Το Λονδίνο, η πόλη που κάποτε ήταν συνώνυμη με την επαναστατική δημιουργικότητα, το βρετανικό στυλ και την άριστη ραπτική, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Με την οικονομία της χώρας σε κρίση, πολλές αλλαγές γίνονται εμφανείς και σχεδόν όλες οι βιομηχανίες παλεύουν για την επιβίωσή τους. Ως συνέπεια, η Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου (LFW) αγωνίζεται να διατηρήσει τη θέση της απέναντι από άλλες μητροπόλεις, όπως το Παρίσι και το Μιλάνο.
Πράγματι, με τους καταναλωτές πολυτελείας να περιορίζουν τις αγορές τους και με high-profile brands όπως η Victoria Beckham και η Stella McCartney να επιλέγουν να παρουσιαστούν αλλού, το πρόγραμμα της βρετανικής πρωτεύουσας ήταν περιορισμένο σε ένα τετραήμερο. Η απουσία πολλών διεθνών αγοραστών, στυλιστών και δημοσιογράφων μόδας αποδεικνύει αυτή την αλλαγή προτεραιοτήτων. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την αβεβαιότητα, το Λονδίνο εξακολουθεί να πάλλεται από δημιουργική ενέργεια, ειδικά αν κάποιος κοιτάξει στα πιο απροσδόκητα μέρη. Σε μια πόλη όπου η δημιουργικότητα αρνείται να κατασταλεί, το Λονδίνο παραμένει το σημείο αναφοράς της βιομηχανίας για φρέσκα ταλέντα και ιδέες, αντλώντας δύναμη από την ακατέργαστη εφευρετικότητα και διαμορφώνοντας το μέλλον με πραγματική ανθεκτικότητα λόγω των πρωτοπόρων σχεδιαστών του.
Κλασικό στυλ εναντίον avant-garde: Δυαδικότητα στις πασαρέλες του Λονδίνου
Ίσως κανείς δεν ανέδειξε αυτή την αποστροφή προς τη λιτότητα καλύτερα από την Ελληνίδα σχεδιάστρια Dimitra Petsa, η οποία επέστρεψε με μια τολμηρή συλλογή που συνδυάζει λαγνεία και δομή. Το χαρακτηριστικό "wet-look" της Petsa επαναπροσδιορίστηκε μέσα από τολμηρές δαντελωτές λεπτομέρειες, σμιλευμένα vegan δερμάτινα κομμάτια και αισθησιακό tailoring, επιτυγχάνοντας μια ισορροπία μεταξύ καινοτομίας και συνέχειας για το λονδρέζικο brand. Με ένα print των ίδιων των χειλιών της να εμφανίζεται στη συλλογή και παραμένοντας πιστή στις ρίζες της, η Petsa μας έκανε να ερωτευτούμε παρά τις δυσμενείς συνθήκες στην πρωτεύουσα.
Μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη στο πρόγραμμα της LFW ήταν η πρώτη συλλογή του Daniel Fletcher για τον οίκο Mithridate. Ο Βρετανός σχεδιαστής επαναπροσδιόρισε την preppy κομψότητα με άψογα preppy κομμάτια και ουδέτερες αποχρώσεις σαν από όνειρο. Οι δημιουργίες του συνδύαζαν κομψά πανωφόρια, διακοσμημένα φορέματα και καθημερινά ρούχα σε μια αισθητική που ήταν ταυτόχρονα cool αλλά και ευκολοφόρετη. Στους οίκους Simone Rocha και Noon by Noor, η θηλυκότητα κυριάρχησε πάνω από όλα. Και ενώ ο πρώτος οίκος είναι πιο γνωστός, περίτεχνος και εναλλακτικός, ήταν ο δεύτερος που εξέπληξε υιοθετώντας μια εξαιρετικά κλασική αλλά σχεδόν vamp αισθητική. Το brand επικεντρώθηκε σε διαχρονικές σιλουέτες, όπως pencil φούστες και φορέματα που θα κολακέψουν όλα τα σώματα καθώς και chic πανωφόρια — σε αντίθεση φυσικά με την υπερβολή που συχνά συνοδεύει τους ανερχόμενους σχεδιαστές.
