Με κάθε καινούρια ταινία του ο Γιώργος Λάνθιμος βάζει κι ένα καινούριο στοίχημα και μέχρι σήμερα μοιάζει να μην έχει χάσει ούτε ένα. Το τελευταίο κερδήθηκε με τον καλλιτεχνικό και εμπορικό θρίαμβο της "Ευνοούμενης" (Αργυρό Λιοντάρι και βραβείο ερμηνείας εδώ στην Βενετία), σηκώνοντας τον πήχη στον... Θεό για την επόμενη κινηματογραφική προσπάθειά του 50χρονου δημιουργού. Κι εκείνος, για ακόμα μια φορά, απέφυγε να αντιγράψει τον εαυτό του, δοκιμάζοντας κάτι καινούριο, το οποίο φέρει ταυτόχρονα φαρδιά πλατιά την ευδιάκριτη υπογραφή του. Διατήρησε το μέγεθος της μεγάλης – για τα φεστιβαλικά / καλλιτεχνικά δεδομένα - αμερικανοβρετανικής παραγωγής και μια αφήγηση που δεν ξενίζει το mainstream κοινό. Επέλεξε μια αναγνωρίσιμη στον σκελετό της ιστορία, αυτή του "Φρανκενστάιν", κι από εκεί και πέρα άρχισε να τη γεμίζει με weird σεναριακές και σκηνοθετικές πινελιές.
Το βαθιά σαρκαστικό μυθιστόρημα "Χαμένα κορμιά" ("Poor Things"), το οποίο διασκευάστηκε προς το πολιτικότερ, μας μεταφέρει στο Λονδίνο του 19ου αιώνα και θέλει έναν αντισυμβατικά οραματιστή γιατρό να επαναφέρει στη ζωή την Bella, μια νεαρή γυναίκα που αυτοκτόνησε. Αναθέτει στο βοηθό του Max να την προσέχει, μιας και αυτή συμπεριφέρεται σαν παιδί, αλλά η Bella αναζητά την ελευθερία της. Παρ' όλο που υπόσχεται πως θα παντρευτεί τον καλόκαρδο Max λοιπόν, αποφασίζει να φύγει μακριά με το γοητευτικό τυχοδιώκτη Duncan Wedderburn για να ανακαλύψει τον κόσμο.
Συνεχίστε την ανάγνωση στο athinorama.gr
