Η περίπτωση της Prada, ειδικά στην περίοδο καλλιτεχνικής συνύπαρξης Miuccia Prada- Raf Simons, είναι ένα μοναδικό case study ως προς το πώς μπορείς (ως σχεδιαστής, ως brand) να παραμένεις relevant στη μόδα. Η "Σιδηρά Κυρία" της Prada και ο Βέλγος σχεδιαστής συνεχίζουν ακάθεκτοι το πρότζεκτ που μοιάζει να ξεκίνησαν με τη συνεργασία του: τη μελέτη του ρούχου σε σχέση με το σώμα, τις επιθυμίες, τις ανάγκες, το περιβάλλον, τις κοινωνικές αλλαγές. Όπως έγραφα κι άλλοτε, το δυναμικό ντουέτο "σχεδιάζει το μέλλον της μόδας", το πώς θα ντυνόμαστε όχι απλά μερικές σεζόν μπροστά, αλλά και σε μεταγενέστερες γενιές. Η συλλογή Άνοιξη - Καλοκαίρι 2025, που παρουσίασαν στο Deposito του Fondazione Prada στο Μιλάνο, δεν αλλάζει στο ελάχιστο αυτή την αντίληψή μου. Η νέα συλλογή Prada είναι ένα (ακόμα) πείραμα: πώς το ρούχο μπορεί να γίνει ανίκητο σε όρους ελευθερίας.
Σώμα Σύνθεσης, μια μελέτη της μόδας
Ας δούμε όμως πρώτα πώς παρουσιάζουν οι ίδιοι οι σχεδιαστές τη συλλογή Prada SS26, στο σημείωμα που συνόδευε την παρουσίασή της. Της δίνουν τον τίτλο "Σώμα Σύνθεσης" (Body of Composition) και μας εξηγούν ότι αυτή αποτελεί "Μια απάντηση στην υπερφόρτωση της σύγχρονης κουλτούρας – μια διαδικασία αφαίρεσης, φιλτραρίσματος μέσα από τα ρούχα". Με άλλα λόγια, οι σχεδιαστές επιθυμούν να κάνουν τη ζωή μας απλή - κόντρα στην πνιγμένη από πληροφορία και εικόνες πραγματικότητά μας-, αλλά δεν είναι ο "καθαρός" μινιμαλισμός αυτό που αναζητούν ούτε η αυστηρή εργαλειοποίηση των ρούχων. Είναι η "αντιπαράθεση ως πράξη δημιουργικότητας", όπως σημειώνουν. Η σύνθεση και αποσύνθεση διαφορετικών γραμμών, τα ανεπάντεχα και απροσδόκητα υλικά που ενώνονται πάνω στο σώμα.
Η Prada αναζητά (εδώ και αρκετές σεζόν) το νόημα της σύγχρονης κομψότητας μέσα απ' αυτές τις αντιθέσεις: τα boiler suits που ανοίγουν το show φοριούνται με opera gloves και ακριβά σκουλαρίκια - γιατί στη νέα Prada, μια στολή μπορεί να καταλάβει την ίδια θέση με ένα βραδινό φόρεμα· τα ταφταδένια φορέματα φοριούνται με αδιάβροχα και οι φούστες τις συλλογής, κατασκευασμένες από διαφορετικά, σχεδόν αντικρουόμενα, κομμάτια υφάσματος, μπορούν απλά να αλλάξουν πλευρά, να "στριφογυρίσουν" από τη μέση, για να δείξουν office chic, sexy ή βραδινές. Επίσης, η λεπτομέρεια που θέλει τις φούστες να δένουν στη μέση με κορδέλα, όπως εξήγησε ο Simons στα παρασκήνια, επιτρέπει σ' αυτόν που τη φορά να αναδιαμορφώνει διαρκώς τη μορφή της: με λιγότερο ή περισσότερο πλισέ εφέ.
Οι φούστες ανήκουν στα δυνατά ατού της Prada SS26, ενώ ως τέτοιες περιγράφουν οι σχεδιαστές και τα χυτά κομμάτια που θυμίζουν σαλοτέπες-, ναι, φούστες που ξεκινούν από τους ώμους και στις οποίες μπορείς με μια απλή κίνηση "να μπεις μέσα". Και εν τέλει, τι σημασία έχει αν λέγονται έτσι ή αλλιώς; Τα συγκεκριμένα looks ολοκληρώνουν bralettes που δεν έχουν καμία σταθερή δομή - μοιάζουν απλά με κομμάτια υφάσματος που αιωρούνται, αλλά και "σορτσάκια" που θυμίζουν "πάνες βρακάκια" (ναι, έτσι τα σχολίασαν πολλοί). Στην πραγματικότητα, ήταν απλά η συνέχεια των πουκαμίσων, φτιαγμένα ακριβώς από το ίδιο υλικό και με τις χαρακτηριστικές τσέπες των πουκαμίσων. Γιατί είπαμε, σ' αυτή τη συλλογή, η πολυμορφικότητα, η ανασύνθεση, η πρόσθεση και η αφαίρεση, η προσαρμογή, οι αντιθέσεις είναι το ζητούμενο της συλλογής Prada SS26 - και η ουσία της μόδας που οσμίζεται την εποχή της.
Υ.Γ. Όπως σχολίασε κάποιος στα social media, "[Στη μόδα...] Κανείς δεν ξέρει να δουλεύει με τα χρώματα τόσο καλά όσο η Miuccia Prada και ο Raf Simons". Συμφωνώ απόλυτα.
