Η ταινία Madame Claude είναι η πρώτη γαλλική παραγωγή του Netflix και μια από τις πλέον πολυαναμενόμενες της σεζόν. Πρόκειται για τη βιογραφία της Fernande Grubet, της γυναίκας που ξεκίνησε από μια μικρή κωμόπολη στην κοιλάδα του Λίγηρα για να κατακτήσει την υψηλή κοινωνία του Παρισιού, πριν ζήσει ξανά την παρακμή. Η Madame Claude, όπως έμεινε γνωστή, υπήρξε η μεγαλύτερη προαγωγός της Γαλλίας και διηύθυνε ένα ολόκληρο δίκτυο από οίκους ανοχής πολυτελείας κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Όπως έχει αποκαλύψει η ίδια, στο τεράστιο πελατολόγιό της υπήρχαν πολιτικοί, καλλιτέχνες όπως ο Marlon Brando, επιχειρηματίες όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο βασικός μέτοχος της Fiat Gianni Agnelli, ακόμα και ο Σάχης του Ιράν. Σύμφωνα με το μύθο, σε μια επίσκεψή του στη Γαλλία το 1961, ο John F. Kennedy είχε χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες της Madama Claude, ζητώντας συγκεκριμένα μια κοπέλα που να είναι "σωσίας της συζύγου του, Jackie, αλλά στο πιο απελευθερωμένο".

Η γυναίκα με τις 500 "κόρες"

Η Fernande Grubet  γεννήθηκε το 1923 στην Ανζέρ από μια μικροαστική οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν ιδιοκτήτης ενός μικρού καφέ και πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα όταν εκείνη ήταν 18 ετών. Σε νεαρή ηλικία έμεινε έγκυος και αμέσως μετά τη γέννα άφησε το μωρό, ένα κοριτσάκι, στη μητέρα της και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, αποφασισμένη να ζήσει τη "μεγάλη ζωή". Aφού εργάστηκε ως πόρνη, λίγο μετά την άφιξή της στην πρωτεύουσα, αποφάσισε ότι εάν ήθελε να γίνει μέλος της υψηλής κοινωνίας (και το ήθελε πολύ) έπρεπε να επανεφεύρει τον εαυτό της. Έτσι, άλλαξε το όνομά  της σε Μadame Claude, έλεγε παντού ότι ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας και ότι ο πατέρας της ήταν δήμαρχος της Ανζέρ που σκοτώθηκε στον πόλεμο, αλλά και ότι η ίδια είχε σώσει τη ζωή της ανιψιάς του στρατηγού de Gaulle! Σύντομα άνοιξε τον πρώτο οίκο ανοχής στην rue de Boulainvilliers, στο πιο πλούσιο διαμέρισμα του Παρισιού.

Καθώς ήθελε οι πελάτες της να είναι άνθρωποι με χρήμα, δύναμη και κύρος, φρόντισε η ίδια να επιλέγει τα κορίτσια (αλλά και κάποια αγόρια) που δούλευαν για εκείνη τα οποία "ψάρευε" από επιδείξεις μόδας, κολέγια και ακριβά νυχτερινά κέντρα, ενώ φρόντιζε να τους διδάξει καλούς τρόπους, να τα ντύνει με τα πιο όμορφα ρούχα ακόμα και να πληρώνει για αισθητικές επεμβάσεις εάν τις θεωρούσε απαραίτητες. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει ένα από τα κορίτσια αυτά "έπρεπε να μοιάζεις με κόρη καλής οικογένειας για να δουλέψεις για τη Μadame Claude". Η "ταρίφα" κυμαίνονταν από 10 έως 15 χιλιάδες γαλλικά φράγκα (περίπου 1.500-2.000 ευρώ) το βράδυ και για κάθε ένα από τα ραντεβού των κοριτσιών, η προαγωγός τους έπαιρνε προμήθεια 30% -ακόμα κι όταν εκείνα επέστρεφαν με μώλωπες από τους πελάτες. Επιπλέον, χάρη στις πληροφορίες που εμπιστεύονταν οι ισχυροί πελάτες στις "κόρες" της (όπως αποκαλούσες τις γυναίκες που δούλευαν για εκείνη) κατάφερνε να εξασφαλίζει ανοχή για τις παρανομίες αλλά και την προστασία της αστυνομίας.

