"Μου δίνεις σε παρακαλώ το σακάκι μου - το oversized με τους μεγάλους ώμους;" ρώτησα μια φίλη στιλίστρια σε μια βραδινή μας έξοδο στο Λονδίνο· οι τονισμένοι ώμοι και τα μεταλλικά snakeskin stilettos μου έκαναν την ήδη ψηλή μου σιλουέτα δύσκολο να αγνοηθεί - απέχοντας πολύ από το πρότυπο του 'κοριτσιού της διπλανής πόρτας'. Γύρω μου, η παρέα ήταν ντυμένη παρόμοια: αποδομημένα κομμάτια του Κορεάτη σχεδιαστή Rokh, total black σύνολα, έντονα αξεσουάρ. Τα σύνολά μας στόχευαν στο cool, όχι στη συμβατική ομορφιά - παρότι η παρέα μας ήταν ως επί το πλείστον single. Καθώς έφτασαν τα Espresso Martinis, το θέμα της συζήτησης ήταν το viral άρθρο της Chanté Joseph σχετικά με το γιατί το 2025 το να έχεις αγόρι είναι 'embarrassing'. Και τότε το συνειδητοποίησα: πράγματι είχαμε ντυθεί για να εντυπωσιάσουμε η μία την άλλη, όχι τους άνδρες.
Διαβάστε Επίσης
Το στιλ πάντα αντικατοπτρίζει αυτό που οι γυναίκες χρειάζονταν από την εκάστοτε εποχή: η μεταπολεμική κομψότητα των ’50s, οι hippy τάσεις των ’70s, η υπερ-προβολή στα τέλη της δεκαετίας του 2000 - με τα bandage φορέματα του Hervé Léger και τις πανύψηλες Louboutin πλατφόρμες - μια αισθητική χτισμένη για να ευχαριστήσει το ανδρικό βλέμμα. Αλλά στις σημερινές πασαρέλες και στους δρόμους, το μήνυμα είναι διαφορετικό: παρουσία, όχι άδεια. Οι μεγάλοι ώμοι του Saint Laurent διεκδικούν χώρο, οι καλλιτεχνικές φόρμες του Alaïa βρίσκουν τη σεξουαλικότητα μέσα από τη δομή και όχι την έκθεση, η Phoebe Philo δίνει προτεραιότητα σε αυτήν που τα φορά. Με το hashtag #girlgaze να γίνεται δημοφιλές στο TikTok, βλέπουμε επίσης τα κοσμήματα να γίνονται πιο τολμηρά από όσο θα προτιμούσε ο μέσος άντρας, τα παπούτσια να στρέφονται προς την άνεση, και τις oversized ή πειραματικές σιλουέτες να δίνουν έμφαση στην προσωπικότητα μιας γυναίκας.
Η παρουσία ως κώδικας ένδυσης
Όταν η ζωή αλλάζει, η γκαρνταρόμπα ακολουθεί. Όπως μου είπε η ψυχολόγος και leadership coach, Sofia Kakkava, σε μια τηλεφωνική επικοινωνία: "Όταν βρίσκεσαι σε μια υγιή θέση, αρχίζεις να ντύνεσαι για να εκφράσεις τον εαυτό σου. Βλέπω συνεχώς αυτή την εξέλιξη στις γυναίκες. Όταν μια γυναίκα αρχίζει να συμπαθεί πραγματικά τον εαυτό της, εμφανίζεται στον κόσμο με το αυθεντικό της πρόσωπο - τελικά, η μόδα γίνεται μια μορφή ελευθερίας. Παύει να ψάχνει την τελειότητα και αισθάνεται καλά με το ίδιο της το δέρμα".
Η ίδια εσωτερική αναπροσαρμογή συμβαίνει στις περισσότερες δυναμικές γυναίκες γύρω στα τριάντα: η Dr. Gigi Graziosi Casimiro, καθηγήτρια στο Institut Français de la Mode, μπορεί να προσδιορίσει πότε ακριβώς της συνέβη. "Έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές στη συνολική μου εμφάνιση και στην αυτοαποδοχή τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς η μετακόμισή μου στο Παρίσι μου επέτρεψε να απομακρυνθώ από ορισμένα πρότυπα με τα οποία μεγάλωσα ως γυναίκα σε μια λατινο-ιταλική οικογένεια στη Νότια Αμερική - για παράδειγμα, ήμουν ξανθιά για πάνω από μια δεκαετία, επηρεασμένη από τη νοοτροπία του 'οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές'. Προοδευτικά με ενδιαφέρει λιγότερο το να αναδεικνύω τις καμπύλες μου και περισσότερο ο πειραματισμός με αποδομημένες σιλουέτες και layers". Το επόμενο σχόλιό της ακούστηκε σαν μια διακήρυξη ελευθερίας: "Είναι ένα στιλ που ο μέσος άντρας μάλλον δεν θα εκτιμούσε - και αυτό είναι εντάξει, γιατί αφορά τον χαρακτήρα που χτίζω".
