Oscars Review | Μια βραδιά ανατροπών και πολλών αναστεναγμών μετά την απώλεια του Α’ βραβείου από τη Demi Moore

Όπως κάθε χρόνο, η τελετή απονομής των Όσκαρ και η τηλεοπτική τους μετάδοση σχεδιάστηκαν ώστε να αποτελέσουν το πιο σημαντικό και glamorous πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς. Μια στιγμή κατά την οποία ο χρόνος σταματά και όσα διαδραματίστηκαν στο κόκκινο χαλί και στη σκηνή γίνονται το απόλυτο αντικείμενο συζήτησης των μίντια αλλά και του τηλεοπτικού κοινού. 

Στο σύνολο της και χάρη στις επίμονες προσπάθειες του παρουσιαστή Conan O' Brien– η τελετή ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της αρκετά διασκεδαστική. Υπήρχαν μερικές ιδιαίτερα φωτεινές στιγμές, κάποιες  λιγότερο συναρπαστικές και, φυσικά, αρκετές ανατροπές. Το σόου ξεκίνησε ιδιαίτερα δυναμικά, δίνοντας την αίσθηση ότι η βραδιά θα μπορούσε να ξεπεράσει  κάθε προσδοκία. Η εναρκτήρια ενότητα ήταν συγκλονιστική, τολμώ να πω συναρπαστική. Από το συγκινητικό αφιέρωμα στην ψυχική ανθεκτικότητα των κατοίκων του Λος Άντζελες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές έως τις καθηλωτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστριών του Wicked, Arana Grande και Cynthia Erivo, που ερμήνευσαν μαζί ζωντανά για πρώτη φορά μετά την πρεμιέρα της ταινίας, η έναρξη της βραδιάς είχε όλες τις σωστές νότες. Στην περίπτωση της Erivo, μάλιστα είχε πάρα πολλές θεϊκές νότες, ειδικά στο φαντασμαγορικό φινάλε του κομματιού Defying Gravity όπου η Βρετανίδα καλλιτέχνης έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας.

Ο Conan O' Brien, ως οικοδεσπότης, έπαιξε τον ρόλο του με μοναδική άνεση, φέρνοντας μια αίσθηση αυθορμητισμού και τόλμης, που συχνά λείπει από τέτοιες εκδηλώσεις. Μάλιστα, έγινε ο πρώτος παρουσιαστής φετινών βραβείων που αναφέρθηκε ανοιχτά στο σκάνδαλο της Karla Sofia Garscon, πρωταγωνίστριας του Emilia Pérez, σατιρίζοντας τα καυστικά, ρατσιστικά της σχόλια στο Twitter μπροστά στα ίδια της τα μάτια!

Παρόλο που η αρχή προμήνυε μια βραδιά γεμάτη συναίσθημα, τόλμη και γερές δόσεις αιχμηρού χιούμορ, αμέσως μετά την απολαυστική ομιλία του Kieran Culkin, που κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για το A Real Pain, η ενέργεια της τελετής άρχισε ελαφρά να εξασθενεί αφού άλλαξε η περσινή δομή της. 

Ένα βασικό ζητούμενο φέτος από τους συντελεστές ήταν να τιμηθεί η τέχνη του κινηματογράφου. Φέτος, η Ακαδημία επιχείρησε να ανανεώσει την παράδοση του "Fab 5”, όπου διασημότητες αποδίδουν φόρο τιμής στους υποψήφιους ηθοποιούς, αντικαθιστώντας το με ένα αφιέρωμα στους υποψήφιους των τεχνικών κατηγοριών, όπως η ενδυματολογία και η κινηματογράφηση. Στη θεωρία, αυτή η αλλαγή πρόσφερε μια πιο προσωπική σύνδεση με κατηγορίες που συχνά αντιμετωπίζονται ως "ώρα για διάλειμμα” από τους τηλεθεατές. Στην πράξη, όμως, δεν είχε το ίδιο συναισθηματικό βάρος. Οι θεατές δεν γνωρίζουν πάντα τους δημιουργούς πίσω από τα τεχνικά επιτεύγματα και, ακόμα χειρότερα, δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να παρουσιαστεί ουσιαστικά το έργο τους. Η παρουσίαση του Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών, για παράδειγμα, έγινε χωρίς κανένας από τους παρουσιαστές να φοράει τις ενδυμασίες των ταινιών που διαγωνίζονταν.

