Ο καλλιτέχνης Frank Uwe Laysiepen, περισσότερο γνωστός ως Ulay, πέθανε σε ηλικία 76 ετών στη Λιουμπλιάνα (Σλοβενία). Ο Ulay υπήρξε πρωτοπόρος στο performance, τη φωτογραφία Polaroid και το body art, το οποία και αναδείχθηκε μέσα από τις επιδραστικές συνεργασίες του με την πρώην σύντροφό του, Marina Abramović.
Ulay και Abramović
"Χρειάζεται αρκετός χρόνος, ίσως μια ολόκληρη ζωή" για να κατανοήσεις τον Ulay" είπε κάποτε η Abramović για τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκε μία από τις πιο θυελλώδεις και καλλιτεχνικές σχέσεις (ο Ulay είχε κάνει ακόμα και μήνυση στην Abramovic). Μετά τη γνωριμία τους το 1976, οι δυο τους επιδόθηκαν σε μια σειρά από δύσκολες και πολύ συχνά ακραίες performances που ονομάστηκαν "Relations Works”. Η θεματολογία είχε συχνά να κάνει με τα όρια μεταξύ ενός εαυτού και του άλλου, και περιελάμβανε τον Ulay και την Abramović να ουρλιάζουν ο ένας στον άλλον, να πλέκουν τα μαλλιά τους μαζί και να κάθονται ακίνητοι κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον για όσο μπορούσαν να αντέξουν.
Σε μια τελευταία, συμβολική performance το 1988, το ζευγάρι περπάτησε κατά μήκος του Σινικού Τείχους - ο καθένας από την αντίθετη πλευρά - και συναντήθηκε στη μέση για να αποχαιρετιστεί και να χωρίσει για πάντα τον δρόμο του.
Ο Ulay και η Abramović πραγματοποίησαν μια αξέχαστη επανένωση το 2010 κατά τη διάρκεια της performance της Abramović The Artist is Present στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Στη μεγαλύτερη και πιο απαιτητική της performance, η καλλιτέχνις καθόταν ακίνητη για ώρες και κοιτούσε στα μάτια όποιον καθόταν απέναντί της. Στο πλήθος βρέθηκε και ο Ulay και οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα. Η στιγμή, που αποτυπώθηκε σε βίντεο, είχε 17,3 εκατομύρια views στο YouTube. Χρόνια αργότερα, με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης της Abramovic στο Μουσείο της Λουιζιάνα, η καλλιτέχνις είχε δηλώσει ότι η σχέση τους είχε πλέον αποκατασταθεί και ήταν ειρηνική.
Ο Ulay γεννήθηκε στη γερμανική πόλη Solingen το 1943. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόλις 14. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1969, ο Ulay έφυγε από τη Γερμανία, εξηγώντας αργότερα ότι ενοχλούταν από τη "γερμανικότητα" και ότι τον είχε απωθήσει ο τρόπος ζωής της μπουρζουαζίας. Έζησε στο Άμστερνταμ, όπου διατηρούσε ένα σπίτι μέχρι το θάνατό του. Αργότερα, όταν συναντήθηκε με τον συνεργάτη του, άρχισε να χωρίζει το χρόνο του ανάμεσα στο Άμστερνταμ και τη σλοβενική πρωτεύουσα της Λιουμπλιάνα.
