Στην πρώτη σκηνή της ταινίας, μία μικρή ομάδα παιδιών απολαμβάνει την ανέμελη καθημερινότητα της παίζοντας στις όχθες της Λίμνης Δοϊράνης. Σύντομα, μία λάθος κίνηση θα φέρει στην επιφάνεια δύο πτώματα διακόπτοντας οριστικά την ηρεμία που επικρατούσε σε ένα φαινομενικά γαλήνιο χωριό που γνωρίζει αριστοτεχνικά να κρύβει τα προβλήματα του πίσω από τις θημωνιές.
Νεορεαλιστική στην ουσία της, η ταινία της Ασημίνας Προέδρου, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στις κινηματογραφικές αίθουσες στις αρχές του έτους παίρνει το πολυπόθητο εισιτήριο από το Υπουργείο Πολιτισμού και ξεκινά το δικό της ταξίδι στο δρόμο προς τα Όσκαρ αποτελώντας την επίσημη πρόταση της χώρας μας στον εμβληματικό θεσμό.
Με φόντο το σήμερα
Σε αντίθεση με την τάση της μικρής οθόνης που αρέσκεται σε έργα εποχής, η ταινία της Ασημίνας Προέδρου φέρει στο επίκεντρο συνθήκες και καταστάσεις της σύγχρονης εποχής, με τον κορμό της ιστορίας να διαδραματίζεται το 2015, έτος κατά τη διάρκεια του οποίου η Ελλάδα δέχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα κύματα προσφυγικής ροής στην ιστορία της. Στα σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία, ένα μικρό χωριό αρχίζει να δέχεται αρκετούς προσφυγές και μετανάστες με καθέναν από τους κατοίκους να τους (υπο)δέχεται με τον δικό του τρόπο. Και με γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον.
Βασικοί πρωταγωνιστές μία οικογένεια τριών μελών, η οποία επιλέγει να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα αλλιώτικα ο καθένας. Με βάση τη δική του ιδιοσυγκρασία, στάση ζωής, ριζωμένες πεποιθήσεις, ανόθευτων αποθηκευμένων στο υποσυνείδητο στερεοτυπικών σκέψεων, με το ένστικτο της επιβίωσης και τον ρυθμό του προσωπικού κέρδους - χαρακτηριστικό της εποχής. Όμως, κάθε δράση φέρνει και την ανάλογη αντίδραση. Για πρώτη φορά, το κάθε μέλος της οικογένειας καλείται να αναλογιστεί και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του.
Πρωταγωνιστής ένας ψαράς και αγρότης, κάτοικος ενός παραλίμνιου χωριού στα βόρεια σύνορα της χώρας, πνιγμένος στα χρέη, ο οποίος αρχίζει να μεταφέρει μετανάστες με τη βάρκα του έναντι αδράς αμοιβής. Παράλληλα, η γυναίκα του, νοικοκυρά στο επάγγελμα και εκκλησάρισσα στην ιδιότητα αναζητά τον πραγματικό λόγο του Θεού, όσο η κόρη τους προσπαθεί να χαράξει το δικό της μονοπάτι μέσα στο καταπιεστικό περιβάλλον στο οποίο ζει. Μέχρι που ένα τραγικό γεγονός θα αλλάξει ριζικά και θα επαναπροσδιορίσει τον ρου της ιστορίας τους.
Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε το ντεμπούτο της ταινίας προμήνυε σημαντικές προοπτικές για την μετέπειτα πορεία της. Όπως και έγινε. Στην καρδιά του περσινού φθινοπώρου, η ταινία "Πίσω από τις Θημωνιές" αποσπά όχι ένα, ούτε δύο, αλλά έξι συνολικά βραβεία και διακρίσεις στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διεγείροντας το ενδιαφέρον της εγχώριας σινεφίλ κοινότητας και το ταξίδι της προς τον δρόμο των βραβεύσεων και των διακρίσεων.
Η επιτυχία επαναλαμβάνεται στα Βραβεία Ίρις
Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός μέχρι η ταινία να επαναλάβει τη διθυραμβική επιτυχία που γνώρισε στο ντεμπούτο της. Μόλις μερικές εβδομάδες. Μέχρι τα Βραβεία Ίρις. Η εμβληματική κινηματογραφική διοργάνωση απέδωσε στην ταινία δέκα βραβεία από τα συνολικά δεκαεπτά που διεκδικούσε, επιβεβαιώνοντας τη φήμη και τον αέρα του ακλόνητου φαβορί. Μεταξύ άλλων, το "Πίσω από τις Θημωνιές" επικράτησε στις κατηγορίες καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, αλλά και στις ερμηνείες (α' & β' ανδρικός, β' γυναικείος ρόλος).
Η ιδιαιτερότητα στον τρόπο αφήγησης
Ουσιαστικά, η ταινία αποτελεί ένα κοινωνικό-οικογενειακό δράμα με στοιχεία "crime" και σπονδυλωτή δομή, το οποίο αναπτύσσεται μέσα από τις τρεις διαφορετικές οπτικές τριών χαρακτήρων, και διερευνά το πώς μια ολόκληρη κοινότητα μπορεί να διαβρωθεί, να οδηγηθεί στην υποταγή, στο έγκλημα, στη συγκάλυψη και στη συλλογική άρνηση. Η ιδιαιτερότητα της έγκειται (και) στον τρόπο που ξεδιπλώνεται.
Σε αντίθεση με τη συχνή μέθοδο, σύμφωνα με την οποία παρακολουθούμε διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας σε σχέση με ένα γεγονός, στις "Θημωνιές" η αλήθεια έρχεται στο φως όταν τα τρία μέρη της αφήγησης ολοκληρώνεται σε μία συνολική θέαση της υπόθεσης και της πραγματικότητας, όπως αποκαλύπτει το σκηνοθετικό πρίσμα της Ασημίνας Προέδρου.
Ένα σπουδαίο ντεμπούτο
Αν και η ταινία έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς κινηματογράφου ως ένα αποτέλεσμα έμπειρου δημιουργού, στην πραγματικότητα αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους μίας γυναίκας που ήθελε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο από τη στιγμή που είδε την ταινία "Σινεμά, ο Παράδεισος”.
Πριν από τις "Θημωνιές", η Ασημίνα Προέδρου είχε καταπιαστεί με όλο φάσμα της κινηματογραφικής σπουδής για την μικρού μήκους ταινία, "Red Hulk". Η ταινία του 2013, την οποία ολοκλήρωσε (σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή) στo πλαίσιo των προπτυχιακών της σπουδών, κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε σε καταξιωμένα Φεστιβάλ του εξωτερικού.
Και το όνειρο συνεχίζεται!