Στον τομέα των αξεσουάρ, το βρετανικό brand υποδημάτων Malone Souliers παρέμεινε πιστό στη φιλοσοφία του κλασικού craftsmanship, παρουσιάζοντας μια συλλογή που είχε στόχο τη διαχρονικότητα αντί για την εφήμερη λάμψη, δηλώνοντας πως είναι "υπερήφανοι που δημιουργούν διαχρονικά σχέδια που θα φαίνονται το ίδιο καλά σε δεκαετίες από τώρα όπως την πρώτη μέρα που τα φοράτε" - κάτι που όλοι οι καταναλωτές θα εκτιμήσουν σε αυτή την οικονομία. Με αυτό κατά νου, μετέφρασαν κυρίως τις signature σιλουέτες τους με νέα χρώματα και υλικά, προσθέτοντας όμως και νέες τσάντες όπως και κάποιες νέες statement γόβες για να ενισχύσουν το ρεπερτόριό τους.
Ανερχόμενα ταλέντα
Αλλά αν τα πιο καθιερωμένα brands έφεραν μια αίσθηση εμπορικής σταθερότητας, συνέχειας και εξέλιξης, ήταν τα ανερχόμενα ταλέντα του Λονδίνου που ηλέκτρισαν τη σκηνή. Φυσικά, το Central Saint Martins, το θρυλικό πανεπιστήμιο νέων ταλέντων της πόλης, παρουσίασε το έργο πολλών σχεδιαστών που αξίζει να σημειωθούν, όπως ο σχεδιαστής Lucas Moretti που εντυπωσίασε με τις περίτεχνες, total-black δημιουργίες του. Εν τω μεταξύ, το show της Grete Henriette μετέτρεψε τη μόδα σε performance art, σκηνοθετώντας μια αιθέρια παρουσίαση σε ένα εκκλησιαστικό σκηνικό. Με ένα celebrity κοινό που περιλαμβάνει τις Tyla, Lil Nas X και Saweetie, οι λαμπερές, μικροσκοπικές και διακοσμημένες με κοσμήματα δημιουργίες της άγγιξαν τα όρια της haute couture και των κουστουμιών σκηνής. Είναι το glamour η απάντηση στον πόνο; "Για μένα, το glamour αφορά τη μεταμόρφωση - την ανύψωση της μόδας σε κάτι σπάνιο, ισχυρό και υποβλητικό. Το Λονδίνο εξέδιδε από πάντα αυτή τη μαγεία, αλλά στις μέρες μας πρέπει να την επαναφέρουμε δυναμικά, μέσω της δεξιοτεχνίας και της δημιουργίας μιας μεγαλειώδους αίσθησης που πραγματικά να αιχμαλωτίζει", ανέφερε η Henriette στα παρασκήνια.
Σε άλλο μέρος της πόλης, το Poet Lab, το πνευματικό παιδί του Ιταλού σχεδιαστή Giuseppe Iaciofano, πρόσφερε μια πιο conceptual προσέγγιση στο μέλλον της μόδας. Η αποδομημένη, γεωμετρική ραπτική του αναδιαμόρφωσε μια unisex γκαρνταρόμπα μέσα από έναν ποιητικό, avant-garde φακό, ενώ όλες οι δημιουργίες του brand κατασκευάζονται από deadstock ανακυκλωμένα αποθέματα υφασμάτων. "Για μένα, η τεχνική του deconstruction, δηλαδή της αποδόμησης και αναδιαμόρφωσης σιλουετών, είναι η τέλεια απάντηση για τα κλασικά σχέδια που έχουν κάνει κάποιους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα με τα σώματά τους λόγω διαφόρων αντιλήψεων περί του φύλου και του τι μπορεί να φορέσει ο κάθε ένας. Όλοι μπορούν να φορέσουν το brand μου, ανεξάρτητα από από το οτιδήποτε", δήλωσε ο Iaciofano μετά το show. Αποδομώντας παραδοσιακά σχέδια και ανακατασκευάζοντάς τα σε εντυπωσιακά νέα κομμάτια, το Poet Lab δημιουργεί για όσους αναζητούν τη μόδα ως μέσο αυτοέκφρασης και όχι απλώς για τη προσωπική τους κολακεία.
