Δύο τιάρες, δύο περιδέραια, δύο καρφίτσες, ένα ζεύγος σκουλαρικιών, ένα σκουλαρίκι, μία κορώνα. Αυτός είναι ο απολογισμός της ληστείας που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 19 Οκτωβρίου στο Μουσείο του Λούβρου. Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας, οι δράστες εισήλθαν γύρω στις 9:30 π.μ. από παράθυρο στην πλευρά του Σηκουάνα, χρησιμοποιώντας ανυψωτικό καλάθι προσαρμοσμένο σε φορτηγό. Οι διαρρήκτες χρειάστηκαν μόλις επτά λεπτά για να περιέλθουν αυτά τα κοσμήματα – κειμήλια στην κατοχή τους, μία πράξη που δικαιολογημένα οι αρχές περιγράφουν ως "άψογα εκτελεσμένη".
Τα αντικείμενα που εκλάπησαν έχουν βαθιά ιστορική σημασία και ανήκαν και φοριούνταν από μέλη της γαλλικής βασιλικής οικογένειας, όπως η βασίλισσα Ορτάνς, σύζυγος του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, και η βασίλισσα Μαρία - Αμελία, σύζυγος του Λουδοβίκου Φιλίπ.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μεταξύ των κλεμμένων αντικειμένων βρίσκεται ένα σμαραγδένιο κολιέ που είχε χαρίσει ο Ναπολέων Α΄ στη δεύτερη σύζυγό του, Μαρία Λουίζα, για τον γάμο τους το 1810. Το κολιέ φέρει 32 σμαράγδια και 1.138 διαμάντια σε κοπή μπριγιάν. Επίσης, εκλάπη ένα ζευγάρι σκουλαρίκια από το ίδιο σετ.
Ανάμεσα στα αντικείμενα και μία τιάρα, που περιέχει 24 ζαφείρια από την Κεϋλάνη, τοποθετημένα ανάμεσα σε 1.083 διαμάντια, που ανήκε παλαιότερα στη βασίλισσα Μαρία - Αμελία, την τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας. Το κόσμημα, που προηγουμένως ανήκε στη βασίλισσα Ορτάνς, θετή κόρη του Ναπολέοντα και βασίλισσα της Ολλανδίας, συνοδευόταν από ένα ασορτί κολιέ και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με ζαφείρια. Το κολιέ και ένα από τα σκουλαρίκια έχουν πλέον χαθεί.
Επίσης, έχει κλαπεί μια τιάρα, ένα λεπτεπίλεπτο δείγμα της τέχνης της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, που κάποτε φορούσε η αυτοκράτειρα Ευγενία, σύζυγος του Ναπολέοντα Γ'. Είναι στολισμένη με 212 μαργαριτάρια, σχεδόν 2.000 διαμάντια και 1.000 διαμάντια σε κοπή "ροζέ". Από το ίδιο σετ, οι ληστές έκλεψαν ένα διακοσμητικό ζώνης σε σχήμα διαμαντένιου φιόγκου, στολισμένο με περισσότερα από 2.400 διαμάντια, καθώς μια καρφίτσα με λευκά διαμάντια που χρονολογείται από το 1855.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ένατο αντικείμενο που βρέθηκε έξω από το Μουσείο του Λούβρου, πιθανόν ύστερα από μία λάθος κίνηση των ληστών. Πρόκειται για το στέμμα που ανήκε στην αυτοκράτειρα Ευγενία. Το περίτεχνο διάδημα, φτιαγμένο με 56 σμαράγδια και 1.354 διαμάντια, φέρει οκτώ χρυσούς αετούς που περιβάλλουν τη βάση του, σύμβολα της δύναμης και της μεγαλοπρέπειας του Ναπολέοντα. Αυτή τη στιγμή εξετάζεται για τυχόν ζημιές.
Μία ματιά στο fine σετ κοσμημάτων της Μαρίας-Αμελίας και της Ορτάνς
Το σετ κοσμημάτων με ζαφείρια που ανήκε στη βασίλισσα Μαρία Αμελία της Γαλλίας και την Ορτάνς ντε Μπωαρνέ αποτελεί ένα από τα πιο ιστορικά σύνολα της βασιλικής κοσμηματοποιίας του 19ου αιώνα. Το σετ περιλάμβανε τιάρα, περιδέραιο, σκουλαρίκια και παγιέτες, κατασκευασμένα από πολύτιμα πετράδια από τη Σρι Λάνκα και διαμάντια σε στυλ πρώιμου νεοκλασικισμού.
Η Ορτάνς ντε Μπωαρνέ, θετή κόρη του Ναπολέοντα Α΄ και βασίλισσα της Ολλανδίας, φέρεται να ήταν η πρώτη ιδιοκτήτρια του σετ. Μέσω οικογενειακών μεταβιβάσεων, το σετ κατέληξε στη Μαρία Αμελία, σύζυγο του Λουδοβίκου-Φιλίππου, τελευταίου βασιλιά των Γάλλων. Η τιάρα και τα υπόλοιπα κοσμήματα φορέθηκαν σε σημαντικές δημόσιες εμφανίσεις και πορτρέτα, αναδεικνύοντας την επιρροή και τη φινέτσα των γυναικών της δυναστείας των Ορλεάνων.
