Το επετειακό 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (2-14/10) ανάβει τους προβολείς του στους κινηματογράφους Άστορ, Άστυ, Δαναός 1 & 2, Cinobo Όπερα 1 & 2, αλλά και στις αίθουσες του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Παλλάς, για να υποδεχθεί τους σινεφίλ στη μεγάλη κινηματογραφική γιορτή της πόλης. Ξεψαχνίσαμε το φετινό, πληθωρικό, πρόγραμμα προβολών και αυτά είναι όλα όσα πρέπει να ξέρετε προτού κλείσετε τα εισιτήριά σας.
Το πλήρωμα του χρόνου
Πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, οι Νύχτες Πρεμιέρας έγιναν το πρώτο φεστιβάλ παγκοσμίως το οποίο παρουσίαζε μια πλήρη ρετροσπεκτίβα στο έργο του σκηνοθέτη Sean Baker. Ο δημιουργός βρισκόταν ήδη στα ραντάρ όσων παρακολουθούσαν επισταμένως τα τεκταινόμενα στο αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά, αφού είχε κιόλας παραδώσει τα πρώτα δείγματα μιας σπουδαίας γραφής ("Tangerine", "Starlet"). Η συνέχεια δικαίωσε τους πάντες, αφού ο Baker πρώτα έφτασε μέχρι τα Όσκαρ ("The Florida Project"), αμέσως μετά σκαρφίστηκε το οριακό "Red Rocket", το οποίο επίσης προβλήθηκε στις Νύχτες, και φέτος απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα με το "Anora". Απολύτως ταιριαστό, λοιπόν, η διοργάνωση να ξεκινήσει με τη νέα ταινία του "δικού της" παιδιού, η οποία στρέφεται γύρω από μια νεαρή σεξεργάτρια από το Μπρούκλιν, η οποία παντρεύεται παρορμητικά το γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη. Ωστόσο, μόλις τα νέα διαδοθούν και φτάσουν μέχρι τη μητέρα πατρίδα, η παραμυθένια ιστορία τους απειλείται από τους γονείς του γαμπρού, οι οποίοι ταξιδεύουν μέχρι τη Νέα Υόρκη για να ακυρώσουν το γάμο. Αξίζει να σημειωθεί πως τη διεύθυνση φωτογραφίας κρατά ο εξαιρετικός Drew Daniels, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει "φωτίσει" τη σειρά "Euphoria".
"Megalopolis" ώρα μηδέν
Η πιο αμφιλεγόμενη, αλλά και πολυαναμενόμενη, παραγωγή της χρονιάς δεν θα μπορούσε να λείπει από το πρόγραμμα. Την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, αποκαλύπτεται στο αθηναϊκό κοινό το "Megalopolis" του Francis Ford Coppola, ακριβώς όπως παρουσιάστηκε στις Κάννες. Δηλαδή με τη συμμετοχή ενός κομβικού για τη θέαση παράγοντα που θα χρησιμοποιηθεί μόνο γι’ αυτή την προβολή. Δεν αποκαλύπτουμε περισσότερα προς αποφυγή spoilers. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι, όσο κι αν διχάζει το φιλμ, πρέπει να το δεις για να πάρεις θέση…
Auteurs από το πρώτο ράφι
Μερικοί από τους καλύτερους εν ενεργεία σκηνοθέτες και οι νέες ταινίες τους έρχονται στις οθόνες του φεστιβάλ. Δέστε ζώνες και ξεκινάμε: Ο πολύπειρος στιλίστας Jacques Audiard κέρδισε τις εντυπώσεις στην Κρουαζέτ με το "Emilia Pérez", ένα ανατρεπτικό θρίλερ που βρίσκεται στο σταυροδρόμι του γκανγκστερικού και του κουίρ σινεμά, το οποίο απέσπασε μάλιστα βραβείο ερμηνείας. Το μοιράστηκαν οι τέσσερις(!) πρωταγωνίστριες, μεταξύ των οποίων οι Ζoe Saldana και Selena Gomez. Σε διαφορετικό κλίμα, η δεξιοτέχνις του κοινωνικού ρεαλισμού Andrea Arnold αφηγείται καθημερινές ιστορίες της βρετανικής εργατικής τάξης στο "Bird", ενώ ο Walter Salles με το "I’m Still Here" συγκίνησε όσους βρέθηκαν στη Μόστρα, κάνοντας μια επώδυνη όσο και ανθρώπινη αναδρομή στη βραζιλιάνικη δικτατορία της δεκαετίας ’70, μέσα από τα βιώματα μιας μητέρας που καλείται να προστατέψει την οικογένειά της. Έπειτα, ο κυνηγημένος από το ιρανικό καθεστώς Μοχάμαντ Ρασούλοφ, ο οποίος καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση και μαστίγωμα προτού διαφύγει στην Ευρώπη, στο "The Seed of the Sacred Fig" έχει ως κεντρικό ήρωα έναν δικαστικό, ο οποίος χάνει το υπηρεσιακό του όπλο και τότε στρέφεται (αδίκως;) ενάντια στη σύζυγο και τις κόρες του. Ακολούθως, στο ψυχολογικό θρίλερ "Cloud", ο βετεράνος μετρ Κιγιόσι Κουροσάβα χρησιμοποιεί το ίντερνετ ως εργαλείο τρόμου, ο Levan Akin υπογράφει ένα συναισθηματικό υπαρξιακό ταξίδι με φόντο τον Βόσπορο ("Crossing") και ο Βραζιλιάνος Karim Aïnouz, μετά την έξοχη "Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο" (2019), κάνει check-in στο "Motel Destino", όπου εκτυλίσσεται ένα επικίνδυνο παιχνίδι πόθου, βίας και κυριαρχίας ανάμεσα στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, τη γυναίκα του και έναν νεαρό ένοικο.
