Πώς να πεις όχι σε μια τέτοια πρόταση;" είπε στο podcast εκείνος. Και κάπως έτσι, ευτυχώς για εμάς, γυρίστηκε η αγαπημένη μας ταινία.