Τα κοσμήματα αυτά διατηρήθηκαν στην οικογένεια των Ορλεάν έως τον 20ό αιώνα, οπότε και αγοράστηκαν από το Μουσείο του Λούβρου. Μέχρι και την ημέρα κλοπής του, εκτίθεντο στη "Galerie d’Apollon", ανάμεσα σε άλλα βασιλικά κοσμήματα της Γαλλίας, αποτελώντας κομβικό στοιχείο της συλλογής.
Η τιάρα και η μεγάλη καρφίτσα-φιόγκος της Αυτοκράτειρας Ευγενίας
Η Αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας (1826–1920), σύζυγος του Ναπολέοντα Γ΄, υπήρξε μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες της υψηλής κοινωνίας και της ευρωπαϊκής μόδας του 19ου αιώνα. Δύο από τα πιο διάσημα κομμάτια της συλλογής της είναι η τιάρα από πέρλες και διαμάντια και η μεγάλη καρφίτσα σε σχήμα φιόγκου.
Η τιάρα της Ευγενίας δημιουργήθηκε το 1853, με αφορμή τον γάμο της με τον Ναπολέοντα Γ'. Η κατασκευή της ανατέθηκε στον Alexandre-Gabriel Lemonnier, έναν από τους σπουδαιότερους κοσμηματοποιούς της εποχής. Το σχέδιο της τιάρας συνδύαζε φυτικά μοτίβα με διακοσμητικές λεπτομέρειες από φυσικές πέρλες και διαμάντια.
Η τιάρα περιλαμβάνει 212 φυσικές πέρλες και περίπου 1.998 διαμάντια με συνολικό βάρος που εκτιμάται σε πάνω από 60 καράτια. Οι πέρλες, τοποθετημένες σε αυξανόμενο μέγεθος προς την κορυφή, σχηματίζουν ένα σχεδόν αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα. Τα διαμάντια, κυρίως κοπής "old mine" και "old European", συνθέτουν περίτεχνα φύλλα και λουλούδια γύρω από τις πέρλες. Η Ευγενία φορούσε την τιάρα σε επίσημες εμφανίσεις και απεικονίζεται με αυτή σε διάσημα πορτρέτα, όπως εκείνα του ζωγράφου Franz Xaver Winterhalter. Το κόσμημα συμβόλιζε την αυτοκρατορική εξουσία, τη γυναικεία χάρη και την πολιτιστική υπεροχή της Γαλλίας.
Μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας το 1870, η τιάρα φυλάχτηκε με τα υπόλοιπα Κοσμήματα της Κορώνας και εκτέθηκε στο κοινό το 1884 στο Λούβρο. Το 1887, η Γαλλική Δημοκρατία αποφάσισε να πουλήσει τα περισσότερα βασιλικά κοσμήματα σε δημοπρασία – όμως η συγκεκριμένη τιάρα διασώθηκε και τελικά εντάχθηκε σε εθνικές συλλογές.
Ένα άλλο εξαιρετικά εντυπωσιακό κόσμημα της Ευγενίας είναι η καρφίτσα-φιόγκος γνωστή ως "Empress Eugénie’s Diamond Bow Brooch". Κατασκευάστηκε γύρω στο 1855 από τον François Kramer, και αρχικά σχεδιάστηκε ως πόρπη για διαμαντένια ζώνη. Γρήγορα, όμως, μετατράπηκε σε καρφίτσα τύπου "stomacher" — μεγάλο κόσμημα που φοριέται στο κέντρο του στήθους. Η καρφίτσα έχει μήκος περίπου 23 εκατοστά και είναι κατασκευασμένη από ασήμι και χρυσό. Είναι διακοσμημένη με περισσότερα από 2.400 διαμάντια και σχεδόν 200 μικρότερες ροζέτες (roses), τοποθετημένα σε σχήμα φιόγκου με δύο φούντες (tassels) και πέντε σειρές κρεμαστών στοιχείων (cascades).
Η Ευγενία φορούσε την καρφίτσα σε κρατικές τελετές και κοινωνικές εμφανίσεις, προσδίδοντας στην εικόνα της αίγλη και μοναδικότητα. Το σχέδιο του φιόγκου, εκτός από διακοσμητικό, ενίσχυε τη θηλυκή ταυτότητα της αυτοκράτειρας και υπογράμμιζε την ισχυρή θέση της σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο εξουσίας. Όπως και τα υπόλοιπα κοσμήματα του Στέμματος, η καρφίτσα πουλήθηκε στη δημοπρασία του 1887. Μεταβιβάστηκε σε ιδιωτικούς συλλέκτες, μεταξύ αυτών και στην οικογένεια Astor της Νέας Υόρκης. Με την πάροδο του χρόνου, πέρασε από διάφορα χέρια και εμφανίστηκε σε εκθέσεις μεγάλων μουσείων, αποδεικνύοντας τη διαχρονική της αξία ως κόσμημα αλλά και ως ιστορικό τεκμήριο.
Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές βρίσκονται στην κατοχή των διαρρηκτών.