Μιγιαζάκι για πάντα
Πέρυσι, η πιο πρόσφατη ταινία του αγαπημένου Χαγιάο Μιγιαζάκι, το "Αγόρι και ο Ερωδιός", παίχτηκε στην τελετή λήξης των Νυχτών Πρεμιέρας. Φέτος, ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του εμβληματικού anime στούντιο Γκίμπλι "επιστρέφει" μέσα από το γαλλικό ντοκιμαντέρ "Miyazaki: Spirit of Nature" (Leo Favier ). Must για οποιονδήποτε αγαπά τα κινούμενα σχέδια του Ιάπωνα καρτουνίστα, το φιλμ επιχειρεί μια κατάδυση στη δημιουργική διαδικασία του, τη σημασία αριστουργημάτων όπως η "Πριγκίπισσα Μονονόκε" (1997), το "Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων" (2001) και το "Κινούμενο Κάστρο" (2004), αναδεικνύοντας παράλληλα τον ακλόνητο θαυμασμό του για τη μαγεία της φύσης.
Γατο-γονείς δώστε βάση!
Με τον αέρα ενός εκ των καλύτερων animation που έχουν βγει τελευταία καταφθάνει η δουλειά του Λετονού Gints Zilbalodis. Ο λόγος για το "Flow", στο οποίο μια μοναχική γάτα βλέπει το σπίτι της να καταστρέφεται εξαιτίας μιας μεγάλης πλημμύρας, έτσι αναγκάζεται να βρει καταφύγιο αλλού. Για καλή της τύχη επιβιβάζεται σε ένα περαστικό πλοίο, εκεί όμως υποχρεώνεται να συνυπάρξει με άλλα είδη ζώων που δεν βλέπει με πολύ καλό μάτι…
Αυτή είναι η πιο σοκαριστική ταινία της χρονιάς
Αν πιστεύετε πως τα έχετε δει όλα ή πολύ απλά έχετε αδυναμία στα ακραία φιλμ, δεν θέλετε να χάσετε το "Substance". Αφού παρέδωσε ένα μοντέρνας κοπής θρίλερ εκδίκησης με το "Revenge", η Coralie Fargeat διερευνά ακόμα περισσότερο τα όρια. Εν προκειμένω, η διάσημη Demi Moore ενσαρκώνει μια ξεπεσμένη σταρ που αποφασίζει να χρησιμοποιήσει ένα αμφιβόλου ποιότητας φάρμακο, το οποίο χάρη σε μια μιμητική ουσία δίνει τη δυνατότητα κατασκευής ενός νεαρότερου, βελτιωμένου εαυτού (Margaret Qualley). Μαύρη κωμωδία και σκληρό body horror, το "Substance" δεν συστήνεται σε όσους έχουν ευαίσθητο στομάχι…
Πρωταγωνίστριες με βαρβάτες ερμηνείες
Τρεις διαφορετικές γενιές ταλαντούχων Ευρωπαίων ηθοποιών σμίγουν ιδανικά στο φετινό πρόγραμμα. Από τη μία, η σταθερά ανερχόμενη Νορβηγίδα Renate Reinsve στο "Armand", του εγγονού του Ingmar Bergman, Halfdan Ullmann Tøndel, υποδύεται τη μητέρα ενός αγοριού που κατηγορείται ότι κακοποίησε ένα συμμαθητή του. Από την άλλη, η επιβλητική Δανή Sidse Babett Knudsen κρατά το ρόλο μιας σωφρονιστικής υπαλλήλου στο "Sons" (Gustav Mahler), ενώ η Ισπανίδα Ζανέτ Νοβάς βραβεύτηκε με Γκόγια για την ερμηνεία της στο ρόλο μιας γυναίκας που παλεύει για την επιβίωση στη Γαλικία του 1971 ("Rye Horn" της Χαϊόνε Καμπόρδα).
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr