Ο ουρανός είναι μουντός την ώρα που φτάνω στο σπίτι της Quentin Jones, σ’ ένα δρόμο του Kentish Town. Μόλις όμως περνάω την πόρτα, το φως γίνεται εκτυφλωτικό, και όχι μόνο χάρη στη βεράντα. Οι κατάλευκοι τοίχοι φιλοξενούν την πλούσια συλλογή έργων τέχνης που διαθέτει η καλλιτέχνις. Τα περισσότερα είναι σουρεαλιστικά κολάζ φωτογραφίας και ζωγραφικής της ίδιας, αλλά ξεχωρίζει και μια δημιουργία της φίλης της ζωγράφου Vanessa Garwood.
Πάνω από το κρεβάτι της κρέμεται το πορτρέτο του γιου της Γκρέι, το οποίο έκανε δώρο στον άντρα της για τα 30ά γενέθλιά του. Η Quentin είναι κόρη των αρχιτεκτόνων Έντουαρντ και Μαργκότ Τζόουνς. "Το τραπέζι αυτό είναι δικό τους. Αν μάλιστα κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις μουτζούρες από τα σχέδια που κάναμε πάνω του με την αδελφή μου όταν ήμασταν μικρές", μου λέει καθώς καθόμαστε στην τραπεζαρία που έχει σχεδιάσει ο Alvar Aalto. Θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια στον Καναδά. Στα 15 της βρέθηκε στη Βρετανία, όταν οι γονείς της ανέλαβαν την ανακαίνιση του κτιρίου της Βασιλικής Όπερας. Εκείνη τότε ξεκίνησε να δουλεύει ως μοντέλο, ενώ παράλληλα σπούδαζε φιλοσοφία στο Κέιμπριτζ. "Το μόντελινγκ με βοήθησε να ξεπληρώσω όλα τα φοιτητικά μου δάνεια, αλλά και να αποκτήσω διασυνδέσεις στη βιομηχανία της μόδας", εξηγεί.
Η επιτυχία για αυτήν ήρθε το 2010, λίγο μετά την αποφοίτησή της από το Central Saint Martins, όταν ανέβασε στο Διαδίκτυο ένα βίντεο εμπνευσμένο από τα βερνίκια νυχιών της Chanel, το οποίο είδαν στον οίκο και της ζήτησαν να κάνει και άλλα. Στη συνέχεια, η ιδιαίτερη multimedia προσέγγιση των έργων της χρησιμοποιήθηκε σε καμπάνιες και άλλων οίκων, όπως οι Louis Vuitton και Victoria Beckham. Η Quentin αγαπάει τη μόδα όσο και η μόδα εκείνη. "Όσον αφορά το στυλ, είμαι διχασμένη προσωπικότητα. Το βράδυ προσέχω πολύ το ντύσιμό μου, αλλά την ημέρα κυκλοφορώ σαν αγοροκόριτσο, με τζιν και T-shirt". Το αποτέλεσμα είναι μια γκαρνταρόμπα με Birkenstock και τζιν Balenciaga, σακάκια Saint Laurent, τσάντες Gucci, κομμάτια Valentino και Dries Van Noten και ένα λευκό μεταξωτό φόρεμα που φόρεσε στο γάμο της στη Βενετία πριν από τρία χρόνια.
"Δεν μου άρεσε η ιδέα ενός νυφικού που δεν θα μπορούσα να βάλω ξανά. Το κόντυνα και το φοράω συνεχώς στις διακοπές", λέει. Την ίδια φιλοσοφία έχει και στη διακόσμηση. "Μου αρέσει οι άνθρωποι να δίνουν στα αντικείμενα νέες χρήσεις. Ο καθρέφτης του μπάνιου μας ήταν παλιότερα πλαίσιο παραθύρου, που είχα βρει στο Architectural Forum, ένα απίθανο μέρος με αντίκες στην Essex Road. Και στο ebay μπορείς να βρεις υπέροχα παλιά κομμάτια, αρκεί να ξέρεις να ψάξεις", λέει και μου δείχνει δυο δερμάτινες καρέκλες από το Aram και ένα φωτιστικό IC Floor 1 του Michael Anastassiades. Παρατηρώ ένα έργο, επίσης δώρο γενεθλίων της Quentin στο σύζυγό της, με την ιδιόχειρη σημείωση "Disney Prince". "Έτσι συνηθίζαμε να τον φωνάζουμε με τους φίλους μου τον καιρό που είχαμε πρωτογνωριστεί", εξηγεί. Καθώς κοιτάζω γύρω, είναι σαφές ότι το παραμύθι της Quentin είχε happy end.