Νέες τάσεις στον ορίζοντα
Παρά το αβέβαιο έδαφός της, η Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου συνέχισε να αποτελεί πεδίο πειραματισμού για νέες τάσεις στη μόδα. Αυτή τη σεζόν, οι σχεδιαστές στράφηκαν προς τη νοσταλγία και το craftsmanship, κάτι έκδηλο από τις μπροκάρ δημιουργίες του Burberry, το κλασικό preppy στυλ του Mithridate και τη διαχρονική θηλυκότητα από το brand Noon by Noor. Η επιστροφή στο μαύρο ήταν εμφανής στα περισσότερα show, αλλά συχνά συνοδευόταν από χρυσές πινελιές, που πρόσθεταν όχι μόνο μια νότα πολυτέλειας αλλά και μια αίσθηση ανθεκτικότητας μέσα στο παρόν οικονομικό κλίμα - όπως είδαμε στον Harris Reed.
Το wearable art έκανε επίσης αισθητή την παρουσία του, με τα διακοσμημένα με σύνολα-κοσμήματα της Grete Henriette και τα σμιλεμένα vegan δερμάτινα κομμάτια της Dimitra Petsa, αποδεικνύοντας ότι η μόδα ως μορφή τέχνης παραμένει ένα χαρακτηριστικό του Λονδίνου. Η επιστροφή των πανωφοριών ήταν αδιαμφισβήτητη, με τους περισσότερους σχεδιαστές, όπως οι Erdem και Burberry να γυρνάνε στις ρίζες τους, προτείνοντας διαχρονικά και κομψά παλτά καθώς και κάπες - δηλώνοντας έτσι μια στροφή προς τα κομμάτια επένδυση, αντί για γρήγορες τάσεις. Στη σκηνή του street style, οι fashionistas επέλεξαν πολύ το ταρτάν και διάφορα τολμηρά αξεσουάρ, όπως τις γραβάτες, για να προσθέσουν μια ατμόσφαιρα θεατρικής κομψότητας στο σκηνικό των συλλογών αυτής της σεζόν.
Λονδίνο: Μια πόλη που αρνείται να ξεθωριάσει
Ναι, η Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου μπορεί να φαίνεται πιο ήσυχη, απογυμνωμένη από μέρος της πρώην μεγαλοπρέπειάς της, αλλά το πνεύμα της καινοτομίας παραμένει. Ενώ το Παρίσι και το Μιλάνο έχουν ως όπλα τους το κύρος και την παράδοση, το Λονδίνο ξεχωρίζει για το πνεύμα της ανανέωσης του. Είναι εδώ που η βιομηχανία κοιτάζει όταν αναζητά το επόμενο βήμα - εκεί όπου οι ριψοκίνδυνοι και οι πρωτοπόροι ξαναγράφουν την ιστορία της μόδας. Μέσα στο χάος της οικονομικής αβεβαιότητας, το Λονδίνο παραμένει φάρος δυνατοτήτων. Άλλωστε, εδώ ήταν και που ο Alexander Lee McQueen χρησιμοποίησε τα χρήματα της ανεργίας του για να αλλάξει την ιστορία: το επόμενο μεγάλο ταλέντο μπορεί να εμφανιστεί στη βρετανική πρωτεύουσα ανά πάσα στιγμή. Και αυτό, περισσότερο από κάθε λαμπερό show ή front row γεμάτο από celebrities, είναι ο λόγος που κάνει τον κόσμο να επιστρέφει ξανά και ξανά στο Λονδίνο.
Διαβάστε Επίσης
