
Οι πρώιμες – ισχνές, μα τόσο τρυφερές – ακτίνες του ηλίου περνούν μέσα από τη χαραμάδα που τεχνηέντως έχω αφήσει στην άκρη του παραθύρου. Ανοίγω τα μάτια μου. Έχω καταλάβει τι ώρα περίπου είναι. Η αγαπημένη μου. Κάπου ανάμεσα στις έξι παρά δέκα και το ακριβώς. Ξεπερνώ τις κουρτίνες, διαφεύγω από την μπαλκονόπορτα και αντικρίζω κατάματα αυτό που ήθελα: τον ήλιο να αναδύεται ξεκινώντας το ταξίδι του μέχρι το ψηλότερο σημείο του ουρανού. Πρώτα, φωτίζει την ιδιωτική μου πισίνα, στη συνέχεια τα έπιπλα και τελικά εμένα πριν ολοκληρώσει την τροχιά του.

Βρίσκομαι στη Σαντορίνη. Στο Domes Novos Santorini. Πρωινό Σαββάτου, δεύτερη ημέρα του ταξιδιού μας. Και αυτή είναι μία από τις (κατα)δικές μου ιεροτελεστίες. Προσπαθώ να την ακολουθώ σε κάθε μου απόδραση. Όμως, στο ενεργειακά σπάνιο νησί του Αιγαίου αποκτά άλλη σαγήνη. Και στο ολοκαίνουριο retreat spot της Domes διαφορετική μετουσίωση.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχουν ορισμένες συνθήκες, για τις οποίες το ένστικτό μου γεννά θετική ή αρνητική διάθεση πριν καν προλάβουν να ξεδιπλωθούν. Σαν κάτι να διαισθάνομαι μέσα μου και να το επικοινωνώ έξω μου. Στην περίπτωση του Domes Novos Santorini συνέβη ακριβώς αυτό. Από τη θετική του οπτική, ευτυχώς. Δεν είχα άγχος, αλλά ανυπομονησία. Και μία εσώτερη σιγουριά ότι θα περάσω κάτι παραπάνω από καλά. Δεν διαψεύστηκα.

Ακόμη προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο που μου καλλιέργησε αυτό το προαίσθημα. Είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι στο Domes Novos Santorini. Δεν θα μπορούσα κι αλλιώς, δεδομένου ότι η νέα πρόταση του ελληνικού brand πολυτελούς φιλοξενίας Domes μετρά μόλις μερικές εβδομάδες ζωής. Παρόλα αυτά, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει – η ειλικρινά (θέλω να κρατήσεις αυτή τη λέξη όσο διαβάζεις το κείμενό μου) μεγάλη απήχηση σε Έλληνες και ξένους ταξιδιώτες το επιβεβαιώνει, όπως οι συζητήσεις ανάμεσα σε συναδέλφους και λάτρεις των αποδράσεων με άποψη.

Μία εμπειρία πέντε αισθήσεων
Όσο περπατώ στα μονοπάτια του φιλόξενου πυρήνα του μπορώ να αντιληφθώ το γιατί. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, στον ανόθετο "Θόλο", αρκετά κοντά στην πολυσύχναστη Οία και τα φωτογραφημένα σοκάκια της. Μπορείς να φτάσεις εκεί σε πέντε λεπτά με την παροχή transfer από το ξενοδοχείο, είτε σε είκοσι αν ανήκεις στους αθλητικούς της παρέας που πιστεύουν ότι έναν προορισμό τον γνωρίζεις καλύτερα όταν βαδίζεις στην επιφάνειά του. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ στο πολυτελές ξενοδοχείο retreat ιδιοσυγκρασίας που φιλοξενήθηκα.

