"Η συνεργασία με τον Helmut Newton ήταν για κάθε μοντέλο μία αρκετά μεγάλη τιμή αλλά ταυτόχρονα κάτι ανησυχητικό" λέει η Isabella Rossellini. "Πηγαίνοντας στη φωτογράφηση για πρώτη φορά, ένιωθα τρόμο, αλλά αντ' αυτού βρήκα έναν ηλικιωμένο με παιχνιδιάρικη διάθεση, γεμάτο γοητεία και χιούμορ...".
Είναι λίγο παράξενο που το Χόλιγουντ δεν έχει αγκαλιάσει ακόμα την ιδέα μιας ταινίας για τη ζωή του Helmut Newton. Πέρα από την άκρως επιτυχημένη φωτογραφία του - αρκετά προκλητική για να του προσδώσει τον τίτλο "King of Kink" - ο Helmut έζησε μια ζωή πλούσια σε drama που θα ήθελε κάθε σεναριογράφος και παραγωγός, από τη διαφυγή του από τη ναζιστική Γερμανία μέχρι το θάνατό του στη Sunset Boulevard.
Με το Helmut Newton The Bad and the Beautiful, βρίσκουμε το πρώτο μεταθανάτιο ντοκιμαντέρ για τον καλλιτέχνη. Η ταινία ξετυλίγεται ως ένα όμορφο αφιέρωμα για τον άντρα πίσω από την κάμερα, μέσα από την αφήγηση του σκηνοθέτη Gero von Boehm - στενός φίλος του Helmut - ο οποίος χρησιμοποιεί τα λόγια αγαπημένων προσώπων του φωτογράφου - Grace Jones, Claudia Schiffer και, φυσικά, την Isabella Rossellini.
"Συναντηθήκαμε στο Παρίσι μέσω κοινών φίλων", λέει ο Gero στο I-D. "Νομίζω ότι ήταν το 1997 σε ένα δείπνο και αμέσως συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλον γιατί έχουμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ. Μου άρεσε η παιδικότητά του. "Καθώς σήμερα θα γιόρταζε τα 100α του γενέθλια, φαίνεται λογικό να αφηγηθούμε την αξιοσημείωτη ιστορία του σε μια νέα γενιά. Οι φωτογραφίες του δημιουργήθηκαν για τη μεγάλη οθόνη" προσθέτει ο σκηνοθέτης.
Γεννημένος σε μια εβραϊκή οικογένεια στο Βερολίνο το 1920, ο Helmut διέφυγε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης ως παιδί αφού η οικογένειά του εγκατέλειψε τη Γερμανία το 1938 και μετακινήθηκε σε διαφορετικά μέρη του κόσμου - οι γονείς του στη Νότια Αμερική και ο ίδιος στην Ασία. Με τελικό προορισμό την Κίνα, ο Newton σταμάτησε στη Σιγκαπούρη όπου εργάστηκε ως "συνοδός πολυτελείας", καθώς και φωτογράφος. Ωστόσο, παρά τη σκληρή μεταχείριση προς την οικογένειά του κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο Helmut αγαπούσε ακόμα τη Γερμανία. "Υπάρχουν πολλοί Εβραίοι που λένε ότι δεν θέλουν να επιστρέψουν στη Γερμανία και αν επιστρέψουν, δεν θα είναι είναι συναισθηματικά συνδεδεμένοι", λέει ο Gero. "Ήταν πολύ προσκολλημένος στη Γερμανία. Του άρεσαν οι Γερμανοί".
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Helmut ανέπτυξε στενές σχέσεις με τα μοντέλα που επέλεγε ξανά και ξανά στη δουλειά του. Η Grace Jones θυμάται μια ιστορία από τις πρώτες ημέρες ως μοντέλο του Helmut. "Του άρεσαν πολύ τα πόδια μου και είναι αυτός που με έκανε να τα αγαπήσω. Επίσης, μου ζητούσε να έρχομαι τακτικά σε castings. Κάθε φορά που πήγαινα, μου έλεγε," Ω είναι αλήθεια: ξέχασα ότι δεν έχεις στήθος".
Όμως, η δουλειά και η άποψή του για τις γυναίκες δεν είναι εκτός κριτικής. Σε μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη σκηνή - από ένα τηλεοπτικό απόσπασμα της γαλλικής τηλεόρασης το 1979 - σε μια συνέντευξη της συγγραφέως Susan Sontag και του φωτογράφου, εκείνη επικρίνει το έργο του. Ο Helmut εκφράζει την αγάπη του για τις γυναίκες λέγοντας "J'adore les femmes" (μτφρ. Λατρεύω τις γυναίκες), με τη Susan να παρεμβένει έντονα, σχολιάζοντας "Πολλοί μισογύνηδες άνδρες το ισχυρίζονται".
Ο Gero ήθελε αυτή η ταινία να έχει τις ρίζες της στα λεγόμενα των μοντέλων του: "Σκέφτηκα ότι οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν γι 'αυτόν με κριτική άποψη, όπως κάνει η Nadja Auermann". Η Nadja παρουσιάζει και τις δύο πλευρές του επιχειρήματος: ναι, οι φωτογραφίες του είναι σεξιστικές ή κάποιος μπορεί να πει ότι κρατά έναν καθρέφτη για το πώς είναι η κοινωνία".
Το ντοκιμαντέρ είναι διαθέσιμο online στο Curzon Home Cinema.
