Δέκα χρονων στη Υόρκη –μαζί με την αεροσυνοδό μητέρα της, χάρη στην οποία είχε ήδη επισκεφθεί την Αφρική, τον Καναδά και άλλες χώρες– βλέπει στο Μπρόντγουεϊ το μιούζικαλ "Η πεντάμορφη και το τέρας" και λέει στον εαυτό της: "Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου". Η Μελίνα Λεφαντζή έπεισε τους γονείς της να το κάνει, με την προϋπόθεση να σπουδάσει πρώτα στο πανεπιστήμιο. Και το έκανε: Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στην Αθήνα, αμέσως μετά σε δραματική σχολή, ενώ ταυτόχρονα δούλευε ήδη από τους πρώτους μήνες της αποφοίτησής της ως νηπιαγωγός.
"Βρέθηκα με δύο επαγγέλματα που για διαφορετικούς λόγους με τράβηξαν και με κέρδισαν και τα δύο. Δεν περίμενα να αγαπήσω τόσο το επάγγελμα της νηπι- αγωγού, τα παιδιά και την αίσθηση που έχεις όταν είσαι μέσα στην τάξη, με αυτά τα πλασματάκια που σου δίνουν όλη τους την ενέργεια, την αγάπη, την τρέλα. Διδάσκεις και παράλληλα μαθαίνεις από αυτά. Παραμένεις παιδί, φεύγεις άδεια και γεμάτη μαζί" εξηγεί. Σύντομα στη συζήτησή μας καταλαβαίνω ότι η λειτουργία της εκπαίδευσης, της εκμάθησης, είναι ένας κεντρικός ιστός που διαπερνά τη ζωή της. Να, ακόμα και τα ταξίδια που τόσο αγαπά και κάνει από παιδί "με βοηθούν να εξερευνήσω και να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο".
Το 2021 ήταν η χρονιά όπου τα δύο επαγγέλματα που επέλεξε συναντήθηκαν, έγιναν ένας κοινός κόσμος για την ίδια και η τελευταία χρονιά που πέρασε ως εκπαιδευτικός στην αίθουσα. Όλα ξεκίνησαν από μια οντισιόν. "Καλοκαίρι του 2021 έγινε μια ακρόαση για διάφορους ρόλους στις "Άγριες Μέλισσες”. Πήγα, μου έδωσαν και διάβασα ένα κείμενο, απόσπασμα από διαλόγους της σειράς. Ένιωσα ότι υπήρξε συμπάθεια, ενδιαφέρον από τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο. Έφυγα, πέρασαν οι μήνες, αποδέχτηκα ότι δε με επέλεξαν. Λίγο πριν φύγω για ένα ταξίδι στο Παρίσι χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανακοίνωσαν ότι με θέλουν για τον ρόλο της Ρένας Μόρτζου. Ένας ρόλος που μόλις είχε γραφτεί".
Και κάπου εκεί ένιωσε το σοκ της… αποδοχής. "Δεν περιμένουμε να μας πάρουν τηλέφωνο μετά από κάθε ακρόαση, η απόρριψη είναι μέρος της δουλειάς". Τα γυρίσματα άρχισαν αμέσως. Κάπως έτσι, η Μελίνα Λεφαντζή βρέθηκε να συμμετέχει στο δημοφιλέστερο σίριαλ της τελευταίας δεκαετίας –ο κόσμος δεν έβγαινε από τα σπίτια, ακύρωνε ραντεβού την ώρα της προβολής– και ταυτόχρονα να διδάσκει στο νηπιαγωγείο. "Δε θα τα κατάφερνα αν δεν είχα την υποστήριξη των συναδέλφων μου στη δουλειά. Ήταν σουρεαλιστικό το να συνδυάσω αυτούς τους δύο κόσμους και πολλές φορές πήγαινα από τον έναν στον άλλο κουβαλώντας και τον προηγούμενο".
