Από την Catherine Fairweather
Πίσω από τους λονδρέζικους στάβλους και το σπιτάκι του φύλακα, μετά τις μπαρόκ σιδερένιες πύλες, το δρομάκι σε κατευθύνει μέσα από έναν μυστικό κήπο σε μια έπαυλη με λευκές κολόνες. Το προστώο σε οδηγεί στο σαλόνι, που μοιάζει με κήπο και σκεπάζεται από έναν γυάλινο θόλο. Μέσα σε αυτή την πανδαισία φωτός και χρωμάτων εμφανίζεται η Patricia Caring, αβίαστα εντυπωσιακή, με τζιν παντελόνι και κλασικό αδιάβροχο, με χνουδωτές παντόφλες για να προστατεύει το παρκέ και τα επί παραγγελία χαλιά Pierre Frey. Η νέα βίλα φτιάχνεται εδώ και πέντε χρόνια, μια νέα ενασχόληση για την Patricia και τον εδώ και επτά χρόνια σύζυγό της, Richard Caring, "βασιλιά" της φιλοξενίας, τον άνθρωπο πίσω από εστιατόρια όπως τα Annabel’s, Sexy Fish και τον όμιλο Ivy. Και οι δύο τελειομανείς, παθιασμένοι με κάθε λεπτομέρεια, που ίσως εξηγεί το γεγονός ότι θεωρούν το σπίτι ακόμη ανολοκλήρωτο, με κάθε έπιπλο να έχει επιλεγεί και από τους δύο, είτε σε δημοπρασίες είτε με ειδική παραγγελία.
Η ιδιοκτησία των περίπου 1.700 τετραγωνικών ήταν αγροικίες των αρχών του 19ου αιώνα και ανήκε στη λαίδη Annabel Goldsmith και τον Mark Birley, που ίδρυσε το Annabel’s το 1963. Σύμφωνα με την Patricia, αυτό που τους τράβηξε ήταν η απομονωμένη περιοχή. Η λαίδη Annabel τη χαρακτήριζε όαση.
Και έτσι παραμένει. Ένας ύμνος στο χρώμα, στους κήπους και στα ζώα, που ενώνει τη βρετανική και τη βραζιλιάνικη κληρονομιά του Richard Caring και της Patricia, αντίστοιχα. Τόσα τα κεραμικά ιγκουάνα και οι παπαγάλοι στις βάσεις των λαμπατέρ, όσο και ο περίτεχνος μεταλλικός κισσός γύρω από τα κολονάκια νεοκλασικού στiλ, καθώς και η ανθισμένη γύψινη ζωφόρος πάνω από τις γυάλινες πόρτες, που το γυαλί τους παραπέμπει σε Lalique, ο αναιδής μαξιμαλισμός, το υπερβολικό στiλ και το γυάλινο ταβάνι αποτελούν τον αντικατοπτρισμό του κλαμπ Annabel’s, σε σχεδιασμό Martin Brudnizki.
"Το Annabel’s έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς" λέει η Patricia. Είναι το όνομα του τρίτου παιδιού τους, το μέρος όπου γνωρίστηκαν. Το Annabel’s, μαζί με το brand Birley Club, είναι επίσης η πλατφόρμα από την οποία η Patricia προωθεί και οργανώνει το φιλανθρωπικό κομμάτι των επιχειρήσεών τους. Το Caring Family Foundation έχει τρεις κατευθύνσεις και εστιάζει στην αναδάσωση του Αμαζονίου και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής κακοποίησης και της παιδικής φτώχειας. Στο τελευταίο της γκαλά με τίτλο "Μήνας Αμαζονίου", στο Annabel’s, συγκεντρώθηκαν 2,4 εκατ. λίρες γι’ αυτό τον σκοπό. Έχοντας υιοθετήσει τον ρόλο του προστάτη και κηδεμόνα του ιδρύματος, το αντιμετωπίζει ως το πέμπτο της παιδί ή, μάλλον, το έκτο, λέει με χαμόγελο, αν προσθέσει και την αδελφή ψυχή της, τον Richard, μαζί με τους τρεις προέφηβους και το νεογέννητο.
Η έννοια της οικογένειας, που υπάρχει και στο όνομα του ιδρύματος, είναι εμφανώς σημαντική. Η Patricia, μοναχοπαίδι μεγαλωμένο με τους παππούδες σε ένα μεσοαστικό νοικοκυριό στη νότια Βραζιλία, ονειρευόταν ένα τσούρμο παιδιά. Το δωμάτιο στο οποίο περνάει τις περισσότερες ώρες είναι η κουζίνα, που μέσα από συρόμενες πόρτες βλέπει στον κήπο, στο playroom και το δωμάτιο των παιδιών με την τηλεόραση, καθώς και στο γραφείο της, όπου εκείνη επιβλέπει όσα συμβαίνουν. Της αρέσει πολύ αυτή η ροή των συνδεδεμένων δωματίων, που της θυμίζει το ξενοδοχείο "Four Seasons Hotel George V" στο Παρίσι. Σπίτι για εκείνη σημαίνει τσιγαρισμένο σκόρδο, καφές και φρεσκοψημένο ψωμί. Από τα αντικείμενα που αγαπάει περισσότερο είναι η κούνια των παιδιών από την Ιταλία, όπου έχουν κοιμηθεί και τα τέσσερα, και η οποία ελπίζει να περάσει στις επόμενες γενιές, αλλά και ο μικρός γυάλινος βάτραχος, αναμνηστικό της πατρίδας της, δίπλα στις εντυπωσιακές συλλογές από σπάνιες αντίκες του Richard.
Ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός για να απολαύσουν την πισίνα, το spa και τον θάλαμο cryochamber ή να καθίσουν με τον Richard και να παρακολουθήσουν οτιδήποτε, αφού εκείνος είναι fan των σπορ και έχει μια τηλεόραση σχεδόν σε κάθε δωμάτιο. Ο χώρος, πάντως, που την ενθουσιάζει είναι το μικρό μπάνιο στο ισόγειο, με μια μαγική τοιχογραφία του βραζιλιάνικου ουρανού, γεμάτου ορχιδέες, κολιμπρί και την εικόνα του Χριστού στο Ρίο. "Ήταν μια γλυκιά έκπληξη του Richard για να φέρει ένα μικρό κομμάτι της χώρας μου στο σπίτι" αναφέρει. Όταν θαυμάζω τον νιπτήρα σε σχήμα ιαγουάρου, με πληροφορεί ότι είναι σύμβολο ισχύος στον Αμαζόνιο, ένας φύλακας που αντιπροσωπεύει την αντοχή και το κουράγιο. Αναρωτιέμαι αν έτσι τη βλέπει και ο Richard. Εκείνη παραδέχεται ότι οι γυναίκες της Βραζιλίας χαρακτηρίζονται από δύναμη κάτω από τη θρυλική τους θερμότητα. Και η Patricia είναι γεμάτη δέος και θαυμασμό για την ευρηματικότητα και τη γενναιοδωρία των ιθαγενών γυναικών με τις οποίες συνεργάζεται.
Όταν παντρεύτηκε τον Richard το 2018, αναζητούσε έναν ουσιαστικό τρόπο για να συνδυάσει τις επιχειρήσεις φιλοξενίας με το φιλανθρωπικό όραμα. Υπάρχει εξάλλου μια φυσική συνέχεια: "Και δύο περιπτώσεις αφορούν τη φροντίδα των ανθρώπων, την κοινότητα, το να παρέχεις τις καλύτερες υπηρεσίες και να σέβεσαι αυτές τις κοινότητες".
Και μετά ήρθε η πανδημία, που απαιτούσε άμεση δράση. Οι Caring ανταποκρίθηκαν με την καμπάνια "One Million and One Meals" παρέχοντας φαγητό σε εργαζομένους-κλειδιά του ΕΣΥ της Βρετανίας και οικογένειες που είχαν ανάγκη. Στην πορεία δημιουργήθηκε το Caring Family Foundation και η Patricia βρήκε τoν προορισμό της ζωής της. Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα μπορούσε να φανταστεί ότι το ίδρυμα θα παρείχε φαγητό σε τρία εκατομμύρια ανθρώπους, θα στήριζε πάνω από 13.000 κακοποιημένες γυναίκες ή θα φύτευε 2,3 εκατ. δέντρα στον Αμαζόνιο. Τη ρωτάω ποιο είναι το όραμά της για το μέλλον του ιδρύματος και ανασηκώνει τους ώμους. "Είναι σαν τις ανάγκες στον πόλεμο – ένα παιδί πρέπει τώρα να φάει, μια μητέρα τώρα να προστατευθεί… Κάνε μου την ίδια ερώτηση σε πέντε χρόνια και ίσως μπορέσω να σου απαντήσω" μου λέει καθώς με συνοδεύει στην πόρτα. Σύντομα θα αναχωρήσει κι εκείνη συνοδεύοντας εθελοντές γιατρούς σε μια κοινότητα ιθαγενών στο ακρότατο σημείο του Αμαζονίου, οι οποίοι επιβιώνουν χωρίς γλώσσα και χωρίς την έννοια των αριθμών ή του χρόνου. Διαμετρικά αντίθετο περιβάλλον από τους κύκλους στους οποίους εκείνη κινείται. "Τρέμω τόσο μια επίθεση από κάποιον στο Σάο Πάολο όσο και από τα ανακόντα" τονίζει. "Αλλά είμαστε εδώ για να κατανικάμε αυτούς τους φόβους".
Φωτογραφίες: Simon Brown. Έργα Τέχνης: "Arlequin a la Lune Jaune" (1887–1985) του Marc Chagall. @Adagp Παρίσι και Dacs, Λονδίνο 2025 | "True Garden" από Damien Hirst. © Damien Hirst. Μαλλία: gabriel Zanello. Μακιγιάζ: SJ Wai. Styling: Grace Clarke.
Από το τεύχος Ιουνίου του Harper's Bazaar Greece που κυκλοφόρησε την Κυριακή 18 Μαΐου μαζί με το Βήμα της Κυριακής.
