Πριν λίγες μέρες, η 30χρονη Rawdah Mohamed, μοντέλο με καταγωγή από τη Σομαλία και τη Νορβηγία δημοσίευσε στο λογαριασμό της στο instagram μια selfie με τη φράση "hands off my hijab” (κάτω τα χέρια από το hijab μου) γραμμένη στην παλάμη της. Ήταν η δική της αντίδραση στην έγκριση από τη Γαλλική γερουσία μιας τροπολογίας που θα απαγορεύει τη χρήση μουσουλμανικής μαντίλας σε κορίτσια κάτω των 18 ετών, σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν περιστατικά θρησκευτικού εξτρεμισμού.
Πολύ γρήγορα το #HandsOffMyHijab έγινε trending topic στο Twitter, το Instagram και το TikTok.
"Θέλω να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να μιλήσω για τους ανθρώπους που θα επηρεαστούν από αυτήν την απαγόρευση και για τον αντίκτυπο που θα έχει στις μουσουλμάνες γυναίκες. Αρνούμαι να το αφήσω να περάσει χωρίς να μιλήσω. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Δεν είμαστε μόνοι", έγραψε στο caption. Η ίδια μοιράστηκε και ένα περιστατικό από την παιδική ηλικία τους, καλώντας και άλλες μουσουλμάνες να πουν τις δικές τους ιστορίες. "Όταν ήμουν 8 χρονών, με κάλεσαν οι δάσκαλοί μου να συζητήσουμε πώς μπορούσαμε να σταματήσουμε το bullying που μου έκαναν οι συμμαθητές μου. Η λύση που πρότειναν ήταν να μην φοράω hijab στο σχολείο. Καθόμουν σε μια αίθουσα γεμάτη ενήλικες οι οποίοι συζητούσαν για να το σώμα μου και για το τι μπορούσα και τι όχι να φοράω κι αυτό για ένα μικρό κορίτσι ήταν πιο τρομαχτικό από το ίδιο το bullying. Δεν είχα νιώσει ποτέ να μου αφαιρούν τόσο βίαια τα δικαιώματά μου, να με μειώνουν τόσο. Με έκαναν ένα τίποτα.
Το bullying έγινε χειρότερο και από λεκτικό εξελίχθηκε σε σωματικό. Μου τραβούσαν και μου έβγαζαν τη μαντίλα μου τόσο συχνά που έπαιρνα μαζί μου μια εξτρά για τις φορές που τα αγόρια της τάξης δεν μου την έδιναν πίσω. Άλλη μια φορά, ένας δάσκαλος κατάσχε το hijab μου γιατί διατάραζε το μάθημα. Τα αγόρια την έκαναν μπάλα και την πετούσαν το ένα στο άλλο. Κι εγώ πλήρωνα το τίμημα της απρεπούς συμπεριφοράς τους (μην ανησυχείτε, έκανα ότι έκλαιγα και έβγαινα στο διάδρομο όπου ενεργοποιούσα το συναγερμό για φωτιά –τώρα, ποιος διαταράσσει το μάθημα;)".
Η Rawdah Mohamed αναφέρθηκε και στην δυσπιστία που υπάρχει στο χώρο της μόδας απέναντι σε μια γυναίκα που φοράει μαντίλα. "Έχω απορριφθεί από δουλειές εξαιτίας του hijab μου και όχι από την έλλειψη ικανοτήτων, τόσες φορές που έχω χάσει το μέτρημα", λέει. "Οι Γάλλοι πελάτες διστάζουν να κλείσουν ένα μοντέλο σαν εμένα, παρόλο που με διαβεβαιώνουν ότι με στηρίζουν και με αγαπούν. Είναι γλυκόπικρο γιατί αγαπώ τη γαλλική μόδα και όσα έχει συνεισφέρει στη ζωή μου".
Η είσοδος στον κόσμο της μόδας
Η Rawdah Mohamed γεννήθηκε στη Σομαλία το 1991 και έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής της, μέχρι που μετακόμισε με την οικογένειά της στη Νορβηγία. Εκεί, βίωσε από μικρή ηλικία το ρατσισμό, λόγω του χρώματός της αλλά και του hijab, το οποίο φορούσε από τότε που ήταν 7 ετών. "Δεν μου άρεσε ποτέ η ιδέα ότι έπρεπε να προσαρμόσω την εμφάνισή μου μόνο και μόνο επειδή κάνει τους άλλους να νιώθουν άβολα. Έτσι, απλώς συνέχισα να φοράω τη μαντίλα μου που έγινε η ασπίδα μου και κάτι για το οποίο είμαι περήφανη", είπε σε συνέντευξή της το 2019.
Η αγάπη της για τη μόδα ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία και, ενώ αρχικά εργάστηκε ως επαγγελματίας υγείας σε ίδρυμα για αυτιστικά παιδιά, ξεκίνησε παράλληλα το δικό της fashion blog. O λογαριασμός της στο Instagram άρχισε να μετρά χιλιάδες followers και μέσα από την ιδιότητά της ως influencer προσπαθούσε να ασκήσει πιέσεις για να υπάρχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση των μουσουλμάνων γυναικών στις εβδομάδες μόδας του Όσλο. Τον Φεβρουάριο του 2019, τράβηξε την προσοχή των φωτογράφων που έβγαζαν street style λήψεις στο fashion Week και έτσι ξεκίνησε η καριέρα της ως μοντέλο.
Αρχικά περπάτησε στο catwalk του οίκου Max Mara στο Μιλάνο και την επόμενη σεζόν, τον Σεπτέμβριο του 2020, ήταν καλεσμένη στα μεγαλύτερα σόου της Εβδομάδας Μόδας στο Παρίσι.
Όμως αυτό δεν άλλαξε πολλά σε σχέση με το ρατσισμό όπου συνέχισε να βιώνει. Η ίδια περιγράφει πως παρά τις επίσημες προσκλήσεις για να παραστεί στις επιδείξεις και τη συνεχώς αυξανόμενη φήμη της, κάποιοι την κοιτούσαν με δυσπιστία όταν έμπαινε σε κάποιο σόου, ενώ οι υπεύθυνοι ασφαλείας την αντιμετώπιζαν σαν "ύποπτη". "Ήθελα πραγματικά η μόδα να είναι ένα μέρος όπου θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου και όλοι θα με αποδέχονταν", λέει."Στενοχωρήθηκα πολύ που συνειδητοποίησα ότι αυτός ο χώρος είναι άλλος ένας όπου θα πρέπει να παλέψω για να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να ντύνομαι όπως θέλω".
Για εκείνη το hijab είναι ένας τρόπος έκφρασης, όχι καταπίεσης. "Το χρησιμοποιώ για να πω ότι, ναι, είμαι μια μουσουλμάνα που φοράει τα μοντέρνα ρούχα που βλέπουμε στα περιοδικά. Είναι ο δικός μου τρόπος για να χρησιμοποιήσω τη μόδα ώστε να δηλώσω "είμαι εδώ και είμαι εδώ με το hijab μου. Έχω τις ίδιες ευκαιρίες με εσάς"".
Στόχος της είναι να επηρεάσει κι άλλες γυναίκες ώστε να μην ντρέπονται και να μην φοβούνται να ντυθούν όπως θέλουν. "Αυτό που κάνω είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μένα και αυτό μου δίνει ελπίδα", καταλήγει.