Προτεραιότητα στη γυναίκα
Παρατηρούν οι σχεδιαστές την ίδια μετατόπιση στο συναίσθημα και στην καταναλωτική ζήτηση; Όπως μου είπε η σχεδιάστρια παπουτσιών πολυτελείας Jennifer Chamandi - που ντύνει την Taylor Swift και την Kate Middleton - το ομώνυμο brand της έχει στόχο την ενδυνάμωση: "Από την πρώτη μέρα η αποστολή μου είναι να διασφαλίζω ότι οι γυναίκες νιώθουν ως τον καλύτερό τους εαυτό. Μέσα από την κατοχυρωμένη μας 'Eye of the Needle' λεπτομέρεια, τα σχέδιά μου συνδυάζουν ακρίβεια και μηχανική για μέγιστη άνεση. Το μάντρα μας είναι 'Step into your Power' - από την ίδρυση του brand πριν από σχεδόν μια δεκαετία σχεδιάζω αμιγώς για τις γυναίκες, ώστε να νιώθουν την πιο ενδυναμωμένη εκδοχή του εαυτού τους. Πιστεύω ότι μια γυναίκα πρέπει πάντα να ντύνεται πρώτα για την ίδια, γιατί όταν νιώσει αυτοπεποίθηση οι δυνατότητες είναι απεριόριστες".
Οι ανάγκες των πελατισσών της καθοδηγούν τις ίδιες τις γραμμές: "Η πελάτισσά μας είναι μια woman on a mission - είναι δυναμική και πρέπει να κινείται με ταχύτητα και κομψότητα. Δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει την άνεση για το στιλ - έτσι στρέφεται σε σιλουέτες και ύψη τακουνιού που της δίνουν και τα δύο. Τις τελευταίες σεζόν έχουμε παρατηρήσει σίγουρα τις γυναίκες να κλίνουν προς χαμηλότερα ύψη τακουνιών, όπως τις Paolo ballet flats μας και τα Mattia 65 block heeled pumps". Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κλασικά κομμάτια θα εξαφανιστούν: "Το ψηλό τακούνι δεν θα βγει ποτέ εκτός μόδας - και η κλασική μας Lorenzo γόβα εξακολουθεί να είναι bestseller - βλέπουμε όμως τις γυναίκες να επενδύουν πολύ περισσότερο στην καθημερινή τους γκαρνταρόμπα με κομμάτια τόσο κομψά όσο και πρακτικά. Το αποκαλούμε functional elegance".
Η Natalie Benmayor του brand Capsule Eleven, αγαπημένο της Grimes και της Tyla, μου υπενθύμισε ότι τα τολμηρά κοσμήματα ήταν πάντα μια γλώσσα δύναμης: "Ως σχεδιάστρια, πάντα πίστευα ότι τα κοσμήματα είναι μια από τις πιο αγνές μορφές αυτοέκφρασης. Σκέφτομαι συχνά τη βασίλισσα Nefertiti, μια γυναίκα τόσο αφοσιωμένη στον καλλωπισμό της που πολλοί πιστεύουν πως ξύριζε το κεφάλι της για να αναδείξει το ψηλό της στέμμα και τα κοσμήματα στον λαιμό της. Θεωρούνταν ταυτόχρονα style icon και καλλονή της εποχής της, όχι επειδή ντυνόταν για τους άλλους, αλλά επειδή ενσάρκωνε πλήρως τη δική της προσωπική δύναμη. Αυτή η προσέγγιση στον στολισμό είναι απίστευτα επίκαιρη σήμερα". Αλλά αυτή η σκέψη υπερβαίνει το κόσμημα: "Βλέπω όλο και περισσότερες γυναίκες να επιλέγουν να ντύνονται με τρόπους που αντανακλούν το ποιες είναι, ακόμα κι όταν τα κομμάτια είναι τολμηρά ή αντισυμβατικά, αντί για αυτό που θεωρούν ότι θέλει το παραδοσιακό ανδρικό βλέμμα - κάτι απίστευτα ενδυναμωτικό. Κατά τη γνώμη μου, ο σωστός άντρας έλκεται από μια γυναίκα που εκφράζει το αληθινό της στιλ, όχι από εκείνη που το λειαίνει για να πάρει έγκριση".
Το βλέμμα που επιλέγουμε
Κάπου ανάμεσα στην άνοδο των sneakers και των τολμηρών κορσέδων του Mugler, όλα αυτά άρχισαν να βγάζουν απόλυτο νόημα. Εναπόκειται σε κάθε άτομο να αποφασίσει αν το να έχει 'boyfriend είναι embarrassing', αλλά νομίζω πως αυτό δεν είναι κάτι που πραγματικά προβληματίζει κατά πολύ τις γυναίκες καριέρας στις μεγάλες πόλεις - όπως λέμε, ζουν 'for the girls and the gays'. Με τη γενιά Gen Z τόσο προσηλωμένη στην ατομικότητα και στην αυτοέκφραση, το θέμα αυτό μπορεί μόνο να μεγαλώσει. Σημαίνει αυτό ότι ένα χάσμα ανδρών και γυναικών είναι αναπόφευκτο; Όχι ακριβώς. Όπως μου είπε κάποτε ένας άνδρας σε ένα ραντεβού: "Μου αρέσεις επειδή είσαι τόσο ο εαυτός σου". Υπάρχει, άραγε, κάτι πιο empowering;
Διαβάστε Επίσης