Το παρατήρησα. Η γήινη χρωματική του παλέτα, ένα αρμονικό κράμα ηφαιστειακών αποχρώσεων με λευκές πινελιές θυμίζουν τον χαρακτήρα του νησιού δημιουργώντας ισορροπία και πλήρη εναρμόνιση με το περιβάλλον. Μου αρέσουν τα ξενοδοχεία που σέβονται την ιστορία του τόπου στον οποίο ανθίζουν και δεν προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους αισθητική σε έναν χώρο που έχει συνθέσει μέσα στους αιώνες την προσωπική του ταυτότητα. Η ομάδα του Κύρου Παγκαλίδη, KCP Architects Santorini, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Τράβηξα και τις κατάλληλες φωτογραφίες, γιατί το καλό πρέπει να το αποτυπώνεις.
Το άγγιξα. Ή μάλλον καλύτερα επέτρεψα στα χέρια μου να εξερευνήσουν τις διακοσμητικές νότες που δομούν την ιδιοσυγκρασία των δωματίων, αλλά και τους to share χώρους, όπως την πισίνα που βλέπει Αιγαίο πέλαγος (Καλό μας καλοκαίρι), το εστιατόριο (θα μιλήσουμε σε λίγο για αυτό), το γυμναστήριο (βρίσκεται στα χαμηλά του ξενοδοχείου, το επισκέφθηκα – εννοείται - δύο φορές, καθώς πρόκειται για ένα μοναδικό let's get physical boutique καταφύγιο).

Το άκουσα. Μέσα από τις σιωπές και τις ήρεμες δονήσεις που συμπληρώνει αυτό το θεραπευτικό αεράκι των Κυκλάδων. Ανάσα. Μόνο έτσι, μπορείς να συνδεθείς με την καρδιά του Domes Novos Santorini και ενός νησιού, του οποίου ο παλμός πολλαπλασιάζεται καλύτερα μέσα σου. Αρκεί να του το επιτρέψεις. Η ησυχία λειαίνει τις γωνίες του μυαλού και την πίεση που επεκτείνεται στο σώμα. Δεν είσαι μόνος σου. Στη δική μου περίπτωση, το retreat ήταν γεμάτο, όμως, δεν το καταλάβαινες. Διαθέτοντας 50 πραγματικά ευρύχωρες σουίτες – μένω σε μία από αυτές και αγναντεύω καθημερινά το αιγαιοπελαγίτικο μπλε - και δύο βίλες με ιδιωτική πισίνα και βεράντα, ο καθένας έχει το προσωπικό του ησυχαστήριο. Εξάλλου, η ιδιωτικότητα δεν είναι αποτελεί μίας από τις αρετές της σύγχρονης πολυτέλειας;
Το οσμίστηκα. Το άρωμα της θάλασσας είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα – η αύρα της για μένα υπήρξε ανέκαθεν θεραπευτική σε μία ιδιαίτερη σύζευξη με εκείνο του σαντορινιού κρασιού, το οποίο σερβίρεται στα ποτήρια μετά τη δημιουργική διαδικασία καλλιέργειας και επεξεργασίας του στους αμπελώνες του νησιού.

Το γεύτηκα. Με διάθεση fine dining και πλήρη αξιοποίηση των πρώτων υλών που το νησί συνεχίζει να προσφέρει, το εστιατόριο του Domes Novos Santorini σερβίρει γαστριμαργικές προτάσεις στο πιο ειδυλλιακό του σημείο. Μία εμπειρία, για την οποία πρέπει να μιλήσουμε διεξοδικά – το οφείλω στα πιάτα που απόλαυσα σχεδόν εμμονικά...
Η γεύση της ανάμνησης
Το να καταφέρεις να παντρέψεις την τέχνη του fine dining με την ευδαιμονία της παραδοσιακής κουζίνας δεν είναι κάτι απλό. Είναι, όμως, κάτι που ο σεφ Διονύσης Αναστόπουλος πραγματοποιεί με ιδιαίτερη μαεστρία στο Vatanee, το εστιατόριο του ξενοδοχείου δίπλα στην πισίνα του. Είναι Σάββατο βράδυ και απέναντι μου αντικρίζω μία από τις εικόνες που θέλω να κρατήσω – ευτυχώς, το έχω κάνει. Ένα γαλήνιο στιγμιότυπο, εκείνο του ηλίου που δύει στα ανοιχτά της πισίνας όσο το welcome drink σερβίρεται στο τραπέζι.

