Η πρεμιέρα της ταινίας στο Manhattan ήταν αντάξια του τίτλου της: μεγαλειώδης, εκθαμβωτική, γεμάτη από τις υπογραφές της παλιάς χολιγουντιανής αίγλης - αυτή που ο Tom Cruise προστατεύει σαν ιππότης των κινηματογραφικών ιδανικών. Λίγες μέρες μετά, την παρακολουθήσαμε στο Los Angeles, και η εμπειρία ήταν αποστομωτική.
Το "Mission: Impossible – The Final Reckoning" είναι κάτι περισσότερο από μία ακόμη ταινία δράσης. Είναι μια ωδή στη σινε-φιλία, στην ανθρώπινη υπέρβαση και —κυρίως— στον Tom Cruise, τον τελευταίο ενσυνείδητο σταρ της μεγάλης οθόνης.
Η εμμονή ενός τελειομανή | Ο κινηματογραφικός Cruise
Στα 62 του χρόνια, ο Tom Cruise δεν υποκρίνεται τον ήρωα. Είναι ο ήρωας. Εκείνος που κάνει όλες τις επικίνδυνες σκηνές μόνος του, αρνείται τη χρήση CGI όταν μπορεί να κινηματογραφήσει την πραγματικότητα και δουλεύει δίπλα στον επί χρόνια σκηνοθέτη και συνεργάτη του, Christopher McQuarrie, σαν να πρόκειται για χειρουργική επέμβαση σε ζωντανό σώμα.
Ανάμεσα στις πολλές σκηνές που προκαλούν κομμένη ανάσα, ξεχωρίζει η υποβρύχια ακολουθία, στην οποία ο Cruise κατεβαίνει στον βυθό με στολή 57 κιλών, κρατώντας την αναπνοή του επί μακρόν — όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά γιατί το απαιτούσε το συναίσθημα και η αλήθεια της στιγμής. Η εσωτερικότητα της σκηνής, μέσα από την απόλυτη σιγή και την ασφυξία, είναι περισσότερο ποίηση παρά περιπέτεια.
Πλοκή και σκηνοθεσία | Ένα παγκόσμιο σινεμά χωρίς σύνορα
Το σενάριο είναι φτιαγμένο με τέχνη. Ένα επικίνδυνο ψηφιακό όπλο, ένα ανθρωποκυνηγητό χωρίς έλεος, και μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε κρατικές υπηρεσίες, παρακρατικούς πράκτορες και μυστικούς συμμάχους. Το αληθινό Mission όμως είναι ο εσωτερικός αγώνας του Ethan Hunt – ενός ανθρώπου που πολεμά για το σωστό, σε έναν κόσμο που έχει ξεχάσει τι σημαίνει αλήθεια.
Η ταινία γυρίστηκε σε Ιταλία, Αυστρία, Νορβηγία, Αγγλία και Μαρόκο, με το budget να ξεπερνά τα 400 εκατομμύρια δολάρια. Το αποτέλεσμα είναι ένα χάρμα οφθαλμών — μια πανδαισία εικόνων που συνδυάζει την αρχιτεκτονική του ευρωπαϊκού παρελθόντος με την τεχνολογική αγωνία του μέλλοντος. Από τους μαρμάρινους διαδρόμους της Ρώμης μέχρι τις παγωμένες βραχώδεις βουνοκορφές της Νορβηγίας, το βλέμμα παραμένει καθηλωμένο.
Το Final Reckoning (Έσχατη Τιμωρία) μοιάζει με ένα ευγενές αντίο — ή τουλάχιστον ένα προσωρινό διάλειμμα — σε μια εποχή όπου το σινεμά ήταν χειροποίητο, επικίνδυνο και σχεδόν θρησκευτικό στην προσήλωσή του. Κι αν το όνομα Tom Cruise έχει πλέον ταυτιστεί με το blockbuster, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνος φρόντισε να κρατήσει ζωντανή αυτήν την παράδοση, όταν όλοι οι άλλοι πέρασαν στην ψηφιακή λήθη.
Το μήνυμα που απομένει στο τέλος της προβολής είναι ξεκάθαρο: όταν υπάρχει ασίγαστο πάθος να προσφέρεις κάτι ανεπανάληπτο στο κοινό, τότε η ηλικία, η βαρύτητα και οι κανόνες παύουν να έχουν σημασία. Για αυτό και ο Tom Cruise κέρδισε με αυτή την ταινία τον τίτλο του τελευταίου αληθινού σταρ του Hollywood, τίτλο που του απέδωσαν σύσσωμα τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