Παρόλο που ως γυναίκα η ίδια η Madame Claude δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το σεξ και πίστευε ότι μια γυναίκα πάνω από τα 40 δεν θα πρέπει να εμφανίζεται γυμνή ούτε στις προσωπικές στιγμές της, ήξερε καλά ότι ήταν ένα μέσο για να βγάλει πολλά χρήματα.

"Δύο είναι τα πράγματα που κάνουν τον κόσμο να γυρίζει: το φαγητό και το σεξ. Κι εγώ δεν ήξερα να μαγειρεύω", έλεγε.

Το μόνο που επιζητούσε σχεδόν όσο τα χρήματα ήταν η εξουσία. "Είναι τόσο συναρπαστικό να ακούς έναν δισεκατομμυριούχο ή έναν αρχηγό κράτους να κάνει τη φωνή του να μοιάζει με παιδιού για να σου ζητήσει αυτό που θέλει", είχε πει. Απεχθανόταν τη λέξη "πορνεία" και προτιμούσε να περιγράφει τη συγκεκριμένη δουλειά ως "ανταλλαγή ποιοτικών υπηρεσιών". "Είχα καταφέρει να αφαιρέσω οτιδήποτε άσχημα από αυτό το επάγγελμα", δήλωσε κάποτε η ίδια σε συνέντευξή της.

Η παρακμή

Τα τέλη της δεκαετίας του 1970 σηματοδοτούν και το τέλος της ένδοξης περιόδου στη ζωή της. Κυνηγημένη από την εφορία στην οποία χρωστούσε 11 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα, η Μadam Claude αναγκάστηκε να καταφύγει στις ΗΠΑ. Εκεί, άλλαξε το όνομά της σε Claude Tolmatcheff και παντρεύτηκε έναν ομοφυλόφιλο μπάρμαν για να πάρει την αμερικανική υπηκοότητα. Στο μεταξύ, η υπόθεσή της εκδικάστηκε στη Γαλλία όπου και καταδικάστηκε, ενώ ακολούθησε άλλη μία καταδίκη όταν στα ‘90s έκανε μια προσπάθεια να ξαναχτίσει από την αρχή την επιχείρησή της. Έζησε για έξι μήνες φυλάκιση και στη συνέχεια μετακόμισε στη Νίκαια της Γαλλίας, όπου πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 2015 σε ηλικία 92 ετών. Στην κηδεία της παραβρέθηκαν μόλις έξι άνθρωποι –από τους οποίους οι τέσσερις ήταν οι κομμωτές της.

Η Madame Claude στον κινηματογράφο

Η ταινία της Sylvie Verheyde για το Netflix με πρωταγωνίστρια τη Karole Rocher αφορά περισσότερο τη σκοτεινή πλευρά της. "Υπάρχει αυτή η εικόνα για τη Madame Claude που έχει να κάνει με το Παρίσι, τα όμορφα φορέματα, τα μεγάλα ξενοδοχεία, την εξουσία… Εμένα όμως με ενδιέφερε περισσότερο να δείξω όσα συνέβαιναν στο παρασκήνιο", λέει η σκηνοθέτης η οποία έχει ιδιαίτερη γνώση του αντικειμένου, μιας και η γιαγιά και μια ξαδέρφη της υπήρξαν πόρνες, ενώ έχει σκηνοθετήστε και την ταινία Sex Doll το 2016 με παρόμοιο θέμα. "Η Madame Claude έχτισε μόνη της το μύθο της. Ήταν καλή στο να λέει ψέματα, μια απατεώνισσα που ήθελε να βγάλει προς τα έξω την ομορφιά, κρύβοντας την ασχήμια κάτω από το χαλί".

Η ταινία αυτή δεν είναι η πρώτη που έχει γίνει για τη ζωή της. Από τη Madame Claude ήταν εμπνευσμένο και το φιλμ Τhe French Woman που σκηνοθέτησε το 1977 ο Just Jaeckin. Εκεί, την ηρωίδα είχε ενσαρκώσει η Françoise Fabian ενώ τη μουσική είχε γράψει ο Serge Gainsbourg.