Έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια από τότε που προβλήθηκε το τελευταίο επεισόδιο της σειράς The Nanny, το 1999, αλλά η κληρονομιά της ζει μέσα από τη μνήμη του γοητευτικού γέλιου της Fran Drescher και της καλειδοσκοπικής ντουλάπας της, που αγαπήθηκε από τους millennials. Χρειάζονται μόνο μερικά scrolls για να βρείτε μία Instagramική ωδή των iconic τηλεοπτικών της outfits, και σε μια εποχή που η μόδα της δεκαετίας του '90 είναι και πάλι σε πλήρη εξέλιξη, η ενδυματολογική αίσθηση της Fran συναντά ξεκάθαρα τις τάσεις: μίνι φούστες, συνδυασμοί με crop tops, γούνινα παλτά, μικροσκοπικά γυαλιά ηλίου, μεγάλα headbands, βολάν και φτερά, υπερμεγέθη μπλέιζερ, και πολλά leopard. Είκοσι χρόνια μετά, η αγαπημένη σειρά των '90s επιστρέφει σε μορφή μιούζικαλ στο Broadway από την ίδια την Fran.
Η Drescher, 62 ετών, με περισσότερους από 315.000 οπαδούς στο Instagram, έχει δει τα online αφιερώματα μόδας. "Με κάνουν ευτυχισμένη", λέει. "Θέλω να πω, είναι ότι δεν ξέρω αν τα κοινωνικά μέσα και το διαδίκτυο έκαναν το μπαμ αμέσως μετά τη Νταντά, θα μιλούσε κάποιος ακόμα για αυτό;"
Το sitcom ακολουθούσε τη ζωή της Fran Fine, γεννημένη στο Queens, που καταλήγει να γίνει η νταντά των παιδιών ενός πλούσιου χήρου, παραγωγού του Broadway στο Μανχάταν. Κατά τη διάρκεια των έξι σεζόν, η σειρά ήταν γεμάτη με χιουμοριστικές καταστάσεις, αγάπη, πολλούς διάσημους guests και την υπέροχη μόδα της δεκαετίας του '90.
Η Drescher δημιούργησε το hit sitcom με τον τότε σύζυγό της και παραγωγό, Peter Jacobson (αναφέρεται σε εκείνον ως "ο πρώην gay σύζυγός μου”). Η σειρά - μια αυθάδης γυναίκα από το Flushing του Queens που γίνεται η νταντά των τριών παιδιών ενός χήρου σκηνοθέτη του Broadway - έκανε το ντεμπούτο της στο CBS το 1993 και διήρκεσε για έξι σεζόν, εκτοξεύοντας τη φήμη της Drescher.
Για την ντουλάπα της Nanny Fine, μπορείτε να ευχαριστήσετε τη σχεδιάστρια κοστουμιών Brenda Cooper, την οποία η Dresher συνάντησε στη σειρά Princesses. "Ήξερε πώς να διαβάσει ένα σενάριο και να φανταστεί πώς θα μπορούσε να αναδειχθεί μέσα από τα ρούχα" θυμάται η Drescher. Οι δυο τους συναντιόντουσαν επί εβδομαδιαία βάση για τρίωρα sessions ώστε να δουν τα ρούχα της Fran, τα οποία σπάνια έμεναν ως είχαν. "Θα τα τροποποιούσαμε. Θα προσθέταμε κουμπιά όπου δεν υπήρχαν. Θα βάζαμε φόδρες εκεί που έλειπαν. Οτιδήποτε έκανε την ενδυμασία" περισσότερο Nanny-ish".
Σήμερα, η Drescher δεν μπορεί να ξεχωρίσει μόνο ένα αγαπημένο outfit από τη συλλογή της Fran Fine. "Το μαύρο πουλόβερ, τα εφαρμοστά παντελόνια και τα ψηλά τακούνια με την αλυσίδα ήταν μια κλασική εμφάνιση, αλλά τότε κατέβαινα με τόσα πολλά φορέματα από εκείνες τις σκάλες που ένιωθα σαν την Audrey Hepburn" λέει. Ξεχωρίζει επίσης κάποια σύνολα με νεανικότητα και χιούμορ, όπως ένα Moschino ή ένα Dolce & Gabbana. "Το θέμα με τη Νταντά ήταν ότι τα ρούχα ήταν σέξι αλλά όχι προκλητικά", λέει η Drescher. "Αυτή ήταν μια πολύ λεπτή γραμμή που δεν ξεπέρασε ποτέ".
Τον Ιούνιο του 2021, η ηθοποιός θα κλείσει είκοσι χρόνια ζωής χωρίς καρκίνο. Τα πρώτα δύο χρόνια της ασθένειάς της, δεν γνώριζε καν ότι ήταν άρρωστη. Επισκέφθηκε οκτώ γιατρούς πριν να διαγνωστεί με καρκίνο της μήτρας. Πριν από αυτό, είχε γίνει μια εσφαλμένη διάγνωση με συμπτώματα της εμμηνόπαυσης. "Ήμουν τυχερή μόνο με την έννοια ότι είχα έναν πολύ αργά αναπτυσσόμενο καρκίνο", λέει. Αλλά αν η ασθένεια έκανε μεταστάσεις, ίσως να μην ήμουν εδώ να μιλάω σήμερα" εξομολογείται στο Bazaar.com.
Απογοητευμένη από την παραδοσιακή ιατρική βιομηχανία, η Drescher χρησιμοποίησε την ανάκαμψή της για να δημιουργήσει ένα ολόκληρο lifestyle κίνημα. Ίδρυσε το ΜΚΟ Cancer Schmancer, το οποίο επικεντρώνεται στην πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και την αλλαγή πολιτικής. Περιλαμβάνει μια ετήσια σύνοδο κορυφής με "γιατρούς που σκέφτονται έξω από το κουτί", online masterclass, μια σειρά εκπαιδευτικών video και το "Fran vans”για τη μεταφορά των γυναικών χαμηλού εισοδήματος σε προβολές προληπτικού χαρακτήρα.
Ο καρκίνος δεν ήταν η μοναδική τραυματική εμπειρία στη ζωή της Fran. Στα είκοσί της έπεσε θύμα βιασμού, όταν ένας άνδρας παραβίασε το σπίτι της και την απείλησε με όπλο. Η Fran συνεργάστηκε στενά με τις αστυνομικές αρχές και ο δράστης εκτιεί την ισόβια ποινή του στη φυλακή. Η ηθοποιός αισθάνεται "τυχερή" που η υπόθεσή της είχε αυτό το τέλος. Δε συμβαίνει σε όλους τους επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης.
Φαίνεται όμως πώς κάθε πόνος και δυσκολία, για τη Fran έγιναν σκοπός ζωής. Η ηθοποιός είναι ασταμάτητη και το σίγουρο είναι ότι παρόλη την επιτυχία και την αναβίωση του retro ρόλου της, η ίδια όχι μόνο δεν εγκλωβίζεται στην εικόνα της αλλά χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να εμπνεύσει και να βοηθήσει όσες περισσότερες γυναίκες μπορεί.
