Για τον Στέφανο Μιχαήλ η συμμετοχή του στη νέα σειρά του Mega "Famagusta" είχε ιδιαίτερη συναισθηματική αξία. Η Famagusta, δηλαδή η Αμμόχωστος, είναι η πόλη-φάντασμα που "χάθηκε" κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.
"Αν και δεν κατάγομαι από οικογένεια προσφύγων, αυτό δε με κάνει να πονάω λιγότερο γι’ αυτό που έχει συμβεί στην Κύπρο, την προσφυγιά, τα μέρη που κρατούν με τη βία οι Τούρκοι, τα δεινά που τράβηξε ο λαός της Κύπρου, τους βιασμούς, τις κλοπές, τους αγνοούμενους και τις οικογένειές τους" μου λέει τηλεφωνικά από την Κύπρο, όπου βρίσκεται. Η Κύπρος είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του αλλά και ο τόπος όπου ζει μόνιμα. Για εκείνον τα γυρίσματα της "Famagusta" ήταν μια εξαιρετική εμπειρία μιας παραγωγής υψηλών προδιαγραφών, με σεναριακή και σκηνοθετική αρτιότητα.
Όταν δε βρίσκεται στα τηλεοπτικά γυρίσματα της "Famagusta" ή της "Τρικυμίας", της δημοφιλούς σειράς του ΡΙΚ, ο Στέφανος ψαρεύει, κυνηγά ή φροντίζει το περιβόλι του στο σπίτι του στην Κύπρο. Εκεί στη φύση νιώθει περισσότερο ο εαυτός του και ταυτόχρονα αυτός είναι ο δικός του τρόπος να βρίσκεται σε μια ισορροπία με το φυσικό περιβάλλον. "Χρειαζόμαστε μια αλλαγή νοοτροπίας, την κατάλληλη
διαπαιδαγώγηση για τα παιδιά, αλλά και το να κάνει ο καθένας από εμάς αυτό που του αναλογεί για την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική κρίση. Να μην πετάμε το ποτήρι με τον καφέ μας έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Να μην παρατάμε τα σκουπίδια μας στο δάσος". Εκεί στη φύση είναι που αποφορτίζεται και από τη φασαρία των media. "Ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει γύρω μου, αλλά ταυτόχρονα προσπαθώ να μην ενδίδω σε αυτή την ανούσια επανάληψη και την τρομολαγνεία των media. Φροντίζω να τα αφήνω έξω από το σύστημά μου όλα αυτά".
Πώς όμως τα διαχειρίζεται όταν στρέφουν την προσοχή τους επάνω του; Τον ενοχλεί η δημοσιότητα; "Με ενοχλούν τα πράγματα που είναι αχρείαστα και γίνονται για να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Όταν δε σέβονται ούτε γάμους, ούτε αρρώστιες, ούτε θανάτους, ούτε προσωπικές στιγμές". H δημοσιότητα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός σήμερα, όπως λέει. "Το να μπορείς να διαχειριστείς την προσοχή που θα συγκεντρώσεις από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτή η ξαφνική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά κάποιον που δεν έχει τον απαραίτητο αυτοέλεγχο. Είναι πολύ εύκολο κανείς να χάσει το νόημα και το μέτρο". Τον ρωτάω για το πώς εκείνος κατάφερε να διαχειριστεί την ξαφνική αναγνωρισιμότητα. "Δε χρειάστηκε να προσπαθήσω ποτέ ιδιαίτερα. Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που είχε το ψώνιο να γίνει γνωστός. Αν αύριο το πρωί όλη αυτή η δημοσιότητα εξαφανιστεί και δεν την έχω ποτέ ξανά, δε θα με νοιάξει καθόλου".
Οι ρόλοι που ζηλεύει είναι αυτοί σε πολεμικές ταινίες που αφορούν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως η "Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν", δε θα επιδίωκε όμως ιδιαίτερα μια καριέρα στο εξωτερικό, εκτός και αν εκείνη του χτυπούσε την πόρτα. Όσο για την πιο χρήσιμη συμβουλή που του έχουν δώσει και ακολουθεί πάντα στη ζωή του, αυτή είναι: "Να σέβεσαι πάντα τους γονείς σου και να τιμάς την οικογένειά σου".
Από τις Κατερίνα Κηλίδη και Λουκία Λυκίδη. Φωτογραφία: Βασίλης Μαντάς. Styling: Μαριλένα Καραγιάννη.