Πραγματοποιώντας ένα ταξίδι στις οικογενειακές του αναμνήσεις και στον τρόπο που το φαγητό συνήθιζε να ενώνει όσους κάθονταν περιμετρικά του τραπεζιού, ο ταλαντούχος σεφ δημιουργεί σύγχρονα tidbits εμπνευσμένα από τον παραδοσιακό μεζέ – μία από τις τάσεις που τους τελευταίους μήνες κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος παγκοσμίως. Όπως, μας εξηγεί ο ίδιος οι αναμνήσεις μας είναι όλα όσα αισθανθήκαμε με τις δικές του να ριζώνουν σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου, το Επιτάλιο και στα απλά υλικά της γης με τα οποία ο παππούς και η γιαγιά του δημιουργούσαν το φαγητό της ημέρας. Αυτά τα υλικά συνιστούν τη βάση ενός σημερινού μωσαϊκού υψηλής γαστρονομίας. Δεν είναι άλλα από τη πάστα, το λάδι, το ψωμί (η χειροποίητη εκδοχή του στο Vatanee είναι σχεδόν εθιστική), οτιδήποτε μικροί παραγωγοί καλλιεργούν με σεβασμό στη φύση και τον πλανήτη.



Θυμίζοντας περισσότερο μικρά έργα τέχνης που δεν θέλεις να χαλάσεις – αλλά διαφορετικά πώς θα απολαύσεις, ο ταραμάς είναι αφρώδης και δροσιστικός με τις θαλασσινές δημιουργίες να έχουν άνυδρη συνοδεία, πατατένια διάθεση, ενώ το παγωτό χαμομήλι είναι το γλυκό που αναζητώ σε αυτή τη μορφή ακόμη και σήμερα στην Αθήνα. Κάπως έτσι, το σπουδαίο παρελθόν των δικών μας καλοκαιριών συναντά το υψηλών προδιαγραφών γαστρονομικών παρόν σε έναν χορό συντιθέμενο από εγχώριες πρώτες ύλες, διάθεση για πειραματισμό και νέες αναμνήσεις. Άλλωστε, κάθε απόδραση έχει τη γεύση που εμείς επιλέγουμε εν τέλει να της δώσουμε.
Η ευδαιμονία της ουσιαστικής χαλάρωσης
Όλα μεταβολίζονται πιο γλυκά μετά από μιάμιση ώρα εναρμονισμένου μασάζ – η ένταση του ακροβατεί ανάμεσα στο ήπιο και το δυνατό, κάτι που συνειδητοποίησα την τελευταία ημέρα του ταξιδιού μου. Υπάρχει καλύτερο φινάλε από το θεραπευτικό άγγιγμα της νεαρής, μα εξαιρετικής Σοφίας στο Soma Spa – οι εξατομικευμένες εμπειρίες είναι στο προσκήνιο και στη διάθεση σου- ; Νομίζω ξέρουμε και οι δύο την απάντηση...

Bazaar loves...
Μία οινοτουριστική επίσκεψη στο Estate Argyros (Κτήμα Αργυρού). Το ότι η Σαντορίνη φημίζεται για τα κρασιά της δεν αποτελεί καινούρια πληροφορία. Στον εκπαιδευτικό αντίποδα, όσα μία οινική περιήγηση στο Κτήμα Αργυρού προσφέρει. Εκεί κάθε αμπελώνας καλλιεργείται, τρυγιέται και παλαιώνεται ξεχωριστά, με τις κουλούρες - όπως ονομάζεται ο τρόπος που τα κλήματα κλαδεύονται στο νησί να ριζώνουν (sic) στην καρδιά της ξενάγησης. Ακολουθεί οινογνωσία διαφορετικών κρασιών με ποικιλία τυριών και αλλαντικών στο τραπέζι και φινάλε με Visanto, φυσικά. Στην Υγειά σας!

Τη Γαλήνη. Θεωρώ την αυθεντικότητα το μεγαλύτερο ατού κάθε εμπειρίας. Μία οικογενειακή Ψαροταβέρνα στην παραλία της Αγίας Παρασκευής στο Μονόλιθο σερβίρει μοναδικούς τοματοκεφτέδες (εθίστηκα) από άνυδρα τοματάκια, καλοδουλεμένη φάβα και φρέσκο ψάρι από τα νερά μίας θάλασσας, της οποίας το κύμα σκάει δίπλα σου. Το αυθεντικό ελληνικό καλοκαίρι στα καλύτερα του. Είχε και πανσέληνο εκείνο το βράδυ...
Σημείο μηδέν. Εκείνο που έχεις αναγεννηθεί ήδη εντός σου, μα το αντιλαμβάνεσαι λίγες στιγμές μετά. Αυτό είναι το συναίσθημα που κρατώ από το Domes Novos Santorini. Μία αέναη ουσιαστική χαλάρωση. Άλλωστε, Novos σημαίνει "νέα αρχή".