Αποφάσισε, λοιπόν, να βάλει μια τελεία στον ρόλο της εκπαιδευτικού. Να αφοσιωθεί στην υποκριτική. Ακολούθησε το "Αυτή η νύχτα μένει" και τώρα "Το προξενιό της Ιουλίας" στον Alpha. Έγινε η Ρένα Μόρτζου, η Φωτεινή Αναγνώστου, τώρα η Αλεξάνδρα. "Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί ρόλοι μού επιτρέπουν να δοκιμάζομαι φορώντας από τα ρούχα μέχρι τις σκέψεις ενός άλλου ανθρώπου. Προσπαθώ με βάση την αναζήτηση και τη δουλειά που κάνω για κάθε ρόλο να φανταστώ πώς θα μιλούσε, πώς θα γελούσε, πώς θα αντιδρούσε αυτή που υποδύομαι". Τη ρωτώ ποιος ρόλος απαιτούσε τη μεγαλύτερη διαδικασία αναζήτησης, την πιο κοπιώδη εργασία για να φτάσει στην ουσία της ηρωίδας. Απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: "Η Αλεξάνδρα στο "Προξενιό της Ιουλίας”. Ίσως επειδή βρίσκομαι για τρίτο χρόνο στον χώρο και έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις και προσδοκίες για να πετύχω τους στόχους μου. Η Αλεξάνδρα ως ρόλος μού δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψω καινούρια υποκριτικά μέρη, που δεν είχα ως τώρα επισκεφθεί".
Αναρωτιέμαι ποιες είναι αυτές οι υποκριτικές περιοχές που δεν είχε επισκεφθεί και που ο ρόλος της Αλεξάνδρας την έσπρωξε προς τα εκεί. "Έχει εσωτερικεύσει πολλές σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία αφορούν κυρίως τα παιδικά της βιώματα. Είναι ιδιαίτερη πρόκληση για εμένα να ενσαρκώνω τον ρόλο της Αλεξάνδρας, όπου τα συναισθήματά της υποβόσκουν χωρίς να γίνονται εμφανή" λέει. Λαβύρινθος ή η τελετουργία της υποκριτικής. Αισθάνεται δικαιωμένη από την επιλογή της, από την πορεία της αποκλειστικά στην υποκριτική πλέον, χωρίς να είναι όμως αιθεροβάμων και χωρίς να λείπουν οι απογοητεύσεις.
"Θεωρούσα ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση και ευαισθησία των ανθρώπων του καλλιτεχνικού χώρου προς το ευρύτερο περιβάλλον τους. Ευτυχώς, δεν αποτελεί κανόνα και είχα την τύχη να συνεργαστώ με εξαιρετικούς ανθρώπους που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Είχα την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι της τέχνης θα
έχουν διαποτιστεί από την ευαισθησία, τα πάθη και τις σκέψεις των ανθρώπων που ενσαρκώνουν. Τελικά, έκανα λάθος". Δεν υπάρχουν ρόλοι που λαχταρά.
"Ενθουσιάστηκα με το "Poor Things”, αλλά δε θα σου πω ότι ζήλεψα ειδικά τον ρόλο της Μπέλα. Θα με ενδιέφερε να είμαι γενικά σε αυτή την ταινία". Συμφωνεί με τη Νάταλι Πόρτμαν ότι το method acting δεν είναι απαραίτητο για να προσεγγίσεις τους μέγιστους ρόλους, μπορείς να το κάνεις χωρίς να καταρρακωθείς και να αλλάξεις αυτό που είσαι στην πραγματική ζωή σου. Θυμάται πάντα τη Μέριλ Στριπ να λέει ότι δεν μπορεί να κλάψει σε κάθε λήψη και αυτό είναι ΟΚ. Θα σταματήσει, θα πάρει τον χρόνο της και θα επιστρέψει στο πλατό. Χωρίς σκληρότητες. "Οι ηθοποιοί καταπιανόμαστε με ιδέες, με συναισθήματα. Είναι εύκολο να χαθούμε μέσα σε αυτά, να καταρρεύσουμε" τονίζει η Μελίνα Λεφαντζή.
Όταν βλέπει την προσωπική της ζωή να γίνεται θέμα συζήτησης στα ΜΜΕ, νιώθει το λιγότερο άβολα. "Ήρθα αντιμέτωπη με περιπτώσεις που ένιωσα να καταπατείται η προσωπική μου ζωή. Είναι κάτι που δε θέλω να ξαναζήσω. Ίσως με τον καιρό να είμαι πιο έτοιμη να το διαχειριστώ, αλλά ελπίζω ο κόσμος να προσπαθεί να σέβεται την προσωπική ζωή των ηθοποιών. Ο καθένας μπορεί να μοιραστεί δημοσίως ό,τι επιθυμεί. Με φρικάρει, με σοκάρει να παρουσιάζεται κάτι που αφορά την προσωπική μου ζωή και, μάλιστα, χωρίς να το ξέρω".
Styling: Ειρήνη Αναστασίαδη
Ευχαριστούμε το Studio 7 (studio7.gr) για την ευγενική φιλοξενία.