Υπήρχαν όμως και στιγμές που έφεραν ζωντάνια, όπως το αφιέρωμα στον Quincy Jones, με μία εντυπωσιακή εισαγωγή από τις θρυλικές Whoopi Goldberg και την Oprah Winfrey, και μια φαντασμαγορική ερμηνεία του Ease on Down the Road από την Queen Latifah. Ωστόσο, το κοινό στην αίθουσα ήταν σχετικά αμήχανο, αποφεύγοντας ακόμα και να σηκωθεί να χορέψει. Ευτυχώς, η Ariana Grande, η Cynthia Erivo και ο Colman Domingo έσωσαν, έστω και για λίγο, την κατάσταση.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αφιερώματα της βραδιάς ήταν η λαμπερή τιμητική ενότητα στον θρυλικό James Bond, που γιόρτασε τη διαχρονική κληρονομιά του 007 στα Όσκαρ προλειαίνοντας το έδαφος για το νέο franchise  ιδιοκτησίας πλέον των Amazon Studios. Η στιγμή στο αφιέρωμα που καθήλωσε το κοινό ήταν η εκρηκτική εμφάνιση της Doja Cat, η οποία ανέβηκε στη σκηνή με ένα αδιανόητα εκθαμβωτικό look διακοσμημένο εξ ολοκλήρου με κρυστάλλα Swarovski και χάρισε στο κοινό μια αξέχαστη, μαγευτική ερμηνεία του εμβληματικού Diamonds Are Forever. Η μοναδική της σκηνική παρουσία, σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά visuals επίσης από κρυστάλλους και εμπνευσμένα από τις πιο εμβληματικές στιγμές του Bond, έδωσε μια νέα, φρέσκια διάσταση στο κλασικό κομμάτι, αποδεικνύοντας πως η γοητεία και η αίγλη του 007 παραμένουν αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο.

Από την άλλη, η απουσία αληθινών αστέρων έβγαλε μάτι. Πού ήταν οι Julia Roberts, Sandra Bullock, George Clooney, Angelina Jolie και Brad Pitt; Οι παρουσιαστές που ξεχώρισαν – όπως ο Andrew Garfield και η Goldie Hawn, η June Squibb με τη Scarlett Johansson, και το κωμικό δίδυμο Amy Poehler και Ben Stiller – δεν αρκούσαν για να απογειώσουν την λάμψη της βραδιάς στα ύψη που όφειλε να φτάσει.

Ακόμα και το πολιτικό στοιχείο ήταν αμήχανο. Οι νικητές του Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ No Other Land, που δημιουργήθηκε από Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς σκηνοθέτες, έδωσαν μία από τις πιο συγκλονιστικές ομιλίες της βραδιάς. Ωστόσο, τα λόγια τους δεν σχολιάστηκαν καν στη συνέχεια της τελετής.

Το βράδυ ολοκληρώθηκε με έναν αναστεναγμό – με την απώλεια του Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου το οποίο δεν προσγειώθηκε στα χέρια της Demi Moore αλλά σε εκείνα της 25χρονης Mikey Madison! Αν δεν είχε συμβεί αυτή η ανατροπή,  σήμερα θα μιλούσαμε για μία αξέχαστη ομιλία από την 62χρονη σούπερ σταρ.

Στις ΗΠΑ δε, στην πιο ειρωνική ανατροπή της βραδιάς, η ιστορική πρώτη ζωντανή μετάδοση των Όσκαρ από το γίγαντα του streaming, Hulu διεκόπη λίγο πριν την ανακοίνωση των τελευταίων δύο μεγάλων κατηγοριών: Καλύτερης Ηθοποιού και Καλύτερης Ταινίας. 

Ας είμαστε ειλικρινείς. Μια αληθινά μεγαλειώδης τελετή Όσκαρ δεν χρειάζεται ένα χαστούκι ή μια λάθος ανακοίνωση νικητή για να είναι αξέχαστη. Αλλά τουλάχιστον πρέπει να λάμπει. Να έχει μαγεία, αίγλη, κινηματογραφική αίσθηση. Γιατί, εάν το ίδιο το Χόλιγουντ δεν μπορεί να παράγει μια άκρως συναρπαστική τελετή για την κορυφαία του γιορτή, τότε ποιος μπορεί; 

Μεταφέροντας τον παλμό του Hollywood και του διεθνούς Jet Set από την καρδιά της παγκόσμιας showbiz, ο George Satsidis μοιράζεται με τους αναγνώστες του Harper's Bazaar όσα μαθαίνει και βλέπει #behindthecamera.