Όταν στις 31 Μαΐου του 2017 αντίκρισα τη σκηνική αναπαράσταση αρχαιοελληνικών μνημείων (με έντονες επιρροές από το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο), μπαίνοντας στο Grand Palais για να παρακολουθήσω την επίδειξη της συλλογής Cruise 2018 της Chanel, ένιωσα μια ανεξέλεγκτη εθνική υπερηφάνεια να με κατακλύζει -απορώντας πού την έκρυβα τόσα χρόνια– και ταυτόχρονα η πιο σημαντική προσκεκλημένη – λόγω υπηκοότητας και μόνο. Οι μουσικές των Ξενάκη και Aphrodite’s Child έκαναν την καρδιά μου να χτυπά ολοένα και πιο δυνατά, ενώ το άρωμα του φασκόμηλου που υπήρχε διάχυτο στον αέρα με "επέστρεφε" νοερά και αυτό με τη σειρά του στην ελληνική ύπαιθρο. Όσην ώρα οι σύγχρονες "ιέρειες" του Karl Lagerfeld βάδιζαν στην πασαρέλα, αναλογιζόμουν πόσο πιο φορτισμένο συναισθηματικά θα ήταν αυτό το υπερθέαμα εάν είχε πραγματοποιηθεί σε έναν από τους τόπους της αναφοράς του. Στο Σούνιο, δηλαδή. Πράγμα αδιανόητο εκείνη την εποχή. Ας μην ξεχνάμε ότι το ΚΑΣ είχε ήδη αρνηθεί στον φιλέλληνα και βαθύ γνώστη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού Kaiser την παραχώρηση της Ακρόπολης στα τέλη του 2010 για την επίδειξη του οίκου Fendi.
Δυόμισι σχεδόν χρόνια μετά, στις 3 Οκτωβρίου του 2019, βρέθηκα να αντικρίζω, να βιώνω ακόμα και αυτά που η ανεξέλεγκτη φαντασία μου δεν είχε τολμήσει να πλάσει εκείνο το βροχερό απόγευμα στο Grand Palais. Να πατάω το χώμα της Αττικής (και όχι το χαλίκι με το οποίο είχε στρωθεί το παρισινό μνημείο), να μυρίζω τις ξεραμένες αστοιβές και να θαυμάζω τον υπέροχα φωτισμένο Ναό του Ποσειδώνα σε απόσταση αναπνοής.
H νεαρότερη σύγχρονη Ελληνίδα σχεδιάστρια με διεθνή καριέρα και αναγνώριση, που καθιερώθηκε στον κόσμο της διεθνούς μόδας μαγεύοντάς τον μόλις παρουσίασε τα σχέδια της πτυχιακής της το 2008, η Μαίρη Κατράντζου, κατάφερε με τη νεανική ορμή της να καταρρίψει τις αρτηριοσκληρωτικές απόψεις του κραταιού ΚΑΣ και να γίνει η πρώτη σχεδιάστρια στην ιστορία που θα διοργάνωνε ένα fashion show
στον ιερό αυτό χώρο. Ή, ακριβέστερα, το fashion show που έφερε την Ελλάδα στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος χάρη σε ένα καθηλωτικό υπερθέαμα που τα είχε όλα: Όραμα, πολιτιστική κληρονομιά, ταλέντο, λάμψη, σπάνια αισθητική, σημαντικούς προσκεκλημένους από κάθε γωνιά της Γης, αλλά και αφύπνιση συνείδησης, χάρη στη συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο "Ελπίδα". Αυτή είναι η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Η στιγμή που τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Από συγκίνηση, ευγνωμοσύνη, δέος και απέραντο σεβασμό βλέποντας τα θεραπευμένα παιδιά της "Ελπίδας" να περπατούν χαμογελαστά, χαρούμενα, υπερήφανα και, προπάντων, υγιή, στο φινάλε μπροστά στους 450 καλεσμένους. Μαίρη, σε ευχαριστώ για αυτή τη μαγεία από τα βάθη της καρδιάς μου.
