Γιάννης Σεργάκης | Οι λεπτομέρειες μιας τυπικής ημέρας του μεταξύ δημιουργίας και έμπνευσης

Ο σχεδιαστής κοσμημάτων Γιάννης Σεργάκης μοιράζεται με το Harper's Bazaar τις λεπτομέρειες μιας τυπικής ημέρας του μεταξύ δημιουργίας και έμπνευσης.

08:30

Πρωινός καφές στο μπαλκόνι με θέα στην Ακρόπολη. Ησυχία, φως, μια μικρή πολυτέλεια πριν ξεκινήσει η μέρα. Απολαμβάνω το άνοιγμα και την απλότητα. Ποτίζω και τα φυτά, όσο προλάβω. Και κάπου εδώ ξεκινάει η μέρα... θεωρητικά.

10:30

Είναι συνήθως η ώρα που φτάνω στο γραφείο. Πλέον, έχουμε μετακομίσει σε ένα πολύ όμορφο μεσοπολεμικό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Η διαδρομή από το σπίτι μου μέχρι εκεί, περνώντας από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την Πλάκα, τον χειμώνα και την άνοιξη είναι απόλαυση. Το καλοκαίρι… καλή τύχη αν χωρέσεις να περάσεις.

12:00

Meetings. Δημιουργικό, ιδέες, δοκιμές, σκέψεις για τα επόμενα σχέδια. Κάθε Τρίτη συναντήσεις για την ανάπτυξη των καταστημάτων. Μέσα στην ημέρα πάντα θα υπάρξουν ένα ή δύο Zoom calls με το Παρίσι για το κατάστημα. Υπάρχουν εποχές που, λόγω δουλειάς, ζω μεταξύ Αθήνας και Παρισιού. Μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες σε αυτή την πόλη είναι να κάνω ένα διάλειμμα στον κήπο του Palais Royal, ειδικά την άνοιξη, που αυτό το μυστικό σημείο στην καρδιά της πόλης είναι ανθισμένο. Δεκαετίες πριν, όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Παρίσι, είχα ονειρευτεί να ανοίξω ένα κατάστημα εδώ. Και έγινε πραγματικότητα.

14:00

Lunch break στην Απόλλωνoς, σε ένα μικρό Asian spot που μου αρέσει για την ηρεμία του και τη γεύση του. Απολαμβάνεις, ηρεμείς, συνεχίζεις.

15:00

Ανηφορίζω την Πανεπιστημίου και περνάω από το κατάστημα. Είναι ωραίο να βλέπεις τους ανθρώπους, να χαλαρώνεις όσο χρειάζεται με την ομάδα εκεί, να ακούς και να μοιράζεσαι. Κάθε μέρα είναι διαφορετική και αυτό έχει ενδιαφέρον. Ακόμα, πετάγομαι συχνά στη Γλυφάδα ή στην Πάρο – έχουμε καταστήματα και εκεί. Τυπικά, είναι επαγγελματικά ταξίδια. Άτυπα, έχουν μια αύρα διακοπών που δεν την αποφεύγεις, όσο κι αν προσπαθήσεις. Είναι αυτή η αλμύρα, η ανεμελιά και το φως που σου υπενθυμίζουν ότι η δουλειά μπορεί –κάποιες φορές– να έχει και αέρα καλοκαιριού, να μυρίσει λίγο θάλασσα και το μυαλό να ταξιδέψει αυτόματα σε ονειρεμένες στιγμές.

18:30

Περπάτημα. Ανάλογα με τη μέρα και τη διάθεση, στον Λόφο Φιλοπάππου ή στον Εθνικό Κήπο. Χρειάζεται μια παύση, χωρίς οθόνες, χωρίς ήχους, χωρίς σκέψη. Ή έστω με λίγη.

21:00

Ποτό στο Galaxy, αν η μέρα το σηκώνει. Αλλιώς, ένα καλό φαγητό σε σπίτια φίλων ή ταινία στο σινεμά με καλή παρέα. Κάποιες φορές όλα μαζί, με γέλια και ιστορίες που σπάνια θυμάσαι την επόμενη μέρα, αλλά πάντα αξίζουν. ΥΓ.: Όλα τα παραπάνω φυσικά… δεν ισχύουν. Ή, μάλλον, ισχύουν κάποιες ημέρες. Τις καλές. Τις άλλες απλά τρέχουμε.