Πιο παλιά, τα πράγματα ήταν εξαιρετικά απλά: Υπήρχαν τα μπαρ, υπήρχαν και τα εστιατόρια. Στα μεν πήγαινες για να φας, στα δε για να πιεις. Γενικότερα, ήσουν ενταγμένος σε μία ξεκάθαρη πραγματικότητα εστίασης. Γνώριζες που βρίσκεσαι καθώς και για ποιον ακριβώς λόγο συνέβαινε αυτό. Η άνοδος της τέχνης του cocktail, συνδυαστικά με τη βελτίωση και την εξειδίκευση της μπαρ σκηνής αλλά και με μία γενικότερη αντίληψη των επιχειρηματιών για διεύρυνση των παρεχόμενων υπηρεσιών, έφερε μαζί της δύο ακόμη πράγματα: Περισσότερες επιλογές και μία μίνι κρίση ταυτότητας (που ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ). Πλέον, σχεδόν κάθε καλό εστιατόριο έχει τη δική του κάρτα ποτών και το αντίστοιχο μπαρ, τις προτάσεις του για φαγητό. Δεν υπάρχει πια μαύρο και λευκό. Ζούμε στην εποχή του δημιουργικού γκρι, για να μιλήσω αλληγορικά για το bar food. Και αυτό είναι καλό.
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr
