Αγάπη για τη φύση, ισορροπία, προσφορά. Αυτά είναι τα πράγματα που κάνουν την Τατιάνα Μπλάτνικ να νιώθει καλά και που φωτίζουν το γήινο, ανθρώπινο και υπέροχα ζεστό χαμόγελό της στο ξεκίνημα μιας νέας δεκαετίας.
Οι ιστορίες που αναφέρονται σε πριγκίπισσες είθισται να τυλίγονται σε άφθονη αστερόσκονη. Έχουν συνήθως κάτι απόμακρο, ονειρικό και στο τέλος αφήνουν μια πινελιά νοσταλγίας. Η ιστορία της Τατιάνας Μπλάτνικ δεν είναι μόνο λαμπερή και ανέμελη. Είναι κυρίως ανθρώπινη, γήινη, παρά την εξωτική της αύρα. Πίσω από το πηγαίο της χαμόγελο υπάρχει η βαθιά επιθυμία για προσφορά, η οποία αυθόρμητα την οδηγεί στο να συμβάλλει ενεργά στον ευρύτερο χώρο της ολιστικής υγείας και στην ευημερία της "υιοθετημένης" της πατρίδας, της Ελλάδας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, τα παραπάνω προσπαθεί να τα καταφέρει "δημιουργώντας τοπικές συνεργασίες που στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση γύρω από την ψυχική υγεία, προωθώντας κοινωνικά υπεύθυνες επενδυτικές ευκαιρίες στους τομείς της ευεξίας και των τροφίμων και, παράλληλα, ενισχύοντας τη φωνή και τις προσπάθειες των ατόμων και των οργανώσεων που ήδη δραστηριοποιούνται ώστε να κάνουν τη διαφορά σε αυτόν το χώρο". Mιλάει πολύ, από καρδιάς, και συχνά διακόπτει το λόγο της στα αγγλικά για να χρησιμοποιήσει ελληνικές λέξεις που αγαπά και θεωρεί πως δεν αποδίδονται με ακρίβεια σε άλλη γλώσσα, επειδή εμπεριέχουν συναίσθημα, όπως το "κέφι", η "φιλοξενία". Το γεγονός ότι δε γνώριζε την ελληνική γλώσσα ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε τον πρώτο καιρό της διαμονής της στη χώρα μας.
"Ανακάλυψα τότε πως ο κοινός κώδικας που όλοι μοιραζόμαστε είναι αυτός του φαγητού. Ξεκίνησα να διαβάζω ελληνικά μελετώντας συνταγές μαγειρικής, θέλοντας να μάθω τι ήταν ακριβώς το κάθε συστατικό. Τις πρώτες λέξεις τις έμαθα στο "μανάβικο”. Αυτό που εισέπραττα ήταν χαμογελαστά βλέμματα, καλοσυνάτη και ευγενική διάθεση από τους ανθρώπους που συναντούσα. Έτσι, συνειδητοποίησα πως την έννοια της "φιλοξενίας” την αντιλαμβάνεσαι όταν τη βιώνεις, όταν τη ζεις. Υπήρξαν στιγμές που ένιωθα έκπληξη, γιατί άνθρωποι που δε γνώριζα ήξεραν το όνομά μου, με χαιρετούσαν. Όμως τότε ήταν που κατάλαβα πως ανέκαθεν ζούσα έτσι, αφού μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό όπου όλοι σε φωνάζουν με το μικρό σου όνομα. Στην πραγματικότητα, αυτό έχει μια ζεστασιά, μια οικειότητα. Και είναι ακριβώς αυτό που με βοήθησε να προσαρμοστώ". Τη ρωτάω τι είναι αυτό που την κάνει να νιώθει τώρα τόσο Ελληνίδα. "Τα πάντα γύρω μου" απαντά αυθόρμητα. "Δεν μπορώ να εντοπίσω ένα στοιχείο. Γεννήθηκα και έζησα στη Βενεζουέλα μέχρι 4 ετών. Νιώθω όμως πως η Βενεζουέλα με ακολουθεί παντού. Στην Ελβετία, όπου πήγα σχολείο, στις ΗΠΑ, όπου σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Georgetown, τώρα εδώ. Είναι η οικογενειακή σύναξη γύρω από το τραπέζι του φαγητού, η ζωντάνια, ο ενθουσιασμός των ανθρώπων. Βρίσκω πολλές ομοιότητες στη ζεστασιά, στο πάθος, το "κέφι”. Σε ένα γάμο στην Ύδρα, με προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο, όταν οι οικοδεσπότες ρώτησαν την καταγωγή μας, απάντησα αυθόρμητα ότι είμαι από την Ελλάδα. Τώρα, πλέον, η Ελλάδα κυλάει στο αίμα μου".
Αναρωτιέμαι ποιες ήταν οι πρώτες εντυπώσεις της για τη χώρα μας. "Όταν γνώρισα τον Νικόλαο, αποκαλούσα την Ελλάδα "η άλλη γυναίκα στη σχέση μας”. Μιλούσε διαρκώς για την ομορφιά της, το φως της, τη μυστηριώδη της πλευρά. Χαίρομαι, όμως, που κατάφερε να μεταδώσει αυτή την αγάπη του και σ’ εμένα. Για τον πολιτισμό, τον κόσμο, τη γλώσσα, τη ζεστασιά. Τις αντιθέσεις. Με γοητεύει αυτή η ζωντάνια της Ελλάδας. Έχει το δικό της παλμό. Πλέον, βλέπω την Ελλάδα μέσα από τα μάτια του Νικόλαου". Τι κρατάει, τελικά, όμως ζωντανό το χαμόγελο ενός ζευγαριού μετά από αρκετά χρόνια γάμου;
"Ο σεβασμός, ο θαυμασμός, η αλλαγή. Η εξέλιξη και η αλληλοϋποστήριξη. Η αποδοχή στις ατομικές διαδρομές του καθενός, αλλά και το να μοιράζεται έναν κοινό σκοπό. Eμάς μας ενώνει το πάθος για την Ελλάδα και η επιθυμία να μπορέσουμε να κάνουμε έστω και μια μικρή διαφορά σε ό,τι είναι για εμάς σημαντικό. Με γοητεύει, επίσης, το γεγονός ότι ο Νικόλαος ακολούθησε την αγάπη του για τη φωτογραφία. Η δουλειά του δε σταματά να με συγκινεί". Με το σύζυγό της έχουν ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κυρίως για να ανακαλύψουν λιγότερο δημοφιλείς πτυχές της, όπως η πεζοπορία στα βουνά του Ζαγορίου ή το κολύμπι στις σπηλιές των Κυθήρων. "O Νικόλαος έχει στρέψει μεγάλο μέρος της ενέργειάς του στη στήριξη των κατοίκων αποκομμένων περιοχών. Μέσω της οργάνωσης Axion Hellas που έχει συνιδρύσει, προσφέρουν υγειονομική περίθαλψη, εκπαιδευτικά προγράμματα και έργα υποδομής σε νησιά και απομακρυσμένα χωριά. Θαυμάζω την απήχηση της δουλειάς του. Αυτό όμως που αγαπώ περισσότερο είναι οι περιγραφές του –κάθε φορά που επιστρέφει– για τους ανθρώπους που γνώρισε σε αυτά τα ταξίδια".
Όλη αυτή η αγάπη και το πάθος για τη χώρα μας το 2016 μετουσιώθηκε σε ένα βιβλίο αφιερωμένο στην ελληνική κουζίνα, με τίτλο "A Taste of Greece", που συνυπογράφει με την Dian Farr Louis. Τα έσοδα από τις πωλήσεις δίνονται για την ενίσχυση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού "Μπορούμε", που συμβάλλει στον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα. "Όταν εγκατασταθήκαμε μόνιμα στην Ελλάδα, το 2013, αμέσως άρχισα να συναντώ ανθρώπους και οργανώσεις με αξιόλογη δράση. Ήρθαμε σε επαφή με τοπικούς τεχνίτες ώστε να δούμε πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε τις δεξιοτεχνίες τους, αλλά και με παραγωγούς διάφορων προϊόντων, από το ελαιόλαδο μέχρι τα αρωματικά και ιαματικά φυτά, που είναι κορυφαία παγκοσμίως. Μίλησα με γυναίκες, νέους επιχειρηματίες και στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις τις προσπάθειές τους. Όλη αυτή η ενέργεια και η γνώση που αποκόμισα διοχετεύτηκε σε αυτό το βιβλίο. Σελίδες "πασπαλισμένες” με μνήμες, διηγήσεις και συνταγές δοσμένες από διεθνώς προβεβλημένα πρόσωπα, που μοιράζονται την αγάπη τους για την Ελλάδα. Είμαι πολύ χαρούμενη που το βιβλίο βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση" συμπληρώνει. "Φέτος ενώσαμε τις δυνάμεις μας με μια εκπληκτική ομάδα γυναικών και ιδρύσαμε την πλατφόρμα Trofi Holdings. Στόχος μας είναι η προσέλκυση επενδύσεων και οι ευκαιρίες για συνεργασία στους τομείς της ευεξίας και της διατροφικής αλυσίδας, με έμφαση στην Ελλάδα. Εστιάζουμε στην ανάπτυξη ενός περισσότερο βιώσιμου και δίκαιου διατροφικού μέλλοντος". Tη χρονιά που πέρασε διοργάνωσε διαδικτυακά με μεγάλη επιτυχία το ετήσιο γκαλά του Hellenic Initiative, στο οποίο είναι πρέσβειρα. Για άλλη μία φορά Έλληνες της διασποράς και φιλέλληνες ανά τον κόσμο συγκέντρωσαν 1,6 εκατ. δολάρια για τη χρηματοδότηση νέων επιχειρηματιών και περιθωριοποιημένων κοινοτήτων στην ελληνική επικράτεια. Παράλληλα, ασχολείται με το Ελπίδα Youth, συμβάλλοντας στη λειτουργία της πρώτης κατασκήνωσης για παιδιά που νοσούν από καρκίνο, ενώ για δύο χρόνια ταξίδεψε με την οργάνωση Lemon Tree Trust σε δομές προσφύγων στο Ιράκ, στην Ιορδανία και στην Ελλάδα μιλώντας για τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν καλλιεργώντας τη γη σε ψυχολογικό αλλά και σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Το πάθος της Τατιάνας για την "τροφή" και τη φύση συνδέεται με τις αναμνήσεις των παιδικών της χρόνων. "Όταν μαζευόμασταν στην κουζίνα για να μάθουμε να μαγειρεύουμε συνταγές από τη Βενεζουέλα. Να φτιάξουμε γλυκά που θα πουλούσαμε για να συγκεντρώσουμε χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Κάνω τα καλύτερα cookies που έχεις φάει ποτέ! Απολάμβανα όμως και την εξερεύνηση. Τις περιπέτειες που οργανώναμε με τον αδελφό μου στο δάσος. Σκεφτόμουν πως, όταν μεγαλώσω, θα γινόμουν ηθοποιός, ή συγγραφέας, ή κατάσκοπος. Οπωσδήποτε, όμως, θα έκανα κάτι με θετικό κοινωνικό αντίκτυπο. Η μητέρα μου υποστηρίζει πως γεννήθηκα με το ένστικτο της προσφοράς. Ουδέποτε σταμάτησε να αναφέρεται και να με μυεί στο μεγαλείο της καλοσύνης και της αλληλεγγύης. Κάνουμε αυτό που βλέπουμε. Και είναι πολύ σημαντικό να κάνεις πρώτος εσύ ο ίδιος αυτό που θέλεις να εισπράττεις από τους γύρω σου. Πρέπει εσύ να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο".
H αθωότητα των παιδικών της χρόνων κρύβει και ένα μεγάλο τραύμα. Τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της. "Ο τρόπος που η μητέρα μου διαχειρίστηκε την απώλεια, παραμένοντας δυνατή και τρυφερή ταυτόχρονα απέναντί μας, διαμόρφωσε καθοριστικά την προσωπικότητά μου. Παραμένει πάντα γενναιόδωρη, ανοιχτόκαρδη και συμπονετική. Υποδέχεται τους πάντες με ένα τεράστιο χαμόγελο. Και, φυσικά, έχει το ωραιότερο στυλ. Όταν έχω αμφιβολίες για το τι θα φορέσω, πάντα τη συμβουλεύομαι. Εξακολουθεί να είναι το πρότυπό μου". Η μητέρα της θα είναι και ο πρώτος άνθρωπος που θα αγκαλιάσει σφιχτά μόλις τελειώσει ο εφιάλτης της πανδημίας. Όσο για το αποτέλεσμα των συχνών μετοικήσεών της; "Μπορώ πια να προσαρμοστώ με ευκολία σε έναν τόπο και να λειτουργήσω ως "γέφυρα” δημιουργώντας συνεργασίες και επιχειρηματικές ευκαιρίες. Αυτό που κάποτε με έκανε να νιώθω αδύναμη σήμερα μου δίνει τη δύναμη να δημιουργώ και να φέρνω σε επαφή ανθρώπους. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δουλέψουμε "όλοι μαζί”".
Τη ρωτάω πώς βιώνει την πανδημία και με ποιον τρόπο κάνει αυτή την περίοδο πιο ευχάριστη και παραγωγική. Το διάστημα του εγκλεισμού διοχέτευσε την ενέργειά της στη δημιουργία του Breathe. Μιας πλατφόρμας που θα παρέχει δωρεάν δράσεις για τη στήριξη της ψυχικής υγείας, με στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη γύρω από ζητήματα συναισθηματικής ισορροπίας αποβάλλοντας το κοινωνικό στίγμα, αλλά και φέρνοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα εργαλεία και δράσεις που βοηθούν στη διαχείριση του στρες. "Μια ημέρα του Απριλίου, ενώ ήμουν στο αυτοκίνητο, άρχισαν να τρέχουν ανεξήγητα δάκρυα από τα μάτια μου. Κατακλύστηκα από φόβο και άγχος. Προσπαθώντας να συνέλθω, έλεγα στον εαυτό μου: "Πάρε ανάσα (breathe), όλα θα πάνε καλά”". Έτσι γεννήθηκε το Breathe, που θα παρουσιαστεί τους πρώτους μήνες του 2021. Η πρώτη δράση αφορά τη συνεργασία με το πρόγραμμα PeakState, που ίδρυσε ο πρίγκιπας Χάρι με δύο στρατιώτες που τραυματίστηκαν στον Πόλεμο του Κόλπου, για την ψυχική υποστήριξη των βετεράνων. Βασίζεται στο CBT (Cognitive Behavioral Therapy). Θα παρέχει πρόσβαση όλο το 24ωρο σε εργαλεία αυτοβοήθειας στα ελληνικά, όπως τεχνικές γείωσης, αναπνοής, νοερής απεικόνισης, που συμβάλλουν στη βελτίωση της διάθεσης, την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και τη διαχείριση του στρες. "Αυτά τα εργαλεία βοήθησαν κι εμένα αυτό το διάστημα. Μιλώντας με τους βετεράνους, κατάλαβα πως όλοι δίνουμε τις εσωτερικές μας "μάχες”. Ακόμα και για εκείνους το δυνατότερο "όπλο” επιβίωσης ήταν το μυαλό τους. Πρέπει να αποδεχτούμε πως είναι ok να μην είσαι ok!".
Κλείνουμε τη συζήτηση με την υπόσχεση πως σύντομα θα περπατήσουμε μαζί την αγαπημένη της διαδρομή στο βουνό. "Μεγάλωσα κοντά στη φύση και ακολουθώντας έναν πολύ υγιεινό τρόπο ζωής". Ποιο είναι άραγε το μεγαλύτερο μάθημα που μας διδάσκει η φύση; "Να αναπνέουμε. Μας υπενθυμίζει να χαλαρώσουμε τους ρυθμούς μας. Έχει τη δύναμη να θεραπεύει, να βελτιώνει τη διάθεση, να σε κάνει να παίρνεις μια βαθιά ανάσα. Όταν το κεφάλι μου είναι βαρύ, είναι η ησυχία της φύσης που με κάνει να ακούσω ξανά την εσωτερική μου φωνή. Και, ναι, η φύση έχει όλες τις απαντήσεις". Φθάνοντας στο τέλος, αναρωτιέμαι τι δεν ξέρουμε, τελικά, για την Τατιάνα Μπλάτνικ, την πριγκίπισσα Τατιάνα. "Κάθε γυναίκα έχει τα μυστικά της. Πάντα πρέπει να υπάρχει λίγο μυστήριο πίσω από κάθε χαμόγελο" απαντά γελώντας αινιγματικά.
Φωτογραφία: George Katsanakis (10AM), Fashion Director: Νατάσα Λιονάκη.
