Στο 24ωρο της Ελίνας Κακούρου πρωταγωνιστούν η κατασκευή κοσμημάτων αλλά και τα αγαπημένα της κατοικίδια.
07:00
Το πρώτο ξυπνητήρι χτυπά, αλλά η Λέα και η Νέδα, οι δύο αδελφές γατούλες που έχω υιοθετήσει, έχουν αρχίσει το παιχνίδι επάνω στο κρεβάτι αρκετά νωρίτερα. Σηκώνομαι και ξεκινά η φροντίδα του Ιβάν, του πολυαγαπημένου μου σκύλου και των γατιών, ενώ παράλληλα ετοιμάζω το πρωινό μου, που αποτελείται από φρυγανιές ολικής αλέσεως με ταχίνι και μέλι ή κάποιο κέικ που έχω φτιάξει από το Σαββατοκύριακο. Όσο ακούω μουσική, εφαρμόζω την αντηλιακή μου κρέμα Bioderma Photoderm AR SPF 50+, που φοράω όλο τον χρόνο, και επιλέγω άνετα ρούχα. Λατρεύω τα κλασικά τζιν της Levi’s σε όλες τις πιθανές αποχρώσεις και τα συνδυάζω συνήθως με μονόχρωμα τοπ, ώστε να αναδεικνύονται τα κοσμήματά μου. Αγαπώ να στηρίζω Έλληνες σχεδιαστές, αλλά έχω αδυναμία και στα Τ-shirts του Aimι Leon Dore και τα shackets του One432 Streetwear. Πριν φύγω, βάζω έναν συνδυασμό από δύο διαφορετικές αποχρώσεις ρουζ της MAC και φοράω ευλαβικά layerings από κοσμήματα Kakuru.
08:30
Περπατάω από το Παγκράτι, όπου μένω, μέχρι το κέντρο και τελευταία κατά τη διάρκεια της διαδρομής ακούω το The BοF podcast ή το The GaryVee Audio Experience ή σταματάω για να απολαύσω μερικές στιγμές πρωινής ηρεμίας μέσα στον κήπο του Ζαππείου, αποφεύγοντας για λίγο το χάος του αστικού ιστού.
09:30
Αν δεν είναι Δευτέρα, που έχω πρωινή συνάντηση με την ψυχολόγο μου, αυτή είναι η ώρα που βρίσκομαι ήδη στο κατάστημα για να συνεννοηθώ με τους δύο Νίκους μας, τους τεχνίτες του εργαστηρίου για τις προτεραιότητες της κάθε ημέρας ώστε να προγραμματίσουμε με τη Φανιώ, το alter ego μου, τη ροή της. Σε περιόδους δημιουργίας νέων συλλογών προτιμώ να είμαι κυρίως στο εργαστήριο, προκειμένου να δουλεύουμε ομαδικά επάνω στα σχέδια και στην εξέλιξή τους.
14:00
Είναι η ώρα που όλη η ομάδα τρώει μεσημεριανό και παράλληλα η στιγμή που εγώ απομονώνομαι λιγάκι για να ασχοληθώ με τις λεπτομέρειες των custom κοσμημάτων – κάτι που τελευταία έχει αναπτυχθεί πολύ στο brand και το απολαμβάνω ιδιαίτερα. Το βρίσκω αρκετά δημιουργικό αλλά και πολλές φορές αγχωτικό, καθώς καλούμαι να δημιουργήσω ένα κόσμημα ιδιαίτερης περίστασης, το οποίο θέλω να γεννά όμορφα συναισθήματα σε όποιον/α το έχει παραγγείλει.
17:00
Το εργαστήρι κλείνει, οπότε οι περισσότερες παραγωγικές εργασίες της ημέρας ολοκληρώνονται, και έτσι περνάω περισσότερο χρόνο στο κατάστημα. Είναι οι ώρες που μπορώ να σκεφτώ νέες ιδέες, να στήσω ένα πλάνο προτεραιοτήτων ή να προχωρήσω σε κάποιο μελλοντικό μοντέλο κοσμήματος ή αντικειμένου.
19:00
Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την πανδημία, προσπαθώ να απασχολούμαι δημιουργικά με διαφορετικές δραστηριότητες, κάτι που τα πρώτα χρόνια του brand ήταν εξαιρετικά δύσκολο, καθώς καθημερινά δεν έφευγα πριν από τις δέκα το βράδυ από το κατάστημα. Τώρα πλέον τα απογεύματά μου προσπαθώ να έχουν από παρακολούθηση κάποιας θεατρικής παράστασης και χρόνο με τους φίλους μέχρι μαθήματα ζωγραφικής τα οποία λατρεύω, γιατί νιώθω πως με εξελίσσουν στον σχεδιασμό των κοσμημάτων.
21:00
Συνήθως το βράδυ τελειώνει με ένα ποτήρι κρασί και ένα ελαφρύ βραδινό, όταν προσέχω τη διατροφή μου, που είναι ένα παραδοσιακό γιαούρτι με βρόμη, φρούτα και μέλι. Σε περιόδους ελευθερίας, που είναι αρκετές, απολαμβάνω να ψήνω πατάτες στον φούρνο με αβγά, ντομάτα και τυρί, που λατρεύω.
23:00
Αφού έχει ολοκληρωθεί η βραδινή περιποίηση των κατοικιδίων μου, αφήνομαι σε μια μικρή ιεροτελεστία "me time", που αποτελείται από ένα ζεστό μπάνιο και έναν βαθύ καθαρισμό προσώπου μεγαλάκτωμα και σαπούνι της La Roche-Posay. Το μυστικό μου είναι ένα θαυματουργό τζελ αλόης της Christine Chin που κατευνάζει κάθε εξάνθημα που μπορεί να έχει προκληθεί από τις σκόνες του εργαστηρίου στην επιδερμίδα μου και είναι μονίμως στα favorite empties μου.
24:00
Η ημέρα μου τελειώνει ξεκλέβοντας λίγο χρόνο για να μιλήσω με την αδελφή μου που ζει στη Νέα Υόρκη, καθώς, λόγω διαφοράς ώρας, δεν είναι εύκολο να γίνει μέσα στην ημέρα, ή να διαβάσω λίγο από το βιβλίο που έχω στο κομοδίνο μου. Δεν ολοκληρώνω εύκολα το διάβασμα λόγω της ώρας που συνήθως καταπιάνομαι μαζί του ή της διάσπασης προσοχής που με διακατέχει, αλλά, παρ’ όλα αυτά, υπάρχει πάντα μια στοίβα βιβλίων δίπλα μου. Αυτή την εποχή διαβάζω το "Ένας πολύ γλυκός θάνατος" της Σιμόν ντε Μποβουάρ, μιας γυναίκας που θαυμάζω απεριόριστα.
Φωτογραφίες: Πάνος Γεωργίου